AramızdanAyrılanlar

Sayfa 30
Hayat Ferah, Prof. Dr. Aysel Ekşi, Prof.Dr. Güneri Akovalı
Dr. Yurdanur Akovalı, AÜ FF Fizik Bölümü (BSC,MSc) ve Maryland Üniversitesi Fizik
Bülümü’nden (PhD) mezun olmuş, daha sonra Oak Ridge National Lab. Fizik Bölümü’nden
emekliliğine kadar (1967-01) ONRL Nuclear Data Proje Direktörü olarak, daha sonra ise aynı
projede yarı zamanlı olarak çalışmıştır. Dr. Akovalı, 2001 yılından itibaren Tennessee
Üniversitesi Fizik Bölümü’nde araştırma profesörü olarak da görev yapmaktaydı.
Dr. Akovalı, nükleer yapı datası oluşturma konusunda uluslararası üne sahipti ve özlellikle
aktinit çekirdeğinin A-chain evaluation ve horizontal evaluation’ı konusunda uzmanlaşmıştı;
yüzlerce ENSDF ile ilgili evaluation ve review yayınlamştır. Dr. Akovalı’nın genç fizikçilerin
eğitimi ve nükleer tekniklerin geliştirilmesi konularındaki katkıları bilinmekte ve uluslararası
düzeyde kabul görmektedir.
Dr. Yurdanur Akovalı adına Çekül Vakfı yardımı ile bir orman oluşturulmaktadır. Dr.
Akovalı adına, anılarını taze tutma amacı ile bir web sayfası hazırlanmakta ve bu sayfa,
tanıyanlarının anekdot, resim gibi katkılarına açık bulunmaktadır.
Hemen herkes gibi biz hep çok iyi anlaştık Yurdanur’la. Bursa’da geçti çoçukluğumuz
babamız memurdu ve savaş yılarıydı; öle çok oyuncağımız yoktu bir süre nasıl oldu bilmiyorum,
evde ne kadar güsel düğme varsa onları toplayıp insanlara benzeterek oynatmıştık.
Oyunumuzun adıyda buydu, ‘haydi oynatalım mı?’derdik ve başlardık oynamaya. Daha sonra
şeker ve çukulata kağıtlarna merak sardık; kağıtları iyice düzeltir, onlardan elbiseler yapar ve
çöplere giydirir, onları oynatırdık. Oyunlarımız hep insan ağırlıklı idi. Hiç kavga etiğimizi
hatırlamıyorum. Hiç mızıkcılıkta etmezdik. Kendimi bilemiyorum, ama Yurdanur daima çok
uyumlu bir çoçuktu; akıl almaz derecede de iyi kalpli idi. Bursa’da iki katlı büyük eski bir evde
oturuyoduk, hatırlıyorum, yatak odaları yukarda idi. Uykumuz gelince koca evde yukarı
çıkmaya korkardık ve Yurdanur bizi toparlayıp yukarı çıkarırdı. Ve bu bize çok doğal gelirdi.
Zira Yurdanur korkusuzdu, sağlamdı, bize göre çok güçlü idi. Kimin derdi olsa ona yardım
ederdi.
Yurdanur ile ilgili söylenecek çok şey var. Aşağıdaki kısa anı demedi hemen akla
gelenlerden. Kışın büyük ablamız sabah erken kalkıp ders çalışırdı, o üşümesin diye onunla
beraber sabah erkenden kalkıp sobayı Yurdanur yakardı. Geçen yılardan birinde ona
somuştum ‘nasıl bu kadar iyiydin sen, hiç kızmazmıydın, hiç itiraz etiğini hatırlamıyorum
ben,’demiştim. ‘benim için evde herkesin mutlu olması çok önemliydi, annemin üzülmesini
istemiyorum,’ demişti. Ortokul ikinci sınıfta iken parasız yatılı okul sınavına girmek istedi.
Babamın önce üzüldğünü hatırlıyorum, ‘ben çocuklarımı okutamaz mıyım, neden devletin
parasız okuluna gitmek istiyorsun?’ demişti. ‘Baba matematik öğretmeni benim matematiğe
yeteneğim olduğunu söylüyor, sınava gir, mutlaka kazanırsın diyor, ortokul bitince İstanbul’da
Kandilli Kız Lisesi’nde okurmuşum, izin verin bu sınava gireyim!’ dediğini hatırlıyorum. Annem
ve babam ondaki matematik yeteneğinin sanırım farkında idiler, ama Yurdanur bunu hiçbir
zaman övünülecek birşey gibi görmedi, göstermedi. Gerçekten sınava girdi, kazandı ve sonra
Kandilli Kız Lisesi’ne gitti.
Yurdanur’dan ayrılmak bize çok zor gelmişti. Yurdanur’la haftada bir mektuplaştık. ‘Posta
parası yerine deftere yazalım, burada herkes öle yapıyor, defterin gidip gelmesi çok daha ucuz,’
dedi. Öle yaptık. Çok da memnunduk sonra bir gün postacı ‘Nedir bu taşıdığım defterler, hiç
bu kadar gidip gelen defter görmedim,’diye yakındı. İşin tadı kaçmıştı. Mektuplaşmaya döndük
gene.
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği