AramızdanAyrılanlar

Sayfa 34
bakardım ama hoşuma giden bir şeyler göremezdim. Eve gelen kesekağıtları hep gazeteden
yapılırdı, onları açar okurdum. Aktardan döndükten sonra ben o külahı da açıp okudum. O
kadar enteresan şeyler yazıyordu ki. Enerji diye bir şey tarif ediyordu: Isı enerjisi vardır, elektrik
enerjisi vardır. Gittim aktardan kitabı aldım ve eve geldim. Aman yarabbi! O enerjilerin
birbirine nasıl dönüştüğünü, sorup tecrübe etmek istediğim ama tecrübe edemediğim bilgilerin
hepsi vardı. Kitabın ne başı ne sonu belliydi. Yalnız bir sayfasının başında hikmet-i tabiyye diye
bir yazı vardı. Eskiden fiziğe böyle derlermiş.”
1927 yılında ilkokulu bitiren Sait Akpınar, 1930 yılında Eyüp Ortaokulu’ndan mezun olur
ve ilk öğrencilerinden biri olduğu Aksaray’daki Pertevniyal Lisesi’ne başlar. Bu yıllarda
Fransızca öretmeni Nurullah Ataç’tır. Akpınar’ın çok iyi Fransızca bildiğini gören Ataç, ona bol
bol Fransızca kitap okumasını ve Almanca öğrenmesini önerir. Bunun üzerine Akpınar,
sonraları Dil Tarih- Coğrafya Fakültesi’nde profesör olan Christinus adlı bir Avusturyalıdan
Almanca dersleri almaya başlar. Sait Akpınar’ın üniversiteye başladığı yıl olan 1933, üniversite
reformunun yapıldığı yıldır. Elektrik ve elektronik Akpınar’ın ilgisini çekmektedir ve İstanbul
Üniversitesi Elektronik Bölümü’ne başlar.“İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Elektrik-
Elektronik Bölümü’nün sonradan kapatılmış olmasının Mühendislik Fakültesinin olmadığı
yıllarda Fizik Bölümü’nün gelişmesinin hızını kesmiştir” yorumunun [2] yanlış olmadığını
burada da görüyoruz. Örneğin Sait Akpınar’ın bir yıl sonra Maarif Vekâleti Avrupa imtihanını
kazanıp devlet bursu alarak Almanya’ya, Goethe Üniversitesi’ne gitmesini ve sonra da fizikçi
olmaya karar vermesini elektronik merakı yanında Elektronik Bölümüne kayıt olmasına
borçludur:
“İstanbul’da 1926 yılında ilk radyo kurulduğu zaman ben radyo yapmayı öğrendim.
Kendime yaptığım gibi başkalarına da yapardım. İTÜ’de okutulan kalın bir kitap vardı. Abbas
adında bir arkadaşımla bu konuları sürekli konuşur tartışırdık. Okulda yabancı hocalar vardı.
Von Mises [3] adlı bir Alman matematik hocamız vardı. Von Mises Alman olmasına rağmen
Fransızca konuşurdu ve okuldaki bazı doçentler söylediklerini bize tercüme ederlerdi; Ratip
Berker ve Cahit Arf bunlardandı. Bir ders beni okumaktan neredeyse alıkoyacaktı: teknik resim.
Teknik resim dersinde bazı makine parçaları masanın üzerine konulur ve bunların şekilleri
çizilirdi, ben de gayet güzel çizerdim. Fakat sonra, ‘teknik resmi mürekkeple yapacaksınız,
hepinizin de bir pergel takımı olacak’ dendi. Pergel takımı yirmibeş lira, babamın maaşı onbeş
lira. ‘Ben bunu babama söyleyemem,’ dedim kendi kendime, onun için bu tahsili bırakmak
lazım. Ben böyle kararsızlık içindeyken eve bir mektup geldi:
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği