AramızdanAyrılanlar

Sayfa 501
Evleri Kadıköy Halitağa Caddesi’nde her yere yakın ve çok güzeldi.
Altı ay kadar evde oturdu. Sonra GRÜNBERG firmasında işe başladı ve altı ay sonra
firmanın satış müdürü oldu. Bu arada Cem’de okuldaki asistanlık görevinin yanında Cerrahpaşa
Hastahanesi’nde Onkoloji Servisi’nde ihtisas yaptı. İki sene sonra çok parlak bir imtihanla
ihtisasını verdi (1 Ağustos 1988). Servisleri çok büyüktü. Doktorasını Amerika’da yapacaktı.
Hocaları imtihansız gönderme sözü vermişlerdi. Ne yazık ki sevinçleri uzun sürmedi.
Haftasına arkadaşlarının ağabeyinin düğünü için gittikleri Çanakkale’den dönerken
önlerine çıkan bir çocuk yüzünden o talihsiz melun kaza oldu. (7 Ağustos 1988 Pazar günü saat
9:30)
Cem’in diplomasını almak babasına kısmet oldu. Bizim için artık kara günler başlamıştı.
Cem’in annesi ile beraber 2 sene her hafta evlerine gidip temizledik ve andık. Nihayet bu işin
sonu olmadığını anladık. Evlerini boşalttık. Bu şekilde acı ile dolu seneler geçti. Umutsuz ve
özlemle geçen 17 sene.
Aradan geçen bunca yıldan sonra dönüp baktığımda arkama;
“Uçsuz bucaksız sevgimin ardında bitmeyen hasretinle yanıp tutuşan kırgın bir kalbin
kaldığını bilmeni isterim.
Sen benim herşeyimdin. Emeğim, neşem, umudum, gururum, iftihar vesilemdin. Bu
dünyadan giderken bıraktığın en mükemmel en değerli hatırasın.
Kalbimdeki acı ile yoğurduğum biricik talihsiz kızım. Rahat uyu. Ruhun şad olsun.”
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği