AramızdanAyrılanlar

Sayfa 332
algılar. Benim üzüntüye düşmemekliğim için bütün hünerlerini kullandılar. Hepsinin,
kıymeti, gönlümde bir derece daha artmıştır, eğer buna imkan var ise….
Babamın Erdal’ın filozofik görüşü üzerinde durması dikkatimi çekti. Felsefeye ömür verilmiyor
ama felsefe doğru düşünenlere hep yardımcı oluyor.
Bu arada ilerlemiş, bekarlığından evlilik dönemine geçmiştik. Artık eşi Sevinç aramıza katılıyor,
eksikleri tamamlıyor. Anlaşamadıkları bir konu çıkınca, ağabeycim, sevgili eşine dönüyor “tabii
sen haklısın karıcığım” diye gülüyordu, mesele kapanıyordu.
Ne güzel bir “50” yıl geçirmişler!
Çocukları olmadı ama hep birbirlerini çocukları gibi sevdiler.
Yıldönümü benim orada olduğum günlere rastladı. Tekrar, tekrar kutladık.
Satır satır ağabeyimin hayatını okurken, onu çok iyi tanıdığımı zannetmeme rağmen gene
şaştığım tarafları oldu.
Küçüklüğünden beri olayları ve insanları duygularına kapılmadan nasıl tarafsız bir ilim adamı
gözüyle, titizliği ile inceliyor, tanımlamaya gayret ediyordu.
Sonraları da, toplumumuzda yapılan tartışmaların hep duygularımız üzerine dayandığını,
bunun yanlış olduğunu anlatmaya çalışırdı. Asıl, aklımız, mantığımızla sorunlarımıza bir çözüm
bulabileceğimizi savunurdu.
Politikaya atıldıktan sonra gazeteci arkadaşları onun TBMM toplantılarında veya seçim
seyahatlerinde matematik, fizik problemleri çözdüğünü görür pek şaşarlardı.
Onun için her olay, her kişi çözülmesi, anlaşılması gereken bir problemdi.
Bu arada kendisini de bir denek gibi görüp, merak edip, araştırmış olduğunu keşfediyordum.
Erdal kimdi? Nasıl bir insandı? Kime çekmişti?
Annem çok hoşgörülü bir insandı. Herkesin iyi tarafını bulmaya çalışırdı. Örneğin; onun için
dünyada çirkin insan yoktu. “Onu da Allah yaratmış” der geçerdi. Bir kişi hakkında bir rivayet
çıktığında, hemen iyi yorumlardı. Kötüye inananlara pek şaşardı.
Sabırlıydı, herkesi idare etmesini bilirdi. Kalabalık bir aile içinde bütün sorumluluklarını hep
güler yüzle taşırdı.
Annesine çok düşkün olan ağabeyim anlaşılıyor ki onu çok yakından izlemiş ve bu yönlerinin
tesirinde kalmış.
Okulda arkadaşlarına yardım hevesi… Sorumluluktan kaçmamak..
Bana başka türlü yardım ederdi. O lise, ben ilkokul talebesi iken bir şey sorunca bana ilk evvela
kendi olanaklarımla çözmemi önerir, sonra yardım ederdi.
Bütün ömrü boyunca aile içinde, üniversitede, politik hayatında hep uyumlu, güler yüzü ile
hatırlandı.
İnatçı, istediğini bilen fakat hiç kırıcı olmayan bir insandı.
Ağabeyim bilim inancını, tutkusunu araştırma, öğrenme hevesini babamdan almış. Babam da
her şeye meraklıydı. Bütün yeni buluşlara açıktı. Bilmediği konulara hep genç bir öğrenicinin
heyecanı ile yaklaşır, ona yeni ufuklar açan çalışmalar yapmaya bayılırdı.
Ağabeyim de “Merak” konusu üzerinde çok dururdu. Eski bir sözlüğe bakmış ve merak’ın
“üstüne vazife olmayan işlere karışmak“ olarak tanımlandığını görmüş ve çok şaşırmış.
Toplumumuzda “Merak” şüphecilik, teşvik edilecek yerde tam aksine sınırlandırılıyor, yok
ediliyordu.
İşte ülkemizde bilimde 300 sene geri kalmış olmamızı bu merak eksikliğine bağlardı.
Özgür düşünceye sahip olmamamıza…
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği