Cinedergi 99

psikiyatristin aynı zamanda psikodramatist olması
lazım. Bu yıllar süren bir eğitim süreci. Biz buradan
anlıyoruz ki Şehnaz hempsikiyatr hem
de psikodramatist. Rüyanın çözümlemesini bu
şekilde yapıyor. Bu yöntemi öğrendik, ama tabi
ki çok yoğun bir konsantrasyon isteyen bir sahneydi.
Bir yandan da aslında filmde hiçbir karakter
çok keskin anlamda kötü ve eleştirilesi değil.
Özellikle de erkekler diyelim ama iki kadının
tavrı biraz abartılı mı acaba? Bu bir tahammülsüzlük
mü diyelim, nedir bu kırgınlığın
sebebi?
Aslında her an hayatın içinde
karşılaşabileceğimiz olayların vahametini
anlatmayı seviyorum. Burada psikolojik şiddet olgusu
var. Bu tür bir şiddet sadece maruz kalanın
değil, uygulayanın da işin içinden çıkılmaz bir
kapana sıkışma durumunda olduğunu söyleyebilir
bize. Bir çeşit tekerrür aslında. Sıradan bir durumun
içine baktığımızdaki trajedi canımızı daha
çok acıtıyor belki de. O tanıklık bile bizi eziyor,
yoruyor. Bunun daha vahim hallerini düşünmeye
zorluyor. Sıradan olan şiddet olgusunu kabullenirsek
ötekine davetiye çıkarmış oluruz. O
yüzden yoğun ve sıradan anlara bakmayı tercih
ediyorum ki sonrasını görelim.
Sonrasında Elmas’ın yaşadığı bir süreç var
ve film çok dolaylı gitmeye çalışıyor. Elmas’ın
sebep olup olmadığına dair bir olay yaşanıyor
ve seyirci ikircikli bir durumda kalıyor. Hatta
kendi aramızda da konuştuk Elmas’ın neler
yapıp yapamayacağı konusunda. Biraz açıklık
istiyoruz sizden bu konuya?
Ailesinin koruması altında, güven içinde bir
yaşama sahip olması ve bir eğitim sürecinden
geçmesi gereken, çocukluğunu yaşaması gereken
bir çocuk, başka bir yere evlendirilerek
gönderilmiş ve karılık ve gelinlik görevi üstüne
yıkılmış. Bütün bunların altında ezilen bir çocuktan
bahsediyoruz. Sırtında karşılaması zor bir yük
ve sorumluluk var. Bu sürecin akışı beklenmedik
bir durumla kesiliyor. Bir gece yine yaşadığı
bedensel bir travmadan sonra fırtına nedeniyle,
kendisi banyoda abdest alırken kocası karbonmonoksit
zehirlenmesinden ölüyor. Kocasının
kıpkırmızı suratıyla, ölü suratıyla karşılaşınca
yapacağı ilk iş birilerine haber vermek gibi bir
beklenti içinde olmamız gerekirken, tabii ki çok
korkuyor ve kendini balkona kilitliyor. Sabah
kayınvalidesinin yanına gidemediği için de
kadın insülin iğnesini kendisi yapıyor ve doz
aşımından ölüyor. Bir çocuğa haddinden fazla
şey yüklenmesi böyle bir sonuç doğuruyor.
Aslında korkmaktan ve o gecenin vehametini
kayıt edemeyecek kadar bir travma yaşamaktan
başka bir şey yok ortada.
Karakterleri oluştururken nasıl bir yol izlediniz?
Bunların çok bariz bir cevabı yok aslında.
Tezatlıklar ve komplikasyonlar, yazarken benim
çok ilgimi çekiyor.