Cinedergi 103

“La Casa 2” isimleriyle gösterime girer.
Her iki film de İtalya’da çok iyi gişe yaparlar.
Hemen ertesi sene Joe d’Amato’nun
yapımcılığında çekilen Ghosthouse (Umberto
Lenzi, 1988), sanki Evil Dead serisinin
devam filmiymiş gibi “La Casa 3”
ismiyle gösterime girer ve iyi bir gişe
başarısı elde eder. Joe d’Amato’nun
açıklamalarına göre isim değişikliği
yapımcı arkadaşı Achille Manzotti’nin fikridir
ve gişe başarısının arkasındaki en
önemli sebeptir. Joe d’Amato aynı taktiği
yapımcılığını üstlendiği Witchery (Fabrizio
Laurenti, 1988) ve Beyond Darkness
(Claudio Fragasso, 1990) ile sürdürür ve
filmleri “La Casa 4” ve “La Casa 5” isimleriyle
gösterime sokar. Sonraki senelerde
La Casa serisine iki film daha eklenir ama
eklenen filmlerin daha eski tarihli olması
kafaları iyice karıştırır. ABD yapımı House
serisinin ikinci filmi House II: The Second
Story (1987) “La Casa 6”, yine aynı serinin
üçüncü filmi The Horror Show (1989) da
“La Casa 7” ismini alır ve böylece Sam
Raimi’nin iki Evil Dead filmine, birbirleriyle
alakasız beş filmin eklenmesiyle oluşan
sahte seri tamamlanmış olur. Alt başlıkta 8
tane Evil Dead filmi olduğunu söylemiştik,
burada 7 filmin bahsi geçiyor, sekizincisi
nerede derseniz gayet resmi devam filmi
Army of Darkness’ı (1992) unutmayın derim.
Bu arada ilginçtir; etrafta o kadar sahte
La Casa dolaşırken, Army of Darkness
İtalya’da “L’armata delle tenebre” ismiyle
gösterime girmiştir.
La Casa serisinin sonuna ulanan son iki
filmin de içinde olduğu House serisi de
dönemin garipliklerinden payına düşeni
alır. Bu sefer İtalyanların hiçbir günahı
yoktur. Serinin ilk iki filmi House (1986)
ve House II: The Second Story (1987) hem
Amerika’da hem de Amerika dışında gayet
iyi iş yapar. Ünlü yönetmen ve yapımcı
Sean S. Cunningham’ın beyanatına göre;
üçüncü filmin ön satışından gelen parayla
seriyle ilintisiz yeni bir korku filmi çekilir.
Dağıtımcı şirket, filmi Amerika’da The Horror
Show (1989) ismiyle piyasaya sürerken,
Amerika dışına “House III: The Horror
Show” ismiyle pazarlar. Serinin üçüncü
filmi daha sonra çekilir fakat karışıklığın
üstesinden gelebilmek için House IV
(1992) olarak isimlendirilir.
İtalya’nın nevi şahsına münhasır yönetmenlerinden
Bruno Mattei, bir dönem
insanların çekinerek denize girmelerine
sebep olacak kadar etkili Jaws’a (1975)
üç devam filminin yetmediğini düşünmüş
olacak ki seriye gayri resmi bir devam
filmiyle katkıda bulunur(!). Cruel Jaws
(1995) ismini taşıyan film, serinin ilk filmleri
de dahil olmak üzere birçok filmden
arakladığı köpekbalığı görüntülerinin
yanı sıra müziklerini de Star Wars’tan
ödünç alır. Mattei’nin bir başka sabıkası
da Shocking Dark adıyla da bilinen Terminator
2’dur (1989). Serinin resmi devam
filminden iki sene önce piyasaya sürülen
filmde bir Terminator vardır ama senaryo
bütünüyle üç sene önce sinemalarda
gösterilen Aliens’tan araklanmıştır. Evet,
Mattei’nin filmleri yazıda bahsi geçen diğer
örneklerden farklıdır. Yalnızca iş yapan bir
filmin ismini sömürmekle kalmamış, birçok
filmden arakladığı parçalarla bir bütün
oluşturmaya çalışarak ‘sinemada kolaj’
konusunda ustalık rütbesini bileğinin
hakkıyla kazanmıştır. İlk iki film hariç
kalanı gayrı resmi devam filmlerinden
oluş(turul)an Demons serisi ve ‘en kötü
filmlerin en iyisi’ (best worst movie) olarak
yaftalan Troll 2 da kafa karıştırıcılıkta hiç
de aşağı kalmayan yapım öyküleriyle, en
azından adını anmamız gereken örneklerdendir.
Görüldüğü üzere dönemin uyanık
yapımcıları, biraz daha fazla kazanabilmek
uğruna sinemaseverlerin kafalarını
bulandırmaktan imtina etmemişlerdir.
Neyse ki 90’lı yılların sonunda
artık ağzı yanan seyircinin
bu tip filmlere fazla rağbet
etmemesi ve internetin de
devreye girmesiyle “gayrı
resmi devam filmleri” dönemi
sona ermiştir.