R.J.Palacio - Mucize CS

P... J. Po.cio
Lisenin en iyi tarafı hemen hemen kimsenin beni tanımaması.
Tabii Miranda ve Ella dışında. Ama onlar da birilerine
bunu anlatmamaları gerektiğini biliyorlar.
Miranda ve Ella'yla birbirimizi birinci sınıftan beri tanıyoruz.
Onlarla arkadaşlığımın en güzel yanı, birbirimize hiçbir
şey açıklamak durumunda olmamamız. Ben Via yerine Olivia
demelerini istediğimde nedenini açıklamama gerek duymadan
bunu anlayışla karşıladılar.
August'u bebekliğinden beri tanıyorlar. Küçükken en sevdiğimiz
oyun, Auggie'yi giydirip süslemekti; onu tüylü fularlara
sarar, başına kocaman bir şapka ve Hannah Montana peruğu
takardık. Buna bayılırdı tabii, biz de bu haliyle onun kendine
has bir tatlılığı olduğunu düşünürdük. Ella, E.T.'yi andırdığını
söylerdi. Bunu kıncı olmak için . söylemezdi tabii (gerçi yine de
biraz kırıcıydı). İşin aslı, filmde Drew Barrymore'un E.T.'ye sarı
peruk taktığı bir sahne vardı ki Miley Cyrus çılgınlığı yaptığımız
gün Auggie'nin haline tıpatıp benziyordu.
Ortaokul boyunca Miranda, Ella ve ben kendi küçük grubumuzu
oluşturmuştuk. Müthiş popüler ile sevilen kızlar arasında
bir yerdeydik; inek değil, sporcu değil, zengin değil, uyuşturucu
bağımlısı değil, kaba değil, yalaka değil, şişko değil, zayıf değil.
Birbirimize pek çok yönden benzediğimiz için mi birbirimizi bulduk,
yoksa sadece birbirimizi bulduğumuz için mi birbirimize bu
kadar benziyoruz, bilemiyorum. Hep birlikte Faulkner Lisesi'ne
girdiğimizi öğrendiğimizde sevinçten havalara uçmuştuk. Üçümüzün
birden kabul edilmesi çok uzak bir ihtimaldi, özellikle
de ortaokulumuzdan başka kimsenin giremediğini düşünecek
olursak. Kabul mektuplarımızı aldığımız gün telefonda nasıl da
sevinç çığlıkları attığımızı hatırlıyorum.
İşte bu yüzden son zamanlarda, gerçek anlamda liseli olduğumuz
bugünlerde aramızda ne olduğunu anlayamıyorum. Hiçbir
şey beklediğim gibi gitmiyor.
103