AramızdanAyrılanlar

Sayfa 51
Genç arkadaşlarımın bu ülkenin sadece zengin olanlara okuma hakkı tanıyan bir ülke
olmadığını bilmelerini isterim. Bizi yetiştiren hocalarımız çok zorluklar yaşamışlar, kendilerine
sunulan imkanları değerlendirmişler ve bizleri yetiştirmişlerdi. Bülent Bey’in annesi ve
kayınvalidesini Avcılar Semtinde bir çatı altında hep aynı mutlulukla bir arada tutan güzel ve
iyi bir ruhu vardı. Bülent Beyin Avcılar’daki evinde çok güzel bir bahçesi de vardı.
Daha sonra zaman zaman karşılaştığım
başka yerlerde, hep bu akademik okulun
sıcaklığını ve insanlığı hep aradım. Demek
ki bu okulun hiç bilinmedik başka bir
boyutu da buydu. Bülent Bey çok erken
vefat etti. Onunla doktora sonrası bir
yaşantımız olmadı. Haber çok ani geldi.
İnsan inanmıyor, hele borçlu olduğunuz bir
insan’ın ölümü çok zor oluyor. Çünkü zaman sonsuz sanıyorsunuz, sanki o kişi hep ordadır ve
odasında bir bardak nefis çayınız ne zaman giderseniz gidin sizi bekliyordur. Siz hep
alacaksınızdır . Yine fikirler şimşek gibi çakacaktır, süreç hep devam edecektir. Ama hayat böyle
değil. İnsanların ölümlü olduğunu hiç unutmayın.
O bize yaşadığı zorlukları hiç anlatmazdı. Ama bilirdik bir şeylerin savaşlarını verirdi. Zor
bir süreç yaşıyordu ve bir mücadele yaşıyordu. Çok yorulmuştu ve çok ani vefat etti. Henüz
çok küçük bir çocuğu vardı ve henüz ölmek için çok gençti. Bülent Hoca’nın hakkını her şeyden
önce , gözü gibi baktığı aletleriyle, tarihi değeri olan vakumu çalıştırma becerisine sahip
oluşuyla ,deneysel fizik laboratuarların adeta bir demirbaşı olmasıyla vermeliyiz. Eğer o
varlığını orda sürdürmeseydi, o olmasaydı İstanbul Üniversitesi geleneğinde bir kırılma
olurdu. Ona hakkını diğer vefat eden hocalarla bir köprü oluşturması nedeniyle ile de
vermeliyiz. Bu köprünün geleceğe de devam etmesi en büyük dileğimdir. Hocanın en basit el
notları bile değerli bir arşiv olarak saklanmalıdır.
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği