# 01 - Yeni Anne

Blogbabba Kösesi ¸ ˙
ASTRONOT ve EVREN
E.Ö. ve E.S.
Ebeveynlik Öncesi ve Ebeveynlik Sonrası.
Başlangıçlar genelde zordur. Ebeveynlik de öyle. Şöyle anlatayım:
Farzedelim ki genel bir alışkanlık olarak sabahları çayınızla
beraber gazetinizi okurken astroloji bölümünde burçları
okumayı seviyorsunuz. Gezegenler, bunların çekim alanları,
Venüs güneşi seviyor, Neptün bu hata size göz kırpıyor, yatırım
yapın, Uranus çevrim içi, iyi haber gelebilir, Mars Merküri ile bar
çıkışında görüntülendi, iş planlarınızı yaparken iki kere düşünün,
filan. Derken “bir” şey oluyor, hop, ertesi gün bir bakıyorsunuz
Jüpiter'e giden uzay mekiğinde eş kaptan rolünde astronot
olmuşsunuz… Biraz abarttım mı? Olsun. Elbetteki aradaki
ortalama 9 ay 10 günlük sürede hazırlık kampları sürüyor. Birden
atlamıyorsunuz suya, lakin o hazırlık kampları ne kadar gerçekçi
oluyor, iş başa düşünce daha net anlaşılıyor.
Şöyle ki:
Doğum sonrası olası Lohusa sendromu (anne veya baba - evet
babalar da lohusa olabiliyor), emzirme teknikleri, emzirememe
durumları, panik ataklar, Greko-romen alt değiştirme güreşleri,
bez, büyük gelen bez, küçük gelen bez, ihtiyacın olan bezin, ama
sadece o boy bezin markette olmaması, dolu bezin taşması,
dolması gereken ama doldurulmayan bezin yarattığı endişeler,
şampanya misali lavman partisi, hiç bitmeyen biberon
yıkamalar, biberonun delik sayısının bir türlü gerekene denk
gelmemesi, ek delikler açmak sonra da pişman olmak, emzik
konusunda bir türlü karar verememek, o emziğe en çok ihtiyaç
olunduğunda o emziğin üstüne saç yapışmış bir şekilde yerde
bulunması, hatta çoğu zaman bulunamaması, uykusuzluk, hem
de esaslı uykusuzluk, rüya ile gerçeğin ayırımını kaybedip sabah
kalktığında acaba gece gerçekten uçuyor muydum ben diye
şüphelenmek, ağlayan bebeği susturamamak, ağlamayan
bebeği bir anormallik mi var diye çimdiklemek, büyük
ebeveynlerin verdiği ve modern pedagoglarla çelişen öğütler
arasında ambale olmak, yürüme yaşını geçtiğinde emekliyorsa
hiç bir zaman yürüyemeyecek diye ağlamak, başkasının çocuğu
12 kelimeye ulaştığında sizinki sıfır noktasında diye hayılanmak,
çocuğu yıkarken korkudan ellerinin titremesi, iki yüz kişinin
senin işine karışması, okuduğun kitaplarda tavsiye edilenleri
deneyip yanılmak, yanıldıkça daha çok okumak, okudukça daha
çok yanılmak, ilk ateş 38 olduğunda sanki çocuğun alnı değil de
mahalle yanıyormuş gibi dünyayı ayağa kaldırmak, çocuk
doktoru seçimi, doktordan kıllanma süreci, başka doktorlar
denemek, her bulunan doktorun bir öncekinden daha iyi olduğu
konusunda kendini avutmak, aradan zaman geçince eski
doktorun burunda tütmesi, okul arayışına girmek -yuh artık daha
yeni doğdu demeyin- kreşten bahsetmiyorum, ilkokul yemin
ederim, bebek ağladığında niye ağladığını bilememek, her şeyi
deneyip hiç bir şey işe yaramadıktan sonra çaresizce oturmak,
kendini hiç bir işe yaramayan bir ebeveyn olarak hissetmek, her
tecrübeden çıkan sonucu müspet tecrübe olarak görmek, ama
aynı yöntem bir sonraki durumda işe yaramayınca doktoru
aramak, doktorun sakinliği ve açıklaması akla yatmayınca
anneanneyi/babaanneyi aramak, ona da inanmamak, tam aynı
zamanda kendin ebeveynlerinin seni nasıl büyüttükleri
konusunda hayretlere düşmek, pişik kremini bir süre sonra
ekmek hariç her şeye sürüp medet ummak, kakadan fal bakmak,
“Rengi koyu yeşil…hıhı…evet… bakiyim?…Yaani, sulu diyemem
ama tam katı değil, o kesin, kulak memesi kıvamında, hmmm, üç
vakte kadar ishal diyorsunuz, anlıyorum, tamam bir sonraki kaka
da böyle çıkarsa sizi arıyoruz, teşekkürler…”, bebek arabasını
alırken size sunulan 6 eksende hareket edebilen, bir oda bir
salon, çocuk banyolu arabaya aslında ihtiyacınız olmadığını
bilmenize rağmen o dört haneli fiyatı ödemek, ve kasada
ödemeyi yaparken bir dahaki ay hangi harcamayı kısmanız
gerektiğiyle ilgili hesaplar yapmak, dışarıda güzel bir akşam
yemeği niyetiyle girdiğiniz restauranttan, 15 dakika sonra
çılgınca ağlayan bir bebekle koşarak çıkmak, bir buçuk saatlik bir
filmi 2 ayda seyretmek, havaalanında güvenlikten geçerken
esaslı küfürler eşliğinde bir türlü katlayamadığınız puseti
tekmelemek, mama çok sıcak olduğunda soğutmak, çok
soğutunca yine ısıtmak, tutturamayınca, yenisini yapmak,
hahaaa şimdi aklıma geldi, mama seçimi yapmak, bir mamanın
gaz yapması, yenisine geçmek -aynı bez gibi her bittiğinde sizin
yeni geçtiğiniz mamayı markette bulamamak, bebek
uyuyakaldığı için gidilen yerde ebeveynlerden birinin mafya
baronunu gözetleyen FBI ajanı gibi saatlerce arabada oturması,
arada diğer eşin arabadaki eşe su ve yemek getirmesi, …
Daha devam ederdim ama bunun ucu oldukça açık. Herkes aynı
tecrübeyi yapmadığı gibi, her ortak tecrübe de aynı miktarda
olmuyor. Söylemek istediğim, ebeveynlik öncesi ve sonrası
arasında ciddi bir fark var. Ve ebeveynlik zor iş. Amacım kimseyi
korkutmak değil çünkü bu kadar emek, enerji, zaman, para
harcanmasının elbet bir karşılığı var.
O güzel varlık fırından yeni çıkmış poğaça gibi ılık ve yumuşak
uyandığında, kucağınıza alıp kokusunu içinize çekerek
boynundan öptüğünüz an var ya. İşte o, siz uzay mekiğinde
acemi astronot olarak bocalarken, bir saniyeliğine mekiğin
camından dışarıda gördüğünüz eşsiz güzellikteki evrene aşık
olup kendinizi akışa bıraktığınız an.