3 NOKTALAMA Ä Ä¡ARETLERÄ

Noktalama - sorunlar çözümler teklifler / 83
beĢik ‗süt çocuklarını sallayarak uyutmaya yarayan küçük karyola‘
~ Tkm bīĢik. – Özb beĢik. – Krg beĢik ‗salıncak, beĢik‘. – TatK biĢik. –
Blk beĢik. – Nog besik ‗salıncak, beĢik‘. – KKlp besik ‗salıncak, beĢik‘.
– Hak pizik ‗beĢik, salıncak‘. – Sag, Kaça pezik ‗beĢik‘. – ġor pejik ‗be-
Ģik‘. – Tel mejik ‗tabut, mezar, beĢik‘. – Alt pejik ‗tabut‘. – Yak bisik
‗beĢik‘.
Eski çağlardan beri kullanıldığını biliyoruz. Orta Türkçede beĢik biçimi
kullanılır. Eski Kıpçakçada da beĢik olarak geçer.
< beĢi- (~ biĢi-) ‗sallamak‘ + -k eki.
(Hasan EREN, Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, s. 48)
Bir köken bilim sözlüğünden alınan yukarıdaki parçada beĢik kelimesinin
Türkçenin değiĢik lehçelerindeki karĢılıkları ve anlamları verilmiĢtir.
Kelimenin öbür lehçelerdeki Ģekilleri ve anlamı ile ilgili bilgi tamamlandığında
nokta kullanılmıĢtır. Son cümlede kelimenin eski muhtemel Ģekli yay
içine alınarak gösterilmiĢ, kökün anlamı tek tırnak içinde verilmiĢ, köke
getirilen ek gösterilmiĢ ve yapı incelemesinin yapıldığı bu satırın sonuna
incelemenin bittiğini göstermek üzere nokta konmuĢtur.
3.1.2.2.4 Kaynak göstermelerde
Ġlmî eserlerin kaynaklar bölümlerinde yer alan künyelerin sonuna da
nokta konduğu görülmektedir:
EREN, Hasan: Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü: Ankara 1999, XXXIX+512 s.
Peter ZIEME: ―Sïngqu Säli Tutung-Übersetzer buddhistischer Schriften ins
Uigurische‖, Tractata Altaica Festschrift für Denis Sinor: Wiesbaden
1976, 767-775. s.
CLAUSON, Sir G., An Etymological Dictionary of the Pre-Thirteenth-Century
Turkish, Oxford 1972 (EDPT).