AramızdanAyrılanlar

Sayfa 48
1999 depreminde en azından insanların bir bölümü kurtulmuş olacaktı. Ama işin komiği bunları
yapmasına izin verilmezdi, çünkü eceli ile değil kör kurşunla ölmüş olurdu.
Ve o kötü gün geldi. 10 Haziran 1992 gecesi saat 01.10’da aniden göğsüm sıkıştı diyerek
yataktan fırladı. O acıyla 3 kat aşağı indi. Apar topar kliniğe götürdük. Ama maalesef orda bir
şey yapamayacaklarını Çapa’ya götürmemiz gerektiğini söylediler. 1992 yılında Avcılar’ da ne
yazık ki hastane yoktu. Yolda kalp krizinden vefat etmişti. Çapa’ya gittiğinde bir şey
yapamamışlar, yinede uğraşmışlardı.
Bülent Hoca’nın ölümü bizi, dostlarını ve tüm sevenlerini son derece üzdü. Özellikle ben
çok etkilendim. 3 çocuk hele biri 5 yaşındaysa ve babası ona doyamadan gidiyorsa çok
etkileniyorsunuz. Tabi eşimin annesi, kendi annem ve de çocuklarım beni hayata bağladı.
Eşimin ölümü belki ‘’Allah’ın takdiri ilahisi’’ bazen öyle düşünüyorum, bazen de üniversitede
yaşadığı o üzücü olaylar, ona karşı yapılmış haksızlık, onun eceli olmuş üstü kapalı bir katil
miydi diye düşünmeden edemiyorum. Özellikle profesörlük olayında kontenjanı geldikten
sonra unvanını alamadan vefat etmesi beni çok yıpratıyor. 5 yıl bekledikten sonra neden
göremeden gitti diye düşünüyorsunuz. Kendisini
rahmetle anıyorum, nur içinde yatsın.
Kendi ifadeleri ile bize çok emeği geçti diyen, eski öğrencileri olan, bugünün kıymetli
vefakâr sayın hocalarına eşimle ilgili kitap düzenledikleri ve bana da, duygularımı ve
yaşadıklarımı anlatabilmem için bir iki satır yer verdiklerinden dolayı minnettarım. Özellikle
Sayın Zeynep Görel’ e ve emeği geçen herkese sonsuz şükran ve teşekkürlerimi sunuyorum.
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği