R.J.Palacio - Mucize CS

August'u diğer insanların onu gördüğü gibi görmeye hiçbir zaman
alışamadım. Tam olarak normal görünmediğini biliyordum
ama yabancıların onu gördüklerinde bu kadar şoke olmalannın
nedenini hiç anlayamadım. Dehşete düşüyorlar. Tiksiniyorlar.
Korkuyorlar. İnsanların ifadelerini açıklayabileceğim yüzlerce
kelime var. Ve uzun bir süre boyunca bunu anlayamadım. Sadece
kızdım. Gözlerini dikip baktıklarında kızdım. Gözlerini
kaçırdıklarında kızdım. İnsanlara, hatta yetişkinlere bile, "Neye
bakıyorsun öyle?" derdim.
On bir yaşındayken August büyük bir çene operasyonu geçireceği
için dört haftalığına Montauk' a, anneannemin yanına
gittim. Evden hiç bu kadar uzun süre uzak kalmamışnm ve bir
anda beni çıldırtan tüm o şeylerden kurtulmak inanılmazdı.
Markete gittiğimizde kimse bana ya da anneanneme bakmıyordu.
Kimse bizi parmağıyla göstermiyordu. Kimse bizi fark
etmiyordu bile.
Anneannem torunlarıyla her şeyi yapabilen büyükanne
lerdendi. Üzerinde güzel kıyafetleri de olsa, istersem okyanusa
dalabilirdi. Makyaj malzemeleriyle oynamama izin verir ve makyaj
yeteneklerimi geliştirmem için yüzünü boyamama ses çıkarmazdı.
Daha yemek yememiş olsak bile beni dondurma yemeye götüre
bilirdi. Evinin önündeki kaldırıma tebeşirle atlar çizerdi. Bir gün
şehirden dönerken ona sonsuza dek onunla yaşamak istediğimi
söyledim. Yanında o kadar mutluydum ki! Sanırım hayatımın
en güzel günleriydi.
96