R.J.Palacio - Mucize CS

- J". PA.la.c.iD
O dört haftadan sonra eve dönmek önceleri çok garip geldi.
Kapıdan içeri girdiğimi ve August'un karşılamak için bana doğru
koştuğunu çok iyi hatırlıyorum; bir an için onu her zamanki
gibi değil, diğer insanların gördüğü gibi görmüştüm. August'un
bana sarılıp, eve döndüğüm için mutluluktan uçtuğu o kısacık
anda çok şaşkındım çünkü onu hiç böyle görmemiştim. Ve daha
önce hiç his.5etmediğim bir şey hissettim; o anı yaşadığım için
kendimden nefret ettim. Ama o beni tüm kalbiyle öperken tek
görebildiğim çenesinden akan salyaydı. İşte o an ona bakan ya
da gözlerini kaçıran tüm o insanlardan farksızdım.
Dehşete düşmüş. Tiksinmiş. Korkmuş.
Neyse ki bu sadece bir saniye sürdü. August'un kısık, boğuk
gülüşünü duyduğum anda hepsi geçti. Her şey eski haline döndü.
Ama bu benim için yeni bir kapı aralamıştı. Bir gözetleme deliği.
Ve o deliğin diğer tarafında iki August vardı: biri bakmadan
gördüğüm, diğeri ise insanların gördüğü.
Sanırım bunu anlatabileceğim tek kişi anneannemdi ama
anlatmadım. Telefonda açıklamak çok zor olacaktı. Şükran Günü
için geldiğinde bu hislerimi ona açabileceğimi düşündüm. Ama
Montauk'tan dönmemden sadece iki ay sonra güzel anneannemi
kaybettik. Ölümü çok ani olmuştu. Bildiğimiz kadarıyla, bulantı
şikayetiyle hastaneye gitmişti. Annemle onu görmek için yola
çıktık ama yaşadığımız yere arabayla üç saatlik mesafedeydi ve
biz hastaneye varana kadar anneannem ölmüştü. Bize kalp krizi
olduğunu söylediler. Öylece, birdenbire.
Bu dünyada bugün var, yarın yok olmanız çok garip. Nereye
gitmişti? Onu bir daha görebilecek miydim, yoksa bu sadece bir
masal mıydı?
Televizyon ve filmlerde insanların hastanelerde korkunç
haberler aldığını görüyoruz ama bizim için August'la hastaneye
yaptığımız çok sayıdaki ziyaretin sonuçları hep olumlu olmuştu.
97