fii.cîîiJriÎY.c'iiirii

ic:^fii.cîîiJriÎY.c'iiirii< '.c\ -'-■\, .

AWAZASERPÊHATÎYAN -II-Evîn ÇiÇEKWeşanên Pêrî

Çapa yekem:Stenbol - Çirîya Paşîn 2004Edîttr;Ehmed ONALRedaksîyon:Mustafa AcarDizayna Bergê:Onur OzturkÇapxane:Kayhan MatbaasiISBN 975 - 8245 - 94 - 5Weşanên PêrîOsmanaga Mah.Sögutlii Çeşme Cad.Pavlonya Sok.Nuhoglu Apt. No: 10/19Kadiköy / ISTANBULTel-Fax:(0.216)347 26 44Email: perikitap@nefel.com

NaverokRewşenbîro 5Min xwe kişt? 17Çimk jin û mer ji hev re nemeşin? 29Bişengamin şer kara te ye? 50Evîn çîye 57Pelişandin û zîverkirin 63Bê halim 77Newala qeseban 84Mêvanên Bajarîyan, 106Bêje dapîrê bêje 119Nav windabûne 129Em du bira û bavin 134Ez gervanek bûm 136Newroza 2003 yan tu bi xwêr hatî 139

Rewşenbîro!Rewşenbîr divê ji gel re bibin pêşengRohnîkirin, xilaskirin kar û barê we yeLi dûr mesekinin û mebêjin "ji me re çi ye"Dijminan her dem bi zanabûn rewşenbîr kuştineBi proje û bemame, gel bê serokatî hîştineDawîyê de dest û bedenên xwe bi xwîna me şûştineBê zana rêveberîya welat dimîne di destên bêbextan deBê bîryarbûyina xwe bînin dawîZûlimxanê tîjî bûneXwîn diherikê, kort tijî bûne heta nîvîHember wê rewşa xerab dimînin bê dengÇawa gewrîya we de diborî parîSîngê xwe vegerînin hêla welatHûn tenê bizanin û bikarin ronahîyê bidinGel ji we re dibe binyata û ferhengDemsalên ve bê berhem diborinQey hûn qet h xwe dipirsinGel; koçer, gundî, karker çi halî de ne?Zivistane, bui malên nîv heHşîKonên hêlkî ve verişîSêpîyên dor naylon kirî de maneNavên van rewşan xweşbûn û jîyaneZarokên ber sing re şîrê vexarinê nemayeKal û pîrên didan ketî re nanê tisî jî tuneEw hal çawa we naêşîneHûn kîjan netew ene, cisn in, çi nerêveMêjîyê we de cîhyê kurdayetîyê maye?Ez baverdikim, rihê azad windabîyeHûn bûne mîna darên hişk, tiştek nemayeHestê neteweyî hezkirinê firîye çûye, windayeQey yê mirov hezkirinê jî tuneye?Xwandivanno rasti tehle, tûje, tirşe lê ev e

Welatên xelkê ji me re nabin welatMalên xelkê ji me re nabin malBese ji bo xelke nebin golîgên berbarDest xelkê de we reMe seba xwe dişuxînin bê palan û bê nalEm li fera bedena xwe, em U aqilê xwe didin, didinDibinê wekî darê hûndir rizîLi hev ketî, puç û talRîçîk û çavî vala dibinîro bi sedan kurd bi fizikî û rihî nexweşinLi penaberîye, li van welatan mane bê halRewşembîrî ne ew e ku mirov bîyaniyan re bibî aqilmendBer azadîya welatê xwe bibî çeper û bendWelatên xelkê de bi dahan jî sal biborinNavê meye yekemîn bîyanî yeYên duduyan jî penaberXelk seba karên xwe ruyê me re dikeninBi zimanê şîrîn dibên"Ser serê min, xêr hatin, nav xêrê de vegenn"Pêvîste mirov hatina neteweekî amade bikeNav gel de cîye xwe bigire, xwe xwedî şun ke"Yê ku giranîya xwe û gele xwe bizaneNav xelke de jî bi qedr û qimet eXwendevanno tiştên biçûk xwe re nekin hêcetLi berpirsyarîyê merevinBerdayê xwe meparêzinBila xwîn û tirs we hêsîr megreQîz û lawên welat ji bo xilasbûnê dibezinNetirsin, bese, hûn ji xewa mirinê rabinXwalîya tunebûnê li ser xwe daweşîninDarê rihê kurdbiînê bihejîninBerê xwe bidin welatHûnê canikan, çelengan bibîninLi welat dûrbûn sarbûne tenî

Ez vê rastîye vekirî dibînimQehremanên me ji Vîyetnamiyan, Çinîyan kemtir nîninJîyanên wan hûbikinSerpêhatîyên wan binîvîsîninPêşeroje de, nevîyên me bikarin dîroka rast guhdar bikinU pelên dîroke bixwîninNivîsandin û çêkirina wêneyên şoreşêBila hêvîya dostan nemîninZehmetî, tengasî, qehremanî, fedakarîPara yên ketine govendê neVê par kirinê de bera we çîye?Keda we H kuye?Gel barê şoreşê dibe, gel dimireEw ê rok were, hemû tengasî jî biboreYên ku xwêya wan nav hêvîrê xilasbûnê de tunebeNikare tevH şahîya refên azadîye bibeHêsabên malbatê, hêsabên kursîWan H gel dûr digireLi ber bayê cemidandine datîneHestên hezkirinê diqerisîneHin belengaz, feqîrên nezanŞerm dikin bêjin em kurd inEz bi kurdetîya xwe ser bilind imYên bê esil xwe berpirsîyar nabîninIro kal û pîrên heştê saH rastîyan dibîninHûn mane bin tesîra perwerdeyîya dagirkeran deNikarin xwe ji dîtînên wan xilas kinMêjîyên wan hatine dagir kirinÇavkanî rizî ne, çavî peHxî neBi jehrîye hatine avdanPêvîste em paçên ser çavên wan rakinBi helbestên şirîn guçikên wan de bang kinJi xewa tevabûne wan hişar kinEw ku tenê, bi serên xwe rabin

Nikarin gewdeyen xwe nav çemê azadîye de bişonGiranîyên xwe nav zelalîye de berdinTiraHn, gelek tiralinEz dibêm devra gêjbûnê derbaz kinDilxwazên dora xwe hemêz kinXwe ji tesîra çanda bîyanî xilas kinRastî, entelektueHtî karekî pir zor eBê xwestin û fedakarî welat ava nab eTengasî derbaznab e, roj nabor eXwendevanno her hêlê ve bibin mamosteHember xwînfiroşan bi hemû zexmîya xwe pê H erdê bikinBi xwe bawer fu^oşvan û bazarvanan re bibên beseRewşembîrên me tenê ser xonçeyên tijî de rûdinênQuretîye dikin, xwe gelek mezin dibîninAr ketîye malên meXwalî bariye H serên meGelê mêran birçîb eMirov qet, qet mezin nabeQey dar bê şaq û bê pel dîkare xwe bixemlîne?Ku rîçîk tunebe, çawa ji erdê avê dikişîne?Darê gêştî ku şûne hat hilkirinHişk dibe, bê can dîmîneWelatên xelke mirov nikare xwe re welat bihesibîneXwendiwanên me ji dervayî welat H kolanan digerinDibên "em zana, welatparêz û fermandarin"Ez rewşa we dibînimHûn ku zana û aqilmendin , fermoHêla rastîyan ve gav bavên, vegerinEm hemû hev re govendên wekhêvîye bigirinRewşembîrên min o!Em gei bê parestin bihêlin nexweşeBi dûr sekinandin ê û sêrkirin êEv kar nameşeBese xwe kolanên emperyaHstan de xew nekin

Hin jêr ve werin, dakevinBikarin, mirovên me yên nezan re jî hevaltîye bikinÇavên xwe vekin û H dora xwe sêrkinWelatê min, dilê min eGel jî xwîna navda yeDîrok nayê dîtin, winda yeBinyata qesra çandî helweşîyayeÇi ecêbe, tenê navik li ser pîya yeÇibikim, çibikim, îro bê hal mayeEz nikarim bêjim min eleqadar nake, min çi jê yeGulîstan min re ji hemû tiştan pêvîstir eXwaH li xwarina penabertîye tamtireXilasbûn mafe me yeBê xîret, dereng nemînêEz H dora xwe dinêrimKa H kûdera dunê, neteweyek çil mîlyon heye?Ka kîjan gel, rewşa me de maye?Ji kurdî bêtir kîjan ziman qedexeye?Dema ku bîyanî bibên "Hûn çiqas belêngaz in"Li min pir giran têBo xilasbûnê, xebat rojane nîneBi biryar domê dixwazeRastî, xebata îro gora tengasîyan pir kêmeDoz pêşve naçe, rewşembîrê me bê fêmeDe rabin, ji me bêtir netewe di bin lingan de nemaneHeta çi demêEm ê ji bîyanîyan alîkarîyê bixwezinêDema ku bîyanîyan pirsa rewşenbîrîyê ji me kirinRengên rûyên me diguherin, lem sorinEz nizanim çi bêjimStu xwar imBê deng, ji kûr ve dinal imSedan rewşenbîr bes bi gevrîya xwe dmijulinBo tijîkirina hûrên xwe dişuxulin

Bîyanî nizanin ku rewşembîrên me dibêjin"Gel nezane, ew tiştekî nizaninEm ji gel mezin û bilintir inÇima rihetîyên xwe xerab bikineBo hinên din bişuxulinêEm tenê xwe û berjewendîyên xwe diparêzinêHêlên rehetîyan ve dibezinêJi me tiştan hêvî mekinXwe li me dûr bigirinGora rastîyan xwe amade bikinîEm hev re çiqas çê neGîştî nêr in, ne mê neBelê, belê, hember bîyanîyan jî bişkowên xwe digirinBi rêz xwe heta nîvî ditevîninNexweşîya heri xerabKurd xwe ji hev bilind dihesibîninYên ku nexwendewan in nagirin mijarêSêri rûyên wan nakinLi xwe nagirin wan re deng bikinZimanên serî bi şujin venagerîninWan wekî mirov nabîninPoz bilinditî kemasîk mezin ePir vekirî mirov nebûnê re nîşan eMirovê kamil çiqas bixwîne jî nafireBê silav nabe, xwe dûr nagireHemî tabaqan re nêzikeNav komên mirovan de disekineMal bi temelê serxwe dimîneKu wer nebeBayê herî sivik jî pir rihet dihelişîneEm bi salan jî bixwînîn em Kurd inZanistî bo serfîrazîyê, serketinê tê xebitandinOcaxê bê dar bi rehetî tê tefandinNav netewên azad de ne bi qure bû nê10

Bi xêbatê, rastîtîye şûn tê girtinBîyanîyan digotin Kurd ker û lal in, gune neBê serokatî, bê rêber, bê parêzwan ma neL"o têra me entellektuele me jî heneEw ji bo rehetîyên, xwe jîyanên xwe ji gel dûr ketineBo bîyanîyan wekî ronahî vêketinePir timane, tînê jî nadin, ttrsonekineÇi dibe bibe, mirov di welatê xwe de mezin dibeBi berhemên zanayên, mirovên xwe şa dibeBi rihê komitî keyfxweşî çêdibeGelê bê welat jî wekî me, li nav dunê belav dibeBelavbûn;Nexweşîya tenêbûnê tîneRewşenbîrên me ji gelê re bibawer nîneGel tenê dihêlineBo ku ji xebatê dûr bimîneJi xwe re hecetan peyda dike, dîbîneMirov bi keda xwe nav gel.de mezin eYê bê zirav, tirsê, bê hêvîbûnê bilavdikeBixwe sebebe, lemletan dilerizîneRewşembîrên xav tama serkeftinê nizaneBo min ew tam ji her tiştî xweştir eBin emrê xeUcê de jîyan nameşeLi penaberîyê sebir jî nemayeBê nasname jîyan û saxbûn wekî mirineRewşenbîro! pozbilindo dûr mesekine, wereJi gel re yek bimeşeEm ku hember zordaran yekbinBîyanî jî me re rêz digirinBi jîyana koçberî em qet, qet mezin nabinNav me de yekitî çênabinCivat bilav dibe, her hurikek aliyekî ve dipejiqeXweng û bira pirsa hevûdu nakinEndamên kom û kuflet ji hevûdu bêxeberin11

Rewşenbîrên me welat berdan, berdidinDû porzeran de dibezinTenê hemêzkirina porzeranDide wan tama herî mezinWekî nêçîrvanên bê hêzinXwendevanan digotin"Em ê herin dervayî welat, em ê xwe pêşvebibin, em ê bixwînin"Pêşveçuyîna wan bîyanîyan re bû karLi bê xwedîtîyêXelkê, ser erd û bin erdê me hev re xwarYên ku zilmê li gel dikinYên ku xwe berpirsîyar nabîninBer çavên min yekinEz li wan naborimRastî min dêşîneNaxwazim deng bikimKurd ji hûbûnên xwe dev bemadinBi nezanîyan, tayên jîyanên xwe badidinDişidînin, lihevdiqelibîn in, girêkan pêyda dikinMîna goreyên çavik, kunkunoşik xerab bûyîNikarin veçinin û xwe bikinDivê rewşembîr bibê zimanê gelGora rastîyan, pêvistîyan xebatê bikinWan digotin "ew gel kevnpereste hişyar nabe"Em se'etên xwe bo tiştên vala derbaz nakinîYê kedê bide pêşwaçûyinê jî dîbîneKurd ji serîhişkbûyîne dev bemadeNe ji hev re, ji bîyanîyan re merd û fedakareCivata xwe re xêmexwaze, dilsareIro şivanên me bûn serleşkerGelê me hedî, hedî pêş ve tereRewşenbîr jî her demê zêdetir H rehetîyê digerinBi tirsin û naxwazin hêla rastîyan ve vegerinBav û birano, dê û xwayîngino hindik biserxwe ve werin12

Ya rastî hûn pir bê zirav in, berpirsîyar nîninNakevin nav gel, li malan nagerinBes e, ji bin tesîra newêlatîyan de derkevinRaperînê de cîye xwe bigirinHecetan nebînin, xwe negiiîninBo şoreşê çi pevîst be gel pêk tîneBê ziravbiîna we jî dîbîneDem bi wareste bûnê naboreBo hêsabên biçûk xwe paşve nedinHûn bi vê rewşê nikarin gel rexne bikinYên bibêjin "gel venabe, paş de ma ye "Ez ji we dipirsim, dev ji devjenîya bêqîmet û vala berdinBo pêşveçuyîna gel we çikir heta niha?Mirov ku H cîye rûniştî gel rexne bikeEw tiştekî pir erzan û sivikeSêri şoreşên din bikinRewşembîrên netewên din çi kirine, çi nekirine?Nesihet li xelkê kirin pir reheteMaşellah diwî alîyî ve hûn mamosteneHûn ku bi xwe bikaribin pevîstîyên wan şîretan binîn şûnêBer çavên gel de alimên herî mezininLi cem me yên rêzgirtinê neNivîsandina van lefzan li min xweş nayeWekî kevirên giran û şujinê neYên xwedî bawerî û bîryar hatin kuştinDagirkeran bi zanabûnWelat de rewşenbîr nehîştinHemû gotin û çalekîyên xêmexwazan bi mane neKurdistan ji rewşenbîran bibawer re kirin goristanYên ttrsonek jî gel tenê hîştîn û revîyanPir dûr çûn, bi lez û bez bazdanDijmin hêlekê ve gîhîşte armancên xweŞagirt bê pêşeng manDadgehên dagirkeran ji rastan naborin13

Navê hin kesên bijartîBi başbûnîya wan dîrokê de cî digirinDema bîyanî pirsa welatê me dikinEm ku wan re rastîyan dengdikinJi me re dibên "Hûn çiqas gune neNav ve de ku hevgirtin nebeÇalekîyên ve bê mane ne"Ji bin destîye ez şerm dikimRewşembîrên me têr xeberinLê tiştekî jî nakinBêked û bêbedelinHezaran kes mane birçîAlê din ve welat dişewitîRewşembîrên me holleda tuninBîyanî dixwezin bibin navçîEz rewşa gel dibînimDibêjim ez bimrim, xwîna reş vedirişînimDifikrim, çareserkirina rojane em ê çawa bibînin?Ya rind ev eBila yên xav û bê xem di nav me de nemîninAvên şêlû ji me re kemîninBi dilxwazên xwedî bîryar xwestin û proje zelal dibinYa rast pir, pir dêşimSêrî xelkê dikim, şaş dibimÇiton serketine?Dest û mêjî bûne yek û hev re dimeşîninEw çi bêxîretîye, ew çi bê xemîyeKes mîna me bê dûgel, bê hesîyet nemayeDema ez zanîngahê de şagirt bûmXwendêwanan serokên serhildanên borî rexnedikirinBi bêrêtîye, bêideolojîtîye ev tavanbar dikirinNedigirtin ber çavên xweÛ wekî kesên sivik hesab dikirinDigotin " Ew şex û mîrbûn14

Yekîtîya welat nediparastinBo xwe xwestevan bûnBê xêr biînîEz dibêjim belê, belêEz gorînoEw nezanbûn, nedizanîyanRaste, gora zanînên xwe dixebitîyanLe hûn pir zana neÇima berpirsîyarîyê nagirin ser milên xweBo azadîyê, bi rastî, bi dU ked pêvîsteHûnên ku tenê diodayên nîv tarî deDora xonçeyên gilover de dengdikinHewayên mezintîyê davêjin, bînên xweş belav dikinGel, yên ku wî barî dikişînih, we nasnakinJîyana penaberî serê xwendêvanên me tevlihev dikeParçeyek bertîla mêjî teslim girtine, devên wan şil dikeLoma tenê hêsabê xwe û mala xwe dikeNevelêye?Bo Kurdistanê xebat barekî giran eIro roj roja jin û mêran eFedakarî bê tuxub e, bê sînor eYên ku di rîya welat de bikevin, navên wan nemir ePenaberên bê xîret, bi saxî mirin eBê gorin eWelat xilas bibe jî penaber nazivireLi hêvîya pêşveçûyinê, avakirinê dimîneEz ditîna van kesan fêm nakimDilê xwe li kesên viha sar dikimNizanim, ew kes jîyana penabertîyê çawa dipîvên, radigirin?Hezar carî li vê jîyanê pir xweştire mirinWan welatan de meh dibin sal, naborinPenabertîyê ew rastî H min de fêm kirinMirov nav gele xwe de serbilind eNav bîyanîyan de şûna me li bin linge15

Yên me bi kevnên xelke jîyana xwe diborîneZêde mebînin, hest mirîneNaxwezin rastîya rewşa xerabî bibîninTiştên ku hemwelatîyên wanderan layiqi xwe nabîninDawêjin ber derîyanRewşembîrên me kevnên xeikê digirin, dibin malanSedemên parsek bûyînê ji xwe napirsinNabêjin çîyê wan H me zêdetire?Roja îro ye ku bindestîyê diparêzîBila bimire, bindestî û mirin ber çavên min yek eKesê ku xwedîye armanca mezinbeWê zûbnê qebûl nakeRewşembîrên me bi xweşîtî mirin eGîştin e kolanên dûgelên emperyalistEw gora zanîna xwe xilasbûn eHemû bûne weki xezalên biiîndarKuncikên malan de, bê dost û bê yarin eLi xwe , H gel suketin e, anîrîn eSerê wan berwan de ye, xwar eBi dermanên gejbûnê bîstûçar se'etan raketin eXwendevanî ew e, mirov bi xwe re xwedî aşîtî beXelke re, dora xwe re pevneçe, şer nekeXwe bi delalî biparêze, bigehîjîneGulên aşitîye belavbikeBikarî dor xonça nezanan de jî rûnêXwe bi giranî û zanabûna xwe bi^le qebûlkirinDîroka me de mînak jî heneXwandivanê bê berhem, zana nîneBo min yên herî mezin, yên nav gel de neRewşenbîrino divê hun Elîşêrê Qocgîrîyê ji xwe re bikin rêberBikevin nav gelNemînin bê rih û bê xeberRabin ji xewa dermanên gejbûnêSerê xwe rakin / pêşengîya gel bikin16

Min xwe kişt?Ez çima çûm Botan?Min hesreta gel û welat dikişandBê xwestina min bavê min ez birim Stenbol êDer dorên me H Kocgîrî yê manMin bîrya her tişti dikirYê ku bîyanîtî nedîtîyeDerdê bêxeber, beamedetî ji gund dûrketinê fêmnakeZarokan nikarîbû ku bîryara malbatê buguherîneBê xwestin îteat dikeEm bi şînê rêketinMezin û qicik dest kirin paşilanMirovên me dengê kilaman bilind kirinMin nizanibû me kuda dibinEm li golîgan sîwar kirinHeta Badunê peyanekirinKu me cara pêşin seyyare dîtinEm şaşbûn manMe nedizanî mirov ne, yan jî cinawirinEm girtibûn hûndirê xwe û diîr ve dibirinJi gund dûr ketin, ji min re bûbû wekî mirinBirayê min qîr dikir"Ev çîye? Ev ê me buxwe, em difirinîHeta neh salîya min, cîhana min gundê min bûLi Senbolê dijîyamDi nav xanîyê Ûriman de mîna girtîyan makûm bûmAzadî û mafên gund ez terk kiribûmMin bêrya her tiştî dikirXerabîya herî mezin, pir tenê mabûmHer tişt H min gelek dûrbûDêra fileyan û mizgefta misihnanan nêzikê mala me bûnDengê herduyan jî me re bîyanîbûnîşaretên çanda me tunebûn17

Cîranên me zimanê me fêm nedikirinDestên me digirtin, em bervî behrê ve dibirinDixwestin şiîna cîranên li gund mayî bigirinValabûna ku koçberîye amadekirîye tîjî kinEm ziî paşdamayîyan bîrkinÊşên me sivikkinGundê min pişta xwe dabû çîyayê Çengelî yêOtorîte û teknolojî tunebûnMe derewên medyayê nedibihîstinWê demê, nav gundê dor çîyayî deGora îro, em têra xwe azad bûnÇîman a ÇengeH yê bihuşta min bijMin nikaribû xwestinên xwe bînim ser zimanTenê di xewnan de H gundê xwe digerîyamSal borîn ji her tiştî pir dûr mamŞagirtî ku qedîya, bê imkanî xelas biîJi min re fu-senda vegerê çêbûHêdî, hêdî amade bûmWekî her dilxwazî, dixwest neteweya xwe nas kimHesreta salan ji xwe dûr kimRastîyên civat û welat fêm kimTenê ji xwe re xwestvan nebûmEz ji dil entellektuel bûmIv4in berîya salan sond xwaribûIComa ji şagirtên dora xwe re armancên xwe gotibûWan li min bawemekirin û kenîbûnXwestina min wekî ûtopyak dîtîbûnMin ji xwe bawer helvesta xwe danyaHezkirinên xwe dianîn ser zimînMin yên dora xwe re pir vekirî digotEzê zanîn û hûnêra xwe bo ronedîyan bixebitînimGelek dom nake, hûnê bibîninEzê armancên xwe bi cîh bînimSer de dem borî bû18

Ez dîsan xwedîyê hevokên xwe bûmMin heta ku zanîngeh tevakirBûbûm xwedîyê bi sedan pirtûkanEm, giştî bi xebata teybetîya devokên zanîngehanLi dîroka welat, li rastîyên netewe pir dûr dimanEz bi çalekîyên xwayê teybetîBûm xwedî armanc iî ramanLi zanîngahê çend hevalên min, weki min difikrîyan?Bi xêra cîranên kurdên BotanLi pirsgirekên axa pîroz ne dûrbiîmTêybetîya min, xwîn germ bûmDi hêla din ve, dilê min bi evînîya mirovan hatibû xemilandinEw hezkirinek pir natûr bûEv xelat ji dîya min re mabûBavê min dilketîye xwezayêTam û eşq dida wî rengê qeremix û soryazêMin nedikarîya ku xwe ji bihişte dûr bigirimPêşîgirtina hestan dest min de nebiîBinyata xewnên min gundê min bûMin dixwest bibim rêzanê gelGel li min bigirî hêzMin konê xwe barkirMêvantîya bajarê Stenbolê xelas kirÇeperên pêşîya xwe bi destên xwe rakirÇiim serdana SêrtîyanBermayên jîyana xeribîyê canê min terk nekirinBêxwestina min têkilîyên min teng kirinYa xerab ew bîiNavbera min ii gel de diîrbiîn hebûEncamên salên borî pir vekirî li ser min mabûnZeliqîbûn, ranedibiînEw bîyanîtî jî dîyarîya jîyana dervayî welatU perwerda dibistanan bûMin dixwest hestên bîyanîtîyê rakim19

Pira hevqebiîlkirinê çêkimEz H bajêr, nav gel de mîna bîyanîyan mabûmHêla din ve ji fêrbûnê têr nedibûmWekî birçîyê, xelayda derketîyê hiikirinê bûmHer ku roj diborîyanMin pir vekirî, baştir xwe dipîvaZêdetir jan dida min, tengasî û kêmasîyanBaşbiîn iî xerabûnên çandêDi taldê de,vêşartî nedimanTiştên bê deng lî xev hêla min ve dahatin dîtinSêrtîyan jî ez pir ciîda dîdîtimFêrdibiim, fêrdibiimHemi edet û tore t>o min gelek nii biînWekî rêwîyê çolan, gervanê av ê biimCaran li êşê kêfxirav dibiimEz li gel û rastîyên wan pir bîyanî biîmBi jîyana metropolan ji civata xwe dûrketî biîmMin edet ii toreyên misilmanan nedizanîEz xeşîm ii bîstiipênc salî biimBi rastî xwedî ceribandin nebiimAlê din ve, bi eslê xwe endama civata elevîÛ bin destê axa iî mîran de nejîya biîmGora çanda "ez benî"îtîyê perwerdê nebiibiimDervayî pîvanan dimamHevokên "ez gorî, ez xadimî wekî çîkên li ezmanLi min diîr ii gelek bê mane biînRastîya din, bi beyitên seyîdan jî mezin nebiibiimEndama malbata dîne qedexe biîmMin himik, himik paş ve hîştî biîBi hezkirinek pir mezin H Stenbol ê rabûbiîmHestên herî mezin ji hemwelatîyan re vêşartîbiinBi çîyan, dar iî beran şadibiimHez ji her tiştî dikirMin her ku gel naskir20

Hêdî, hêdî diîrbûn H holê rakirRewşê pirs ii pirsgirêk ji min re zêdekirŞewên min bê xew sibe dibiinPirs biîn wekî lesarên bê bendLi herefnê sosyolizasyona gelan bala min kişandEncamên nezanînê nedihatin kişandinÇima şexsîyetên jar iî har?Çima kesên hustî xwar?Çima ji kuştinê re, ji xerakirinê re amade ne?Çekirinê re, ji avakirinê re gelek diir û bîyanîn eÇima gunêyê wan bi hev nayê?Herdem ji hev re bê minetinGefan li hev dixunHemh>er heviîdu serî hişk iî mîna mixinGelekên wan mirov kuştîneÇi psikolojîke xerab eÇi çandik bê mirad eÇima hezi hevûdu nakin?Çima li ber zilma hevûdu, malan bardikin?Çima ji hev re alîkar nînin?Çima hember zordaran ser erd û linganinJi her emrê re amade dimînin?Pirs her zêde dibiînBi wan pirsan keyfxweşîya min windaRengê madê min xerab dibiiDifUdrîyamGelo li ser wê rewşê tesîra kîjan çandan hebû?Bera olan çi biî?Kîjan berpirsyaran?Kîjan femkirinan netewe ya min kiribiîn wî halîDi mejîyê wan de ajotiîbiin toximên neyartîyêSer serê wan de berdabûn ava keHCivaknas dibênKilam ii stranên neteweke rewşa rast nîşan didin21

OI ji kevnperestîyê re rê vedikinPêşveçuyînê difetisînin, dewlemendîyê dikujinDestan têkilîyên civatê vedikinLîhêvên ser rastîyan radikinHer ku min xwest civatê naskimRastî iî kêmasîyan tazî bibînimMin pir vekirî dît kuNav tengasîyan ii bêmoralîyê de dimînimMin bîryara xwe daNe bi lez û bezEzê hêdî hêdî gav bavêjimBi vî halî li hestên jar xilasbimWekî çavdêr diir ve bimînimMin qencî iî xerabî bi hev re ditînDiketim tengasîyêHêrsê çavkanîyên betanên min dimêtinHember rastîyan cimexweş ii bînteng dibûmMin nedikarîya çavên xwe bigerimXwe nedîtî bikim ii riîyê xwe bizivrînimLi tengasî û xerabîyan biborimBi xandinê û zanîngeh qedandin êKes nikarî bibê ez zana ii pisporimHer ku pirs zêde dibinDem zêdetir bê tam diborinHindik, hindik min civat naskirRastîyên jîyane ii giranîya toran pir vekirî fêm kirEz nav pirtiikan da mabîimLi hiikmê çanda rojane bê xeber biimNîzama nivisandî di nava gel de riineniştî biiKanûnên dardakirî ber edet ii toran de bê mane biînGotinên kevnperest li hemii şûran tiijtiîr bûnEdetên kal ii pîran bi hemii giranîyên xwe mabiinDi nav ciwatê de hêjayî û xwedî xatir bûnAgirê xebat û xurtbûnê muqawemat bedena min de bilindkir22

Jîyanê bi tirş, tal ii şîrînîya xwe dom dikirHer rojek ku diborîya min tiştekî nû hiîdikirXerabîya herî mezin ew biiMin ziman nedizanîyaDil ji bi zanebiin berxwedanê rê nedimaGel ji min re digot bajarî, bîyanîNedîtîbûn qîza Kurd xwendewan beBi dil, bi xwestin, bi nefsbiçiîkî alîkarê wan beMin bo serfîrazbiînê sond xwari bûMînak biîna qencîye min re armancSerkeftin nîşana herî bilind biiMin digot ezê hewl bidimBi zanabiin, hindik, hindik bimeşimMerdîwanan yek iî yek hilkişimKêmasîyan re rê nehêlimHêdî, hêdî sarbiîn ii diîrbiina gel rabiiBi wan re bawerî çebiiBotîyên ku fu-send ketibiin dest wan ii xwendibiinBiibiin mîna stunên li darêJi quretîyê nedihatin xwarêLi xwe gelek bawer û kêfxweş biînWan tenê bo xwe û malbatên xwe xwendi bûnRêveberên civatê aciz nekiri biinGora xwestin ii pêşveçiîyîna xweJi xwe re jîyanên xweş amadekiri biinHinan goti biin "em şoreşê dixwazin"Weki agirê gîyê biibiinPêtên agirên wan tîn nedabiînPir zii kefenên westandinê diriibiinBi alîkarîya kom û kufletan, xwe jî xwekLribiînEnîjî, gel jî windakirî biînŞoreş newelê reheteDibê mirov pir dirêj bixebiteRamanê de domkirin serketinê tîne

Ku xwedî bîryar nebîDibî kenoka beredayîyanBin lingên kevnperest ii feodalan de dimînîXwe dor çeper kirî dibînîNubiînXwestwanê nubiinêDibê xwedîyê eyarê zirav beHemt»er listîkên sedsalan xwe biparêzeGelek hişyarbeJîyanEm nikarin jîyanên rojane bifikrînePêvîste dildayinê ii planên xwePir diîr ii direj bigirineHer dem şurên dagirkeran ii destên wanLi paş hustîyên gel biînHin şoreşwanên kevnBi fedakirîyê re domkirî bûnLê belê çi heyfHindik, hindik windakirî biinHinan jî riîhên azad iî şexsîyet teslim kiri biinGotibiîn "Me têra xwe karkirWeqes ked û dem bes e"Loma Kurdên reben man bê serokatî û bê kesMin ji xwe dipirsîÇima ew ditînên xwe de ser neketin?Li ber kîjan bayên xerab ketinHevcetîya îroTedbîra îhtîyadî, hêzên berdest em bemedin ePêvîstî, bidîtîn ii domkerbin eJîr û bedeldarbin eRastî, tengasî ii çareserî ku bi dengên bilind nayên xeberdayînDomdike rizandin ii paşvemayinZana ku tengasîyên civate negirin ber çavên xweHewl nedin24

Bila nebên rêveberên me gundîyên nezaninEv kaniîna fizîkîyeŞiînên vala bi wî halî namîninMiheqak tijî dibinEz vê rastîyê vekirî dibînimZanajigelhez nakinDûr ve disekinin iî sêr dikinNezan jî gora zanîna xwe hewl didinPir rehetî tekoşînê piîç iî xerab dikinKu paşvaçuyîn çêbî, belavbiîn bibîEm siicdarinDi nava Botan de çend zana hebûn?Bi rastî xwedîyê wan hestan biinMin nedixwest destê xwe bavêjim her birînêTiştêki min ji xwe re dikir armanc dibir dawîyêTeslimi tengasîyan nedibûmXwedîya taybetmendîya karakterik serî hişk û bi hêvî biîmWekî hinan bar germîya herêmê pal ne dabiîmJixwe nebawêran digotin"Pir zor eEm nikarin ji wî gelê nezan re bimeşinJi kerban û zehmetîyan serême diêşêGoşt iî laşê me dilerizêPorên serên me diweşe"Rehet nîneKes ji me re azadîyê nav boxçeyan xelat de nayîneGel pêşvexistin xwe helandin êPêvîste mirov xwe wekî çêça hinguv bibîn êHer ku şevlê didêBeden ji alîkî ve jar iî kêm dibeDema ku min biryar da ez herim BotanLi Stenbolê yên dora min, ji min re digotin"Ew, çalakîya te ya xwe kuştinê yeQet, qet xwestina biaqilan nîn e25

Armanca bêaqil iî dînan eTe çi, çîyê xwe wenda kiri ye?Wir şun ve navê te, ii cem me xeyalperest û gerokvan eTu li wî bajarî cî û war nebîHer dem navê te mêvan e"Min hesabên kom ii kuflet nekirCîhana xwe bi xeyalên dewlemend kirina yên dora xweNexemiland û dorpêç nekirHesabê hemiî ciwatê kirDerîyê mala xwe heyanî paştê vekirMirove dilxaz dikarî bibe alîkar iî rehberik başMin ew rastî bi xebata xwe eşkere kirSeba hinan ez mînakek gelek başSeba hinan nebaşBo gel ked dayîn, xebat domkirinDewlemêndîya herî mezin eZana û dilxwaz bi pratika xwePêşîya tunebiînê digir eSerê koçê rêya rast ve vedigeiîneEw şerê azadîyê de lingê herî xurtinKu zanayên jîr iî fedakar tunebinKesên ku di nav cîhana xwe ya piçuk de dixebitinSemakevin, girtîne, winda dikinGel rewşenbîrên rast, xwedîyê bîryarên vekirî dibîn ePir zêde qîymet dideLi zinarên herî bilind ji wan re cî pêyda dikeDoşegên H tîftîg û kutnîyan çêdikeBi rêzik mezin dora zanan riîdinêBê dîyarî namîneEz li çiîyîna Botan pir kêfxweşimIro bi serî bilind nav gel de dimeşimTama jîyanê li germîya gel digerimBi çavên hêstir iî xemgîn namirimÇi ku ji dest min dihat, min kir26

Gora zanîn iî fera bedena xwe pêwîstî pêk hanînLoma çavên min vekirî namînînAva jîyana min gel dideEz ku nav gel de nebimXwarin tamê, tav tînê nadeYa rastî bi çuyîna Botan min xwe nekuştQilêra ku kemalîstan bi zanabiîn ser min ve zeliqandibiinMin bi alîkarîya gel paqiş kirBi sabiina bitimê şiiştBermayên bîyanitîyê ji xwe diîr kirMin ku jîyan û têkilîyên gunditîye fêm nekirinaCivata bajarî jî nas nekirinaNetew li heviidu der nedixistMirov tenê bi xwandinê, bi pirtiîkanRastîyan nabîneJi her tiştî diîr dîmîneBê pratîk, bê ceribandin çarevan nîneCivat gelekî tiştan di taldê de vedişêrîneKî ket nav gel, her tiştî pir vekirî dibîneHevderxwistinên biçiik ez gêştandimBo hevderxwistinên mezinHeta îro jî li hiîkirinê têr nabimMin xwe wekî hêzdar didîtDijminan, berdevkên dagirkeran digotin"Hey kurdo.. jina bîyanîEmê te H jîyane qut bikinHinên me meyîtê te ji Navala Qeseban re dîyarî bikinRojên te tên hejmartinSeba yên wekî te tirban dikolin, şiinan vedikin"Qyê meyt bûna bi şeref ser serê min biîTirsa mirinê H min pir dûr biiCîyê min, H bedeldaran, sozdaran kêm biî?Her ku diçû di nav gel de bawêrîya min xurtir dibûÇavkanîya jîyana min ew bûn27

Pêvîste em jinên Mezopotamyê nefsbiçiikÛ dilên me kokdar binHestên pozbilinditîyê ji sedemên nezantîyê winda nabinÇeperên, tixubên xerabBi şuxula nav gel de radibinBi xebata rast gel ez naskirîmGel ku ji hinekan hezikirDibê "Belê çavê mui"Hêdî, hêdî di nav gel de bilav biîDeng û navê min....Winda biî bajarîtî û bîyanîtîya minBi wan re yek xwarina nanê tisîLi riîn ii goşt xweştir biiBo min mirovên xwêzayî re riîniştin, denkirinJi ya dewlemendan hezar carî qimettirBerhemdar iî baştir biiXeletî jî bi lêgerînan rastir dibiin28

Çimajin ûmerjihevre nemeşin?Her demBi her hêlê veJîyana azad tînim ber çavên xweKesên ku min ji xwe re weki mînak girtinHeta dawîyê li berxwedanXêrxwazên herî mezin ew biînHer dem yek biîn, hev re biinNe li du hev, tenişta hev şiîn girti biînHev re rabiin iî xebat, xilasbiînê tîneBila tenê mêr nebin xwedî textJin pa§ taldêya perdan de nemîneBi hev re pêşveçuyin, bi hev re xebat pir xweşeMêr makyevelîst bî, sextekarîyê bikeBi zanebiîn jinê paşve bihêH, nebaş eTama xwarina ku bi destekî were çekirinNayê xwarin û nexweş eMirov bi destekî tencikê bigireBi destê din jî tev deNaqulibî, gêmabî ii narijeDiîstanê nav rojingê giranîya xwe vêdişêre, diparêzeJinino heviîdu hişyar kinDestên heviidu bigirin iî heviidu bilind kinPêzîstîya herî mezin li hev baver kinWelat ku azad biîHiînê wê demê li heviîdu dilxweş binQîzno qey roj bê tav ii tîn dibin?Çîya ii şikeftên Kurdistanê bila ji me re mal binSeba tiştên bêqîmet rojên xwe derbaz nekinRîya jîyana wekhev ii serfîraz de pîr iî kal binBala xwe bidin dijminBertîlên wan keviran dihelîninMirov bin tesîra navbenkaran de dimînin29

Bo standina kesayetîyên meDagirkeran hemii bertîl amade kirinNeyarên ji serxwebiina me reHiin xwestinên me rind bidin naskirinEm mal ii mûlk, şan iî navdengîyê naxwazinBibin rêberên bindestan û xadiman biparêzinQîzno bixwîninBerdeviktîya hemcinsên xwe bikinHember hişyarbûna me lîstik zêde neMêr dixwezin tekoşîna me xerab kinBi avdewa şor dara jîyana me xerab kinEw cins bi sed salan eH ser text eArmanca wan jina bê rêxistin û bêtifaq eMezinên mezinên me dagirkerinMezinê me jî mêrinWan em helandin, bi zanabûn emrê me xwarinBertîlên ser navên dîyarîyan tên, bê mane neEw bo girtina çavan û dilan parîyên kirêkirinê neXurtbûna rêxistinan bila we netirsîn eHiîn ku erîşê ser kevnperestîyê nekinMêrên bê ar dikarin her xerabîyê gelek bi rehetî bikinDara jîyana jinan bi dorhesin kinBelê tengasîyên me pirinZivistan bi mijin iî dirêjinRojên bager ii bahozê bi rehetî naborinEw ê bi xebata me were biharHember xebata azadî xwestina jinanMêrên pa§vemayî dibin weki gurên harGunêye wan bi jinan nayêDibên "namiis", dibên "kêm xebat"Bi neyartî êrişi ser jinan dikinBi lêdanê, bi şerê riîhanî tendiirîstîya wan xerab dikinXeberên xerab, lêxistin û kêm dîtînê bi hev re dimeşîninGotinên xweş layiqi yên nav cîyan30

U kevanîyên malên xwe nabîninBi qeftan çîçegan ii gotinên xweş der ve dişîninKêfa mêran pir xweş eDibên "text ê rêveberinê dest me da yeQey polîtîka ii xeberdayîn hêvîya we maye?"Ya rastî, serkeftin ya mêran nî neJin nezan ii bê hêz maneLoma mafên wan ê mirov tî yê jî winda biineYekbiin nebûna jinan, li jinan da wende kirinBi xerabîyê mêjîyê wan hatin belav kirinMêrên kurdan tinaz bi jinan dikirinHember ken ii xeberdayînên wanJinan li sîngên xwe didan û nifu- dibarandinMêr bi ramanên dagirkerîyê difikirînGora ditînên xwe yên newêkhêvîBemameya bindestmayîna jinan pêk tîninBi xebatên xwe yên tarî jî namîninCaran ji hêrsê ii qarê nikarin xwe kontrol bikinDest bi xeberdayînê ii gotinên xerab dikin"Jinino, qîzino hiin çi dibêjin?Qey em tenê xwe re dixwezin?Li cîyê xwe riînên, zimanê xwe dirêj nekinBixwe xware mijiil biînê kêmkinXeber nedin, deng ii destên xwe ranekinBi çavên bel, bi didanên raşidandî sêri me mekinMafên we çiine, hûn bi her alîyi ve têrinEm ku riî bidin we hiinê ji lingan dest pêkinHêdî, hêdî ser serê me re derkevinDawîyê de emê bi riî hevdu bikevinBi ev gotinên bîyanî hiin ê çi bikin?"Mêrê Kurd bo berpirsîyarîya malêÇalekîyên dijmin xwe ji re mînak digireÇi heyfeMal mîrato ji azadîyê jî ditirse31

Azadbiina jinan wekî xerab biîn hesab dikeJi jîyana azad tiştekî fêm nakeDibêje " Ezê bindesta xwe winda bikimBindestek din li ku, bi kîjan peran peyda dikim?Ya bindestê xwe de dixebtînim, radizînim, hişyar nakim"Belê, belê nezantîNezantî, çiqas tiştekî xerabeBi wan ditînanNavbera jin û mêran de hevaltî, evîndarî, rêz, bawêrî şîn nabeGora ditîna min jîyanek xerabe yeJin dixebite, jin ducanî ye, jin dayîk e, jin berpLrsîyar eHemî tişt e, li ser pîyan eLê ku hat xeberdayînJin netişt eCisnik bêaqil e iî beradayi yeMêr ji ramanên, ditînên xerab nikarin vegerinBi herdû destan hemêz dikin, dizeliqinBo şînbiîna ramanên ku neyartîya jin iî mêran dikinLi çareserîyan, dermanan digerinWan ramanan bi kîloyan distîninXwestevanên, alîkarên kevnperestîyê cem heviidu cî digirinDe were wan xwestinan fêm keBi rastî şîrove keMêrê ku dibê " Mêjîyê jinikê û yê heft mirîşkan yê ke"Ew ê xwedîyê wan ditînan ji me re rêxistinên azadi yê ava kê?Mal xerabo, dayika xwe jî bi wan gotinan bi nav dikeMêran bi rexneyên xerab, bi xurtbiîna fîzîkîXwebawerîya jinan dan winda kirinBi hestên dayîk biîneDest iî lingên me hatin giredandinWan em bo armancên xwe hanîn, birin iî dan xebitandinBelê serketinKu navên wan, nav civatê de hatin naskirinKeda jinan bîrdikin32

Ji xwe re kevokên -niî pêyda dikinSeba hilkişandinê, bilind biineYên ku ji xwe re kirin merdîvan silav jî nakinXwedîya xebata zor û zehmet bi rehetî tê bîrkirinKu xwedî kursî biinXwe ji rewş ii jîyana xwe ya berê jî diir dikinJi biranînên xwe direvinQesrên dora xwe diheHşîninWeneyên kevn hurdikinDi mal de jider ve bi hestên mêranî qîr dikinXwe wekî şêrên daristanan hêsab dikinMirov çawa bilind dibeRojikê jî xij dibe û dikeveÇêbiin ew e ku mirov xwe biparêzeŞexsîyeta meran bilav nebî, neqelişeBi xwedî hesîyet ji çîyayên bilind de dakeveJi hespa pêşbirkê pîya beMîna berê, nav civatê de xwedî şun beNav mezinên me bîrva terin, xwe bîrdikinPir jor da, li dora xwe sêrdikinJin dişuxulinEw rojnameyên xwe dixwînin û temaşe dikinDibên " Jinino hemû mafên xwe teslim bikinDevê xwe bigirin, behsa şoreşan mekinPir zêde pêşve meçinBi navê Xwade û Resule wî emê we şeijêkin"Mêr polîtîkvan inGelek caran bi gotinên xweş jinan dixapîninZêrên dîyarîyê digirin, tîninXeberên şîrîn dikevin şuna hevsarên hêstiranDi gevrîyên jinan de rêçan vedikinKîp kirî dimîninHer ku sal diborinTêkilîyên wan dibin weki xwarina ber têrxwaran33

Tamê li hevdi nagirinWekî bedenên bêxwînÇavan nav malan de digerîninBin darê zorê deJi mecburîyetan li cem hev dimîninEw girtîyên çand ê û ciwatên eWê revşê, wî haH zêde nabîninStatiiyê diparêzin, çima deng derxîninBi hezeran kom Ci kuflet halê hevdaneNavên wan malbatineNav xanîkî de mayîn hiibiineEw jina ku; bawerîya we bi we tune bîEw ê bo qîzên xwe çi bike?BêçareserîyeWan gora çanda bindest perwerde dikePêwîste jin heviîdu hişar bikinLi xeletîyan, kêmasîyan neborinLaw û qîzan ji wekhêvîyê re amade ii mezin bikinJin hişar nebinMêr fu^endên pêşwaçuyînê li malê diîr dikinJi guhertinê ditirsinSedemên giimanan aqil winda dikinKu ji pireyan boiînXwestinên xwe hanîn cîPirtiîkên ramanan vêdişêrin, xerab dikinTêlevîzyonan li erdê dixînin, hiir dikinJin ku naxwazin bi bombeyê kîmyevî bimirinBi hezaran meîtên me li kolanan nemîninEw ê bêjin hey mêrino, em jî cîgirinFermo, pêşve verinEw ê bi nênîgên xwe wekin bîrên dewlemêndîyeLi holê rakin ramanên bêhêvîyeDagirker nezanti û paşveriitîyê bajar, bajar belav dikinKevnperestîyê diparêzin34

Mêrên nezanhemberjinên belêngaz har dikinJin li her heremê tengasîyan dikişîninHêvî, xwestin û kerba xwe jûr veXwedê ye xwedî bar re dişîninJinên jjerwerde nebî dimînin bêçare, bêdermanKevneperest hember revşa wanê xerab, ji şabiînê difirîyanJin hiibiibiînLi çokên xwe didan û digîrîyanBi kîjan sebeban jina kurd ew danêkirin heq kir?Kerbê kanîyên çavên wan xerab kirEm jin law, bira, bav, kalik, xeziir û mêrên xwe ve pir merdinEw me re dibên " Li rêçên dapîr iî dayikên xwe der mekevinEw ramanên ve sedsale berdinSer ditînên ku ne gora çanda mê ne xeber medinîEm mêran re dibên cudatîyê ji hole rakinRastî, bi dil, bi bawer bo wekhêvîye bang kinBes e, hiîn mêr nikarin ser navê me kar kinMe ji jîyana rojane sar û diîr kinToza mirinê li dora me belav kinHemî xweşî bo we neHiin bo me rêya oxirê venakinCudatîyê, newêkhêvîyê di nav me de belav dikinHer tiştî gora xwe dipîvên ii eyar dikinNav ramanên feodalîzme de dilevizin, gevz didinNav koma jinan de toximên neyartîyê avdidinYekîtîyênjinan jar dibin, belav dibinBazirganên nezan Fiziîl Bekoine, sedeminEw ê jin qireja ku mêjiiyê mêran de cî girtîye paqiş kinWan li bêziravtîyê, li ramana nexerxwaz xilas kinMêr ew ê hedî, hedî bi sebre pêşbikevinIro nikarin gavên şip, kîp iî dirêj bavejinJi hê bawerîyê bêferin, dikevinRastî jî ev e mêr lîstîkvaninBêziravîya xwe , tirsên xwe vêdişêrin35

Ji kêmasîyên xwe re hêcetan pêyda dikinKevneşopîye diparêzinDagirker hember hişyarbiîna jinanMêrên paşverii digêşînin hevdu, ber heviidu dikinXeletî ii kêmasîyên jinan pir in, mezin inSerpêhatîyên xwe nanivsîninBîyanîyên ku li welalê me digerinTenê gora şîroveyên xwe dinivsîninBeseBila zilm ii zordarî nav civata me de nemîneQîz û law kîne?Di dawîye de xwang û biraneHer dem em jin ji bo malbatê daxwezineBi vê ramanê têne perwerdekirineMêran jî wekî zarokên xwe dibîneBi hestên dayîkbiînê nêzikî dibeSing iî t)erên xwe bêtixub vedikeMîna dayikan pêvîstîyên wan pêktêneSucê meye, em mêran dialîmînineBêdergiîş namînineHer dem dayika ducanineDema ku em hiibiin xwe re xwestinePêşdîtin iî egoîzma baş ku me jinan re hebeZêde dom nake, ewê armanc çêbeWê demê bi her alî ve xilasbûn ava dibeJin ku jîr ii zanabeHin mer jî tên guhertinJi jina xwebawer re rêz tegirtinLi hestên xerab diirdikevin *Kêmasî û xeletîyên xwe dibîninWekî berê ranakevinIro bi hişarbiîna jinanRêveberîya mêrên xerab difetisî li can dideErîşên wan, harbiîna wan36

Ji tirsa dawîbiina desthilatîya wan eHember fêrbiina jinan neçarmaneXwestina jinan, şîrîkatîya desthilatîyê yeDest mêran de were me jinan neziki cîgirtîye jî nakinJinino, H nerm nezikbiina wan nexapinHer dem xwedî pirs binGlîmanan bikinJi lefzên "evîna min, şîrîna min, delala ber dilê min"Qet, qet bawer nekinJi wan re rê pirinKu bi gotinên çavan kiir dikin nekaninDikarin bi hacetên din me bixapîninKî bi xwestina xweBi dil iî razîbiîna xweDide desthilatîya xweTesHm dike textê xwe?Ew ê hêrsa windakirinê hin mêran bê hiziir iî nexweş bikeQey gune û sucê yên me?Jîyanê de şîiîkatîyê nizaninJi ditînên bav iî kalên xwe dev bemadinJina hişar ji xwe re rikeber dibîninLi Hstîkan digerin kuMe bi xerabî ji ber çavan bexîninBo wê armancê paşdagotinZan kîlîdên dest mêraninBi paşgotine dikarin jinê ji hêza jîyanê diirxwîninNavê wê wekî "jina xerabî belavkin, derxininBi hezaran jin bi wî haH ji tekoşînê hatin diîrxistinMêran piştên hevdu dan mistdanBi dengê bilind qîrînîyên keyfxweşîye berdanYên ku nedizanîyan digotin qey maran H wan da yeKor nebiibiin, didîtin"Meşka dew bi du pîyan nayê kildanKendir H sêpîyê tê girêdan"37

Min bi xwe her dem alîkarî û rêhevaltîya mêrê kurd kirBi dil ji wan baver kirBê tuxub daBersiva xwestinan kêm nekirGora xwestinan, fer û zanabiina xwa parva dikirEw perwerde ya malbata min biîMin xwe re xwestin nedizanîyaHer dem dayîne re amade biîmEz wer hatibiim hiikirin, hiibiibiîmNihatibiim hişar kirinÇav girtî ii şevên kur de raketî mabiimEşan, derd û birînan xewên min revandinDema ku, ez bê fêr li bê derman mamMin li dora xwe kes nedîDost û yar tiînebiinNexweşîya min, hestên min nehatin b>er çavên wanQrana min a ku bi eslê xwe bîyani yeJi min bavê zarokê min ii rêhevalên min dipirseNikarim bih)êm, dema ku ez serxwe biîmGora pêvîstîyan berhemvan û alîkar biîmMal ii dora min tijî dibiiDema ku ez bin barê salan de nexweş iî bê hal ketimMin li dora xwe sêrkir kesekî nas tune biiKursî ii xonçe valabiinBelê, belê rêhevaltîya meRastîyên me ev inRojên tengasîye de em H hev nagerinDestên heviidu nagirin ii naparêzinNav lesara nexweşî iî tenêbiîne de berdidinBi berên berfê bîraninan hildidinBi vê bêkesîye hestên min roj bi roj can didinMin bi serencên, bi jîyana xwa ya borîMêrên Kurd nas kirLoma hêvîya dostbûnê û rêhevalîyê winda kir38

îro ez li xwe dipirsimMin bi salan qefilandin ii ji xwe re xwestin nezanîDayîk biim, jin bûm, rêheval biîm, aqilmend biîm, hertişt biîmDema ku ketim ii hevceî alîkarîyê bûmMin çi hêvî dikir ii çi dît?Yên dor ii nêzîkê min bo min çi kirin?Xwe diîrgirtin, bêxeber û bêpirsîyar kirinHember weqes tiştanValayîbiina dil iî dorêMafê min ew biiRastî ii xerabîyên jîyanê pir bi giranî min dan fêm kirinDawîye de bi her hêlê ve tenê mayîneEz li hertiştî dam diir û sar kirinEz kurd imEz jin imEz dayik imEz dinivîsimEz xwedî bîryar imEz ne belêngaz imEz ne gunekok imJi xwe bawer imMin dil ji xebata der veBarê malbatê jî girtîye ser milên xweEz berhemvanîya jinê derdixinim holêPeyîtandin dikimHer alîyî ve duşuxulimLê, ez ne evdal imîro pir bi zanabiîn alîkarîye naxwezimWekî her dem bi hemû giranîya xweSer Hngên xwe diskinimEz hember xizintîyêEz hember hemii dagirkerîyan tekoşîne didimEz ser pîya me, bi nexweşîyan dijîmXêmexwaz bila qet hêvî nekin39

Bê dem namir imEzê dile xwe rehet bikimGora xwestina xwe berhaman derxinimDer û dorên xwe dewlemend kimKesên ku rêzê, hûrmet ê heq nakinJi wan re nabêm "ez benî ii ser serê min"Têybetîya min ev eBi dengê bilind xeber didimLoma nayêm hez kirinMin bedelên xwestinên xwe yên pîrozGelek giranbaha dan û didimEz ne du rû me, ne jî tevzîr imNikarim wekî qeşmêran bib)êm iî bijîmLê belêNav rexistinên politik de nayêm hezkirinÇibikim, ez welê meHer mirovekî, gora wî têybetîyên wî heneNikarim wekî şanovanan biHzimBer bêhesîyetan sere xwe heta erde bitevînimDi mêjîyê xwe de hin tiştan bifîkrim û biparêzimZiman jî gora xwestinên hinan bilizînim iî vegerînimJi neçaran re, ji ked xwaran re, ji nexweşîyên qada bilind re"Hiin bi marîfet in, çavter in ii tenê bo gel dixebitinPLr, pir fedakarin" bêjimWerim şerjê kirin jîRastî çi ye di devê min de ev derdikeveDi nav diirutîyan de ku bê deng mamXew bi çavên min nakeveBo wan sedeman jî ji rexistinên polîtîk min re şun tuneNayêm qebiilkirinSekter dimînimHebiîna min, rewişta min welê yeNikarim ji reş re bibêm sipîJi xerabîyê re bêjim qencî40

Sêri qeşmerokan dikimQgirtîyên bê hiînerin û hatine boyax kirîJi xwe re xwestwanên deng zêde vekirîÇawa, bi çi gotinan bilind dikin ala bê rengîTemaşevan ser pîyan eSerê wan di ber wan de ii pêsîrên wan girtîn eBo wan destên xwe li hev dixinYa rastî ev etmosfer nexweş eDi aliyekî ve gelDi alîyekî ve çekên ku mirinê vedirişinÛ ez difikrimKiir, kiir terimNuqmi bêdengîyê dibimJana rastîyê daveje dilê minDibêjim ê va çawa be?Ez bîryara xwe yê xeberdayînê de dom dikimKurd hîn biiye axayê xwe re bêjî "ez xulam, ez xadim"U tebaxa riihanî wekî xwedê pîroz bibîneDifîkrimEw ê gel ji van alimandinên xwe çawa dev berde?Çi demê?Ewê bi çavên rexnekirî seri rêveberên xwe bike?Şehsîyet ew ê çawa ji diiriîbûnê xilas bin?Mera nivşek nii pêvîst eNivşek bê hesab rastîyan bînî ser zimanBi gotinên klasîk xeber nede, wan nexebtîneEw nivş dikarî çiraya Kurdistaniek xwedîye dadîya civakî vêxineŞuna rêveberên rast de runeÇima dii rii iî tevzîr ji min hez nakin?Bi xerabiin behsa min dikinGora xwestin û ditînên xwe min rexnedikin?Dest wan de vere sêpîya dardakirineMeydana gel de datîninKendîre can girtine ba dikin41

Ji jor ve diçeriqîninWekî çermsipîyên ku çermsor guranSer serkeftina xwe avên cemed girtî vedixwinXwe şer iî devjenî karkirî dihesibîninDi dadgeha darizandine de cîyan par ve dikinMin bi bêrêzîya qaîde ii kuralên civatêNasnekirin ii qebulnekirina otorîta mêran sucdar dikinAla partîya mêrên serdest bilind radikinEz vêşartin û xerabîyanTiştên nayên xeberdayîn ve dikimRastîyan didim ruyê hinan ii bêberriî dizeliqînimDibim kolandvana neqebên pirsanPirsgirekên civatê û jinan tînim rojevêBi bawerî dibêm ii li dora xwe çav digeiînimPêwîste jin xwe re çandek nii amade kinÇanda kevn ji xwe pir diir kinLêkolînên pêşveçuyînê kur kinJinên pêşveçûyîBerpirsîyarîya çanda niî bigirin ser milên xweNav civatê de xwe bidin femkirin bi ditînên xweBê arî azadî nineJinên me azadî xwestin iî qeşyêWeki hev dipîvên iî hev re şîrove dikinEw ê yên zana perwerdetîya hest ii xwestinên rast bikinMêr jina heralî ve serketî eşkere qebûl nakinLi hember me zirxên zehmîyê lixwedikiriBê deng, weşartî, bi çavên tazî kirinê seri me dikinEz mêjîyên wan dipîvêmXwestinên wan tenginDilên xwe de dibên"Xwezî ez jî hevalê jinek wer biîmaJê fêrbii maMin bedena wê hemêzkirinaÇav ii dile min têrbiina42

Ev bi her tiştê xwe ya min biina"Li çavên mêran xwestinên wan dibirqinBi birçibiîna mêjîyê wan iî dûriîtîya wan dikenimHestên wan kêfa min tîninCaran min li xemgîrîye diîr digirinHeta ku zikê min bêşî dikenîninXwestekên wan H nêrîna wan dixwînimJarbunên wan gelek vekirî dibînimLê çavbirçîyên me terbiînê nizaninEz parîk nan nînimWekî giinî me gevrîyên wan de dimînimNikarin min bucun ii daqulîninNarim xwarBi ditînên xwe qefsingên wan de dêşînimKesên teng difetisînimBila ew der ve çavên xwe terkinBi heyranî sêri me bikinJinên wan jî malan paqiş kinZarokênên bînin iî bi setan ser lingan bimîninXwarinên rengîn ii xweş çêkinZikên wan têrkinBelê ew xwestinek mêran nakin duduQ de jî gora xwestinên wan dibin gorîKes xwestina jinan nabîhîze, nabîneEw jinên gora xwestinê ne, yên malê neSerê wan giredayî be, vekiri be zêde tişt ferq nakeJina Kurd çavên mêrê kurd têmakeYa malê çi dike bila bikeJina der ve bala mêran dikîşineHestên wan bin de dilerîzineEz rastîyan bi dengê bilind dibêmBi şujinan hîcranê û hilgirtine vedikimLoma nayêm qebiîl kirinBi sekterî têm navkirin43

Mêrên, jinên ku bi rastîyan ii zanabiin dijînDikarin her tiştî pir vekirî bibêjinJina hişyar ii zanaMêrên Kurd wê jinêJi xwe re neyar dihesibineWeki heHşvana kom ii kufletan dibineBêrêzîya mezin dikinXeberên xerab dipijîqîninBi pînan broşa keda salan dirijîninBombayên li derevan hatine amadekirin diteqîninPêwîste jin destê hevûdu pir xurt bigirinHeviîdu bi hezkirine bilind bikinHeta ew salên dawîEw civata du riî iî kevnperest bi hemii giranîya xweHustîyên me de darda biînBi alîkarîya hemû çek ii rêxistinên xweNehîştin em pêşve bikevinDitînên xwe bînin cî û bi rêya çalakîyan serkevinXeberdayîn, raman, fikrandin jinê re qedexe biiLoma serdestîya xwînxwarên meLi Kurdistanê de bi dijvarî belav dibiîMêrê kurd li xwe nedidît rabî, gelek mîskin biiJi bê xîretîyê diir nedibiîMêr biîbiin kincvanê jinanHer tişt gora xwestina xwe didiiranJinan nedikarîyan bêjinEm wê diî riî neWan kincan qebiilnakinLi xwe nakinKincên ku civatê iî mêran didiîranBi xweşî jinan re dibiîn goristanQey jinan dikanîyan mafê mirovebiinê bipirsîyan?Jin her dem ji zexmbiîna bedena mêran ditirsîyanLoma t)erdelên giran baha dan44

Iro zexmbiîya beredayî zêde kamakeJin bi mêjîyê xwe hestên kiivî sar dikeDitînên xerab li keran bar dikeJi xwe diir dikePêşveçuyîna jinê mêrê nezan har dikeJin ku bibin porvan, solvan iî kincvanên heviîduBi gora xwestinên xwe bîryar bidinNezanbiîn iî bê arî namîninEmrê me pir kurteLi du me qencî û berhemên xweş dimîneSerî di ber de berdayî ii rê de çuyînGora mêran namus ev eIro bi xebata jinan ew ditîn betalbiî, nameşeHeta ku jin nebiin likolînvan, şervan, tolhildêr, çalekvanXwe re xastvanGora beyanemeya mafê murovanMêran mafê mirovayetîye jî ne danEz navcî meTenê xwestinan tênim ser zimanHember tengasî û xerabîyanXwe ker û lal nakimWekî her mirovekî kurdEz jî berpirsîyarek imGora rastîyan dendikim ii dixebitimMîna hustirîyên zevîyan têm dîtinLoma bi sekterî têm navkirinKeça KurdXwestinên, pêvîstîyên xwe hêvîya hinan mehêleQet, qet nesekine, bişuxuleGora zanîna xweÇi ji destê te de te bikeDema raketinê nîneSekinandin, hêvîyên mayînBo te xeterê pêk tîne45

Ku ew biîn hiîbiinKes nikare tiştekî bike ii biafirîneHiîbiîn, sistbiîn meran, armancên meran dukujeXwestin tamên xwe winda dikeHestê berxwedanê hêdî, hêdî bê fêr dimîneJina Kurd heta îro xwestinên xwe bi destên xwe neynan şunêHîşt hêvîya hinanJinino ji xelkê hêvîyan mekinYên ku alîkarîyê bidin paşê ser serê me axatîyê dikinSerpêhatîyên jinên welatên azad bixwînin iî lêkolîn bikinBaş bibînin, ka wan çi xeletî iî rastî kirin?îro rewşa wan çîye ii çi dikin?Ji xwe re dersan derxîninBerhemên zimanên şîrîn ii ji hertiştî bawer mekinMêr bi can, bi dil me re nabêjin"Hevala min, şîiîka jîyana min"Hevaltîya xwezayî qet nakinArmanca bimîne hêvîya hêvîyanHêdî, hêdî xwe sist dikeDibî kefa ser mirîyanTekoşîn dikeve bin lingê mêranXwestin tenê bi nîyetan nagêşin sêranBi insafa hinan azadî nayê ber dêranMêr gora fêma xwe, gora merhameta xwe dimeşeDiqarên, nexwestvanê serfîrazîya me neEncamên perwer da kevnperest nav çavikên wan de neLi serên wan heta lingên wan hesudî dueşeJin ku xwe hevceî alîkarîya wan bibîneAzad nabeRojên xwe bi xevnan derbaz dikeJîyanê de wekhevbiinê nabineJin ku bi fermana xwe tevger bike2^xmi û aqile wê teri wê dikeJin ku bifêr biî, ciwat xwurt dibe46

Jin ku jîr bii ii bi ramanên baş hat xemilandinCivat jî bi hêla rindbiinê ve tê guhertinTîrêjên ronîya delal tên dîtinPêwîste jina Kurd dev ji gîrî berdeLingê xwe bi ditînên baş H erdê deJin bêjin emin, em jî di milên hev de neKî, kîjan mêr me ii xwestinên me fêm dike?Bi mejokî vekirî çalakîyên me şîrove dikeYên ku mirovên jinên bin zilma mêran de maneNavên wan jinan cem yên hêsîran eBi dengê, qîrînîya mazlumanBawerîya xwe diparêzimQîrîn iî hêrsa min hinan ditirsineFêsad ii tevzîr ji min diîr disekineMin wekî neyarê cinsê xwe dibîneEz ne neyare wîcinsîmeXwestvana dostbiîne ii wekhêvîyê meXwezayîya xwe qet winda nakim, bemadimNîşana êrişên xerab dibimXwe berpirsîyar dibînimLoma ji tekoşînê diir namînimKî dixweze, dikare min ii dîtînên min qebiil bikeKî naxweze bila rêhevaltîya me nekeJina kurd ji te re gotina min eweFêsad û nexweşên kursîyan ji xwe diir keCisnê xwe bi hestên xêrxwez ii evînê hemêz keTu çiqas dikarî waqas hestên xwe xurt kePêwîste mêr femkin, em parîyê xweşnîn inBedenên me ne bo terkirina çavên wan inEm bi pêşketina tekoşîna xwe keyfxweş inBila mêr gora hûnerên me me bigirin destSer me şîrowan bikinBi çavên qarandin, hesudî, nexwarxwezî sêr dikinHin bi hêrsê hem didanan diqirçînui, hem jî tif dikin47

Iro çibikin jî nikarin bendan ber me çêkinMe berdin hevdi ii yekbiîna me xerab kinTenê ew te ser milên wanDiîr ve bisekinin ii sêr kinEz tilîya xwe didun ser birînanKiîwîyan re dibêm rastîyan bibîninEm wekî du hêlên çîyayîkîneBê alaqa nemîninLoma ez bi sekterî têm navkirinNavê min bi xerabî tê bang kirinNe destên riîhanîyan maçîvanimNe jî ji ber feodalan serî ditewînimHember dagirkeran bi zanabiin şervanimNezanan re fêrvanimJi bo serketinê bibawerimKedxwarên cisne xwe re jî dibêm bes ePêli me mekin, ser keda me nemêşinBê deng namînimKesên egoîst ii nerast teşhîr dikimGora şexsîyeta wan, wan bi nav dikimCanikim iî pirsan diptrsimGelek merdimBi xwe bawêr, pir rehetî hember derdikevimLoma navê min kirin sekterJina xeber nadeJina serê xwe ditevîneJina dibê "belê ez benî"Jina gora xwestinên dervayî kara xwe dimeşeTe qebiîUdrin ii parastinEz xwe iî normên meriîbiinê diparêzimLoma bi sekterî tem navkirinSekterîyê, bê rêzîye, xerabkirine, bilavkirineEz didim hevMêrên kevnperest ji min re dîyarî kirin ev nav48

Dixwezin jin bimînin bê tavQey ji min re xemeJîyana bê xîroş bê tameJina bi xwe bawer, zaneJi şallê mêran re nabî pînePaş dêrî de, şuna îskarpînan de runa neQye wê kuşikê odan eLoma nayê qebiîl kirinWe re dibên nejî, rok ziîtir bimireHeta ku rastî biçerixeDerew iî xerabî cîyê xwe digireFêr bedena jinê de namîneKî, çend kes dikarin rastîya rastîyan bibînin?Yên beredayî navên merên qenc diîcun, dikişîninCamêrên ziHnê nakin bi "serî jinîîye tên nav kirinWan wekî xerabvanê civatê dibîninBi dîyarîyên, serborîyên salanEz bûme ya xwe, ya hinan nin imHember xwe rast im, ser lingên xwe dimînimLi têkîlîyên xwe de azad imBo yên dora xwe jî rizgarî xwaz imRastîyê, dostbiînê, diparêz imLoma paş stiîyê hinan da mdinimNaym qebiil kirinBi sekterî tême bi navkirinQey xeme?Min re bîye jîyanJi tekoşînê bêzar nabitn, tamê digerim49

Bişenga min şer karê te ye?DipirsimLi kîjan bajarî hatî?Dibê "Ez Mahabadî me"Rindîya ku xweza yê daye wê temaşe dikimNikarim çavên xwe lê bigerimBê xwestina minBala min dikîşine ser xweLê dinêrimNêrînên min li gulîyên porê wê de darda dibinKezîyan hev re dumuninGuH bênerme û bêmorî dimîninHeta panîyê xwe berdidinWekî marên erd hemêzkirî tên xwiîyakirinSêr dikimMîna textên reng tarîÛ daristanên bi heşînayî xemilandîReşîya gulîyen ku li piştê dibirqênBi delaH riiniştîne ser milên sêzde saHXwestin û armancên wê li me xerîb nayênDi nav civata me de rewşek pir xwezayîLi bedena dewsê saH kincên leşkerîBi xwe bawer radibe, riîdineBi çavên lêger H dora xwe dinêreSêrdikimGepên ji sêvên Meletîyê sortirÇiqas bi dilxwezî , evînî diparêzinÇavên ku tarîya şevan ji xwe wê re kirine malxwayîSêrdikimBiiriiyên ku wênekeran mecbiîri xêzkirinê dikinBûjang ii çavên xezal heviidu bi kêyfê hemêz dikinLêvên gîlyaz şîrînahîye belav dikinGelek bi xwe bawerin li ji kesî şerm nakin50

Xwîna min dikelîninPir zêde jê hez dikimTemaşevanimHenîya ji berfa tilikê çîyan sipîtirRindîya biîrîyan, wê dikin nemirEw bi nazlibûna xwe dibêje;"Ez sittîya wan çîyanAzeba şev ii rojanBuka zimaganPepuga paganBilbila devîyanGulroja bostananMêşa qovananPilinga nav gîyanTêyra text ii zinaranMasîya nav çemanGiîjoka deştanSîpîndara dora kanîyanSorxima nav gelîyanBîşenga dora golan"Reşîya çavên wê bi baqiH dibirqîyanXwe kêm nedîdît ji zananSêr dikimDidim xeberdayînSêzde saH yeBejn ii bala wê pir kurt mayeEşkereye, têr nexwarîyeGirtîya jîyanê ûHevala azadîyê yeSêr dikimTillîyên bedena nîvbirçîmayîBi kîjan xurtbiinê, çawa hesinê sar hemêz dikinÇengên zirav nikarin çeka giran ji erdê rakinHezi hesinê reş dike51

Mîna biîka ku li dar iî paçan çêkirî hemêz dikeBilindahîya wê û ya çekê yekeDixwaze xwe bide qebul kirinBi hemiî xurtbiina xwe rextê ji erdê radikeToza ser bi şiitika xwe pakiş dikeDi ser singê xwe redibe ii tênîMîna mezinan girê dideNavên hacetan dipirseBi xwestinik mezin hii dikeŞutika piştê badide^nrêjên tavê destên sipî avdideWeki hesinê xof ii sar, hêdî hêdî dibe parçeyek jîyana wêHêla bavê ve bi seiîtî mezin bîyeSêzde salîya xwe de jî bê dê mayeSêr dikimGotinên birê wê diqarînin iî hêrs dikeveBi riiye tirş ji erdê radibeBi wê bedena xwe ya jarBi dengikî hişk û xwurtHember xwestinên birayê xwe derdikeveGuhdarvanim, bê deng dimînimBi êşa dil dibêm xezala wan çîyanBeybiina dora kanîyanGulşîlana xozananBuxika nav hêrganTu ya sezde salîÇawa nav artêşe deLi herema şer dimînî?Dengê çekan te natirsîne?Ew, xwe mêvana bihiiştê dihesibîne?Ji kerbê bê deng dimînimNikarim zimanê xwe bilebitînimBerpirsîyara sezde salî re bibêmŞervana delal52

Tu qicikî?Nikarî wî barî hilbigirî, rakîHestîyên te tîjî nebiîne, pir sivikîQey ev çîya mane hêvîya te?Destên ku pirtiîkan hemêzkinTillîyên ku bi hiinnê xwe çînik kinÇima berê xwe dane çolan?Şuna cîye germ, ji te re biine doşeg kevir û darDora te tijî dupijik, marmarok û marBerxa kozanJi wan xwestinên mezin were xwarTu ya ku hêdî hêdî balix dibîGora xwestina xwe xwarinê nabînîNav şer de bedena te kinik dimînîDi dawîye de ji tendiirîstîya xwe jî dibîHeta ku bimirî berhemên encaman dikişînîBişenga min tu zarok îKu ji dest min dê wereEz nahêlim yên wekî te herema şer de bimîninPence sal jî biboreEmê xerabîyên şer bijîn ii bibîninEz dixwezim tu ji mirinê pir diîr bimînîHeqê te jî weki Saraiyan, Lîlîiyan, Elenaîan welatikî azad biiHeta îro tiştik avane biiBelê delala min, bejna te û ya çeka te yek eÇînîkên li gepên te qilera (qirêja) riinê çekeHisterên êşê vedixum ii nîşan nadimNikarim fu-sendên başî ji te re bidimRastîyên tazî iî te dibînimHemh»er rewşa te ji kerbê dilerizimBê tevger dimînimNikarim bêjim tu çekê berdeHere mala xwe, şunva vegereBila kesên mezin şer bikin53

Tifenga pênc kîlo ii rextê giran rakinBarên giran morîyên pişta te xwira dikinTe min re got "Em heşt xweng ii biran êEm hemiî li vira neTeyrên xilasbiinê ne"Ez ku ji te re bibêm "şer karê te nîneHere H dibistanan bixwîneTêra xwe mezin beGora te beşên pisporîye heneBi zanabiîn berhaman pêkbîne"Dizanim tu yê bi pirsan min ê bidî xwêdandinêDest te de ye broşa avdanEz mezinim hember te şerm dikimGiranîya barê te fêm dikimHiin qicikin, hurinBarê revşenbîran hustîyên ve de manLi çîyan çunên xwe digirinZarokên ku li herema şer de bilav biîneNav xerabîyan de maneKes xwe berpirsîyar nabîneNafikrinEw rewş ser bedenên wan zarokanÇi xerabîyan amade dikin?Zanayên me diir ve, bi dilên sar sêr dikinEz li şuna wan hemîyan şerm dikimBîşenga min beybûn bîndikirBo gerê, dora çemê Zelê hez dikirPancikên şalê xwe bi erdu destan radikirBi evînîyê navê çiçegan liber dikirDema gav davitinDitirsîya ku nebîne ii peli gêlan bikeWan li jîyanê diirkeBelê berxa ber dilanBelê delala, naiîna dîya xwe54

Belê ez dizanimBi tirsa pelixandina candaran bi balkêşî dimeşîTu ya xwedîya dilek şen, çawa mirovan bêşînî?Ya rast hez ji çek li xwînê nakeBi heyranî sêri dora xwe dikeGora emr ii zanîna xwe temaşevanikeYa xwedî evîn nikarî rindîye teva bikeLê belê rastîya giranKurd ii gelên dora meBi dengên zilimkaran hişyar biinBi diiruşmayên tune kirine, ji helandinê mezin biînBin darê zore de perwerde biînLoma gotinên zimanê şîrîn nagirin ber çavanXwestinan fêm nakinHiinebûnBo karkirina hesîyetêBo parastina azadîyê, şervantî pêvîsteDarê zorê, çek armanc nineEw hacet ku nebin xwestinên me dimînîn bê maneXwînxwar xurtinLeqên xwe bi zimanê nerm dikinGorên mirinê ji me re vedikinJi berhemên xwe qet şerm nakinLi cihanek welêMirov serhilnede nikarç bijîBîşenga min kefsînga mirinê de yePir zê de jîyanê re girêdayîyeBo xilasbiînê hêvîya mezinan nemayeEz lêger ii lîkolînvan biîmLi çîyayê Zelê mêvana şervanan bûmDema min xelas dibiîZarokên min li malê hêyîya min mabiinMe li hev du xwatir xwestJi wan veqetin li min pir giran hat55

Bi heqîba pirsan vegerîyamHêvîya xeberên wan dimamDema min xebera mirina wan dibihîstLi xemgîrîyê dil davit, dem diborîyaBîrkirin pir zehmet bûBîşenga min ez ji êşa te iî hevalên teHeta niha jî dijîmRastî pir giraninNikarim her tiştî vekirî bêjimWeneyên rewşa we ji bîra min demakevinBi min ve giredayîneJi xwe ve yêk dikişînimDema ku H van bajaranBalixên weki te dibînimHiin H ber çavên min digerinJi we lêborînê dixwezunCaran ji bo we histêran dibarînimBi şewata kezebê dilorînimYên ku xweşbiinên jîyanêDelalîyên dunê nasnekirinÛ ketinê paşila axa sarBo we digîrêm iî dibêjimBişenga min, xwezayê delalîya delalîyan dabû teLê belê keçika serxwaAxa ku şîn lê xilas nedibiiBo kurdan şahî pêvîst biîSedema bindestîyêTe bavê xwe jî nasnekiri biiDi pevçunên xelasbiine de mirî biiDêyne bavê te di hustîyê te de mabii?Banga rastîyan tu H Mihabad êMirinê jî H Zagrosan hêsir girti bûWeneya te ya ku ber konê nawalê ve kişandJi min re wekî dîyarîya heri pîroz ma bii56

Evîn çîye?Evîn tîjîbiîna dil eJi derevan pir diîr eBi çavên hezkirî li ser erdê tam girtin eHest parvakirin eEvîn ji xwe re aşitî yeEvîn ked eEvîn berhem eEvîn afu-andin eEvîn zêdekirin eEvûi jîyana hestan eEvîn hezkirin eEvîn hezkirina mirovatîyê yeEvîn hezkirina xwezayê yeEvîn hezkiruia heywanan eEvîn hezkirina axê yeEvîn hezkirina, dildarîya evînan eEvîna min bê tuxub eLi erdê bigire heta ezmanJîyana xwe de ez bê evîn nemam eKes nikare sînoran dayne ber evînên minÇalekîyek welê ew ê min bê bend bikeYa rastî dîn û har dikeBi êrîşên welê ez zêdetir evînên xwe re têm girêdanZirxan H xwa dikim ii dibim parêzvanXwe xurtir ii kîptir digerimBo ku bigêşim evînên xweDikevim rêyan, baran jî hildigerimJi xwe re hacetan peyda dikimHemt>er sînorvanan serê xwe xwamakimKengê gêhêştim evînên xweBi kêf xweşîye dema xwe vedixumDujminên evînan nikarin hestên min ên hezkirinê bikujin57

Şîrovan bikin ii ji min re tiştan bibêjinJi dûr ve kevirên dor tiîj bavêjinEz dikarim bo evînên xwe, xwe feda kimEvînên min ne erzanin, ne jî sivikinEz lêkolînên evîna evînan dikimCê nebiîmeBi evînên xwe re dijîm, yêkimJi xwe re tama wan zêdetir berheman ava dikimEvînên min, min pêşve dixîninBê evîn, bê hezkirin mayînCihanek welê naxwezimŞuna westdane nabînimBê evînî ku mam?Tilikê dilê min dêşeDil ku vala biiBeden bi jana giran dimeşeEvîna zanistê min pêşve dibeMirov hêdî hêdî fêr dibeKu hîn bû, ji evînîye têr nabeJi dora min rêçên evînîyê nemîninRastî xwe wekî sêwîyek stuxwar dibînimPir tenê dimînimDil vala bûnHezkirina jîyanê dukijeMirov ku dil ii mêjo tijî jîyaTendiirîstî jî xwe diparêzeSerî da êşa xerab namineLerzandina dest û junîyan winda dibeDerîye bihiştê li ber mirovan vedibeQîrînîya tenêbiînê nabîhîzeKilamên dilketîyan xeyal dikêLi riîyê dinê dengên herî xweş dibîzeYên ku xwedîyê evînên mezininBi berhemên evînên xwe58

Dibin mînakên başBi xwestina rind bûna mirovetîyêLi ser kursîyên herî bilind xwe dibîninYê bê evîn nabin daristanMîna toximên navik rizî zîl nadinWekî kaşên bê gîya riit dimîn inBer bayên dijvar bê parestin inJîr biin, qabîlîyet û evîn ku gêhêşt hevJi hev re bi rehetî serdikevinJi wan mirovan berhemên baş derdikevinEvîn rihê hemii xwestinan eXebata bê evîn tamsar eMêran paşve dideBerhemên zîrektî ku bi evînê hatin nexşkirinPêşîya rêya mînakbiînê tê vekirinŞexs dibe sembola evîna mirovetîyêNavê navdar di navdunê de belav dibeXwedîyê evîna mirovetîyêXebata xwe ji civatê re dike dîyarîTenê namîneEvîna civakeŞexsan dixebitîne bi riîhekî paletîHestên wan kesan ser pîyan eBi xwestinên herî mezin rîçîk daneBi ber bayê sivik nakevinGiranin, li şuna xwe nePelên ava jîyanê windanekirineŞaxên wan rut nînin, xemilandîneKî dikarî bêjî gulî bê fêkîneBi civata xwe re yek dijînJi jîyana tenê diîrinLi bêevînîye qet tamê nagirinGervanin li diî evînan de dibezinRaber, raser digerin59

Bi zimanên şîrîn rêveberinMirov di nav komên gora xwe de rehetinSer kulavên hirî jî pal didinŞunên ku evîn hebinBi zikên nîvbirçî rojan diborîninNanê tissî û çiirtanê kevnMîna goştê berxan gevrîye de diborîninWekî runê teze daduqulîninBi tuya hezkirinê zik da dihêrîninBin xanîyê nîvpag de bin jîXwe di qonaxê de dihesibîninDilopên şilîye nabîninLi hestên qarîne, qeîdandine diir dimîninEvîn kilîda hemiî derîyaneAxuya xerabî ii tengasîyaneHemî zîndîyan re zimaneXwedîyê evîne, xwedî civateHemijer xeraban, xêmexwazan serbilindeBi encama berhemên xwe nav şermê de namîneXwe di nav baxçeyê gulan de dibîneBi hezkirinê mirov sivik dibeBi lez ii bez ji kortan derdikeveWekî ciwanê bîst sali bi rêdikeveQatirên baran ku bi hemiî alan ve terbinLi ser axpînan de gevz didinDîhîrên, çîtman davêjin, dibezinYên dora xwe gez nakinBi rehetî hevsêr qebul dikinLingan dizeliqinîn erdêBê deng baran radikinRastî û encam ew eEvîn her tiştî bi mirovan dide xwarinJi pireya herî teng dide derbaz kirinKoza agir dide gez kirin60

Malan dide bar kirinMirov bi fêra hezkirinê xerabîyan winda dikinPêştemalên xwe wekî alên evînîyê darda dikinJi hezkirine qet şerm nakinCivikên hezkirinê re ducanîtîyê dikinBila xwedîyên lingên giran rehet bikinDujminên hezkirinê keviran davêjinBerfa çile ser meran da gildorî dikinXwe xwedîye fîkra rast dibîninBi diîjminatî gotinan dibarîninBi çavên piçuk ditîne sêr dikinWekî xîrozên ser qirşan, stuyên xwe dirêjPerên xwe pir fereh vedikinJîyana bê evîn wekî xwarina bê xwêyeTamê nagirim, candar nabînimLoma ji hezkirinê diir namînimEvînê wekî ava wahe dihesibînimJîndara rêvîyan dibînimYên ku hîn biiye ku hezkirine hînkeJê metirseXwe lê diir mekeDest ii ling tên girêdayînEw bixwazî jî nikare xerabîyê bikeCaran bê deng bo evîna evînên xwe diloiînimDitînên xwe bi dilekî vekirî dibêjimYa rast dilê bê evînMêjîyê bê berhem naxwezim, naparêzimEz nikarim bê evîn bijîmBi zanabiin evînên xwe dijîmEz dizanimÇima, bo çi, bi çi armancî hez dikimDixwezim em evînan hev re şîn bikinBi şîrîkatî hezkinLoxmeyên pîroz li heviîdu t)elav kin61

Tiştên herî xweş tamkinCaman dixwezim li serê çîyanBi dengê herî xurt ii bilindEvînên xwe binav kimÇima ez evînên xwe dixewkim?Evîn çima şerm e?Evîn çima qedexe ye?Qey dilê bê evîn germ e?Heta îro ew xerabî bê şîrove mayeDixwezim hestên xwe bileqînimHeta serê tilîyên xwe jî, jana evînan bijîmXwe di nav lehîya hezkirine de bibînimMijar ku evîn beNikarim bê gotin bimînimEvîn, hezkirin ji hemû hêzan jîrtîr ii xwurtir eEvînên min heta îro qedexe, tixub nas nekiri neBi zanabiin fêm dikim, lê digerim, dibînim, hez dikimDizanim Ijerdel giraneÇibikim?Bê evîn, bê hezkirin mayîn?Min bi rehetî dikujeJehrî ya herî dijvarXwîna canê min dimije62

Pelişandin û ziverkirinCivatek weqes nexweşe kuRêveberên mêran şuna mêjîyên wanDoxinên, bin zikkên wan inLoma îro kurd hê welat û bê mal inBi kula bêdiigelîyê dinalinMêr dikare êrîşi qîz û jinan bikeCivat çalekîyê dibîne iî deng nakeBê helvest iî bê gotin eErîşker ji wê wêneyê xurtîyê digireJin û qîzan wekî kakil dibîneDilê xwe rehet dikeTêra xwe taman digire heta ku bimireÇima, H çi şerm ke?Bin çavan de ii di şer de jin ii qîz wekî gorî neDi kêlaka pelişvanan de runîştandineÇareserî nîneHeta îro jî bê parastin manePalişvan bi hev re dikevin mîhrîcanêKa kî dikare sefera yêkemîn bikeHer êrîş şehsîyeta gorîyan diqêlişîneHestan bîrîndar ii belav dikeQamîş dest pelişvan de wekî hacetik eRaman ii zanîn tuneSerî naşuxule mîna elba genimeXwe bi bin doxinê xwurt hêsab dikeJi diîr ve ku sêr bikêCinavirê di hûndir de xuya nakeBi fîzîki mîna mirovekeWekî kuçikê gora êrîş kirinê hatîye perwerde kirinHeta ku bikare tê şuxulandinBelengaz iî feqîrikeHestên mirov biînê wî re pêvîst nînin63

Ew ê bi wan çi bike?Kerê ber derîyane bi hêla hinan veBi destên sistemên, rejîmên xwînxwar tê xebitandinXwe iî statiîya xwe ferq nakePiştê timar dikin ii didin êrîşkirinBer derîye wî mirovatî çend pere dike?Ew ê bi kîjan aqiH encamên erîşên xwe hesab bikeSerokvezîrê tirkan Silêman Demîrel pir bi rehetîZivistana hezariînohdiiduduyan de bi hestên bê minetîBê şerm û bê tirs ber rojnemevanan digot"Xwortê bîst salî dikarî her tiştî bikeXwîn dikeH, çima neke?"E!.,belêRind btfîkrîn, baş bibîninjEw rastî keBerdevkê rejîma dagirker pişta leşkerê xwe timar dikePir normaleÇima, çawa leşkerê arteşa wî li gundan xişi jin û qîzan neke?Ev ê li çi bitirse, kê hesab bike?Bi wan rêveberanPelişvan dawîya encamên çalekîyên xwe dibîneWî li ser pîlan hildidinLi serayan, qonaxan ser kursîyên bilind datîninWekî şervanikî mezin dibîninEw H berpirsîyaiên rexistinan madalyayên zêr ii zîv digireŞuna berdelê dibirqe ii H ser singeHêla din ve, hêdî, hêdî ala komarê bilind dibeTemaşevan destan li hev didinBo hiîrmeta xwe îşandinBi lez ser erdu lingan ra dibinCivatik ver deBi rêveberên verÊrîşker çima tama pelişandinê kêmkinEw ê bê navber berdevamkin64

Bi çalekîyên xwe bedenên jinan xerab kinBi hemû hêza xwe H xebata xwe dom kinHeta ku civat li gorîyên pelişandinê xwedî der nekeveSîng ii dilê xwe ji wan re venekeHacetê pelişvan di dêst de xwûya dikeVênaşêrîne, qet şerm nakeÇima bike?Nayê darizandinêJi ber ku gelî çuçikeBi ditînên xwa yê xerab ser dike veXwe mafdar ii xwedî hûner dibîneLoma qet qet ber xwe nakeveBi berhemên xerab xwe wekî egîd dihesibîneGel ku ji zaliman re nebê"Belê, bele, me fêmkirHûn leşker in, serieşker in, polîs in, çi ne, çiWe ew mafên pelişandinê, zîverkirinê ji ku girtine?"Ku pirsan nepirsin, hewl nedinEw ê xerabî berdevam keEw rewş zarokên dehe salî jî hişyar dikeBi vê çuyinê sedan kesên din dibin gorîKara êrîşkeran jî ji wan re dimîneHer dem di serê min de pirseÇawa kom ii kufletên wan dest qilêranHember xebata nebaş, xerab demakevin?Jin çawa paşilên wan de radikevin?Dema ku paşnavên wan dixebtînin li berxwenakevin?Bi kîjan xwurtîyê rêz ii hezkirinê diparêzinEncama karek wisa de bi riî hev nakevin?Erîşker mala xwe de çi dike?Çawa jina malê şehsîyata wî fêm nake?Pêvîste lê diir biskine û kift bikeTenê jina xwedî raman ii hezkerê mirovatîyeDîkare mêrikî wer ceza bike65

Ku dayîk be, H êrîşker şîrê singê xwe helal nakeSer navê mirovatîyeBanga qenc biînê H wî dikeEw ê bi zanabûn lawê wisa li xwe dûr bikeLi min biborinBi dengê bilind deng dikimNikarim xwe rabigirim, tehemiil bikimSêri qisora min nekinCivat şîrîkê pelişandin û zîverkirinê yeBê deng mayîn bêberpirsîyarîyê re nîşaneKes nikare xwe nemesiîl bikeBibê min eleqe nakePelişandin pirs gireki keGorî miroveWekî min ii we endamê komê yeÊrîşker jî lawê dê û bavê yeNêrînên har jî kii hatîye?Kê ew bi hestên hovane xemilandîye?Ne têyre ne jî masîyeCivatê xwedî û perwerde kirîyeKarpêkek şîiîkatîyê yePêwîste kom xurtî û desthilatîya rêveberanBêtixub nehêleBi gune ii qebahatan re şîrîk nebeJi ber bêdengîya bê sînor doxin tên xebitandinPelişandin û zîverkuin bîye çalakîya rojan eGorî nikare rastîyan bibêje, deng bideBedelên gelek giran baha dideLê peHşvan?Behsa xurtbiina doxina xwe dikeNavên qîz û jinan dibêPesnê xwe dideNav civatê de digerinBi dengê bilind deng dikin66

Gelek rehetin iî qet şerm nakinXwe wekî mêrên xwedî marîfet hêsab dikinPêwîst e jîrbiîn iî desthilatî bi edelata dadî vere dor kirinBedena jinan nebî malê şîrîkatî iî bê xwedîKu gurên har wan biqelişînin û belav kinTenê yên gêhêştîDikarin wê xerabîye li holê rakinPêwîstîye êrîşker berdelê çalakîya xwe bi ceza kirinê bibîneHer dem di nav heremên şer deBedenên jinan xenîmetên herî mezinineYên bê parastin ji êrîşan re vekirîneÊrîşkerê xwedî çek wan wekî gêle dibînePêlê dike,dipeHxîneDi mal de, di şuna şuxwul du iî li der veErîşên qamîş ji ye berikan, dermanên kuştinê girantirineRêçên wan çalekîyan bi salan dimîninTenê yên zana û serborî cîyê wan kulan dibîninSebebên bîrîhan bi rehetî nayên pirsînGorî nikan xeber bidinLi dest hilanînan ( reaksîyon ) ditirsinCivat, civat, civat !Çanda civatî !Qet ferq nakeŞer hebî, tunebîHêrsa heri pîçiîk deMêr ji jinan re bê rêzîyê û heqarêtên herî mezinWekî şillîya avrêlê dibarînînXwe xwedî heq dîbînînJi hurmet nîşan danê (rêzdarî) pir diirinBi xeberên giranBi zimanê tal gora xwestinên xwe dibêjin;Mindidîya te!..Min di xwenga te!Min di jina te!...67

Min di dapîra te!..Hemî dikevin rêzêJi wî cisnî kesek derva namîn"Ki ku destê mêr negîştBi gotinan dipelişî, zîver dikeYê ku wan kifuîyan (dijunan) dibîhîsî?Bila xwe nebîstî bikeEw jî yen ku xwedî namusin şerefekeBê xem, bi kên, sêrdikin, diborinEw rewş min pir diqehirînîBi giranî acizdikeRastîyên civatê pir vekiri dîbînîmYên dora xwe dihesîbînîmHember derketvanan kêm dîbînîmYên acizin tenê bi serên xwe dîmînînAlîyê din ve pelişandin her şev mêvanê malaneEw rastî nayê guhertinGelek xwurte ii xwe xwedî dikeÇanda salaneÇend jin têrbiina cinsî(seksî) dizanin?Ew bedenên,uzwên(Iebat) xwe nasnakinWekî gotinên kal û pîran bi nav dikinXwestinên, pêvîstîyên wan nizaninYên ku dizanin tamê bigirinBa2didin,dikenin wekî noginaninJinên ku ji rê çiinê (orgazm biînê) tam nakinMîna gayên ber nîraninJi zewacê tiştekî fêm nakinZarok anînê, karkirinê, ji mêr re xizmet kirinêWekî wezîfe qebul dikinLi gundan ser kanîyanLi zozanan bin konanLi fabrîqan ber sandixanLi zevîyan ber dasan leqên balkêş dibên68

Buyerên şevên borî bi kilaman vedikinDengê leqan radikinDiîrva pirsên şevên borî dikinBi gotinên kenê destan badikinÇalekîya ku tenê bi gora xwestina mêran pêk bêJin ku amade ii tevH wê xwestinê nebiîPê re raketinê mîna qilêr (qirêj)bûna bedena xwe dîbînîNav xwêdana sar da dîmînîSanîyan dibijêrîDixwazî mêr ziî bi ziî ji xwe diirkePişta ku zeliqîye erdê li şunê rakeDi bin de dirêjbiin gora perwerdê wê xizmete bikeNav malê de rewşa axa iî xizmetkarê dibirqeLoma bermal tamdana heval biînê tamnakeBi ser da li raketinê jî nefret (kift) dikeJina ku li mêrê malê hez nakeBi dîtînên vala sêr dikeBi bedenê (cendegê) kevîya(tenişta) mêr deBi mhî lê pir, pir diîreYan çavên xwe digirYan jî bi xwestin li şunên din dinêreLi çavên nêzikê xwe bi zanabiîn direveJina bî nîne, xwedî mêreLi yê kêleka xwe zexmîye nagireBi mêjii yê vala di nav nivînê de digevizeMîna mehîna gêj biîyî dihênije û digereMêr kiir nîneYê xwedî mêjii ewê hestan fêm bikeDi bin bandora civatê de hevra mayînê qebul dikeMêrê hest jar jinê wekî mirov qebul nakeTenê gora xwestina xwe arê doxina xwe sardikeRaman pêvîste ku xwestina jinê bîbîneÇareserî !Pir vekirî û zelal bi hev re denkirine69

Xwestinên hev du fêm kirineJin raketinê wekî vazîfe dîbînînNizanin bi hev re tamê bigirinTiştên tam dayînê bîbînînSucê(qebahata) wan nîneBi her alîyî ve bê perwerde dîmînînPirên wan şuna mêran deZarokên xwe di ber singên xwe de radizînînLi pelişvanên xwe dûrinBi mêjii de tenêne, di dil de sarinTama hezkirine li pizêzên xwe digirinMêr jî wan tamdar nabînînBi jinên wiha demên wala diborînînQey ew têkilî ye?Nav zewicandin eYa rastî?Pelişandin eMêrê jinan jî dipelişin jinanEw tişt nav civata me da eşkereyeDema ku bi hev re raketin bi zor ii xurtbiîna mêrBê xwestin iî bê razîbiîna jinê çêbeEw çalekî di serî de heta binî pelişandineQey tenê yên bê mehr (nîkah) pelişvan ii zîverkerineKeça çarde salî bidin yê pence saHRastî ew zewicandine?Yan cendeg, goşt firutineBazarên veldrî çawa tên qebiîlkirin?Çima kirîyaran (muşterî) dîbînînEw bîryar ji hestên qîzan re heqeretinBê rêzîyên herî mezininTişta herî balkêşJin wê çandê diparêzinDi jîyandina kevnperestîye de xwe berpirsîyar dîbînînBi hezkirî rêveberin70

Mêrê Kurd qîza xwe, xwenga xweXwarzîya xwe, birazîya xwe difroşîQîzên ku tên fu-otinJi wan kismek heml)er pelişandinê berxwe didinSerbilind, ser pîya disekeninRewşên xwe di ber çavan da diborînînXwe mîna qurbanan dîbînînJi herema peHşandinê direvinDixwazin dervayî bazara fiiritinê bîmîn înLê civat ii mêrê Kurd çi dike?Ew çalakîya qîzan qebiilnakeLoma xwekuştin li hember civata dujminê helwest girtineBîryar ii t)erxwedanekeYa ku hêvîya jîyanê andakirîye ewê çi bike?Mirin bo xelasbiîne rê keYên ku li heremên furitine direvinÇalekîyên rêz iî hiîrmete heqdikihGora dîn ii civatêYên serê govendan bîryara tevakirine derdixînînBilavokên bi deng bilavdikinJinan re dibên hember statûko xwe der nekevinHeta ku civatê gorîyên pelişandinê sucdar kirinEwê qurban zêdebibinJina pêşveçuyî berpirsîyare, mecbiireSer dagirkerîya cînsî xeber bideLefza namusê ji deve Kurdan nakevîGora çi, gora kê, gora kîjan demê wê lefzê dipivînîn?Em ku civatek xwedî namus inBo çi, çima waqas pelişandin?Pisporên psîkolojîya civatê mecbiîr in xeber bidinŞexsîyet ii çebiîna Kurdan were şîrovekirinBila civaknas bi berpirsîyarî şuna xwe bigirinKu jin bi rehetî neyên sucdarkirinKêmasî, xeletî werin fêmkirin71

Bi kîlîda zanînê civakên girtî tên vekirinYê ku dikarin hember rastîyên xiravBi xwe bawer ser pîya bîmînînDawîya berxwedanan dîbînînMecburin fîtîka ronahîyê bimeşînînIro jin ku nikarî li cîkî riîne xwarinê bixweQîz ku nikarî dora bahrê ii golê bigerîJi dora xwe bê bawer dimeşîGavên tirsê davêjîMirov dikarî seba wê civatê her tiştî bibêjîBi hêrs qîr dikeDibê hey azadîya cinsî ii şexsî tu H ku yî?Di paş kîjan çîyayê bilind de mayî?Mêr ne tenê bi zimanên devê xweBi zimanên bedena xwe jîErîşî ser jinan dikinHember êrîşên wanê t)ê ar iî bê şermJin dibin weki bombeyên ber teqandinêNikarin bersivan bidin ji xwe şerm dikinBi fêhêtîyê hatine perwerdekirinSerên xwe ji her xwe ranakinEdetên pederşahîye ji êrîşên mêran re rê vekirinPêvîste mirov banke ii êrîşkeran bide şerm kirinBo teşhîrê (pêşandane) mêydanan bide çêkirinEw bi destên jinên cangorî werin rezîl kirinKom ii kuflet mêrên zilmê dikin biqewitînînDi nav koman de neyn xwedî kirinMirov wer bike ku H wan bide bar kirinKonên zilmê bi destê jinan bi de arkirinEm civatek balkêşin!Xwedî hesîyet iî namusinLoma hin jin jî bo ku rasti çalekîyên xerab neyênXwe di malên xwe de hepisdikinNaxwazin bibin gorî72

Bixwe bi destên xwe xwe re girtîgehan amade dikinDi nav odayan de rojên xwe diborînînGelek tenê dîmînînBi wî halî xwe parazvana namisê dihesîbînînXwalî li serê me !Ew wêne ji me re rastîyên çawa?Kîjan tengasîyan nîşan didin?Di nav civaka me de kesên xwedî şeref û namus zêde ne?Na, na, naGîştî, bi civakî li ber lesarê(lehe) ketineNajîn, bê helvestin,weki meîtîneÇima jin nikarin derkevin ii bigerin?Qîzên azeb bi mirovên xwe re yêk digerinMirov li hevdu nebaverinBi guman bin de sêri hevûdu dikin?Mêr li mêran jinên xwe ( vedişêrin ) xef dikinXwe bawerîya civakî tune?Ya rastî !Di çanda civakî de xeletîyên mezin heneGelê ku xwedî namusBi kên sêri pelişandin ii zîverkirinê nake?Ewê çalekîyên balkêş bikeHey Kurdino bese , bese! !Bîryara hember derketinê bidin?Gudarîya cangorîyên nehsalî bikinCivatên girtî de pelişandin, zîverkirîn bi dawî nabîYêki bêjî ez zana me bînyata qebahatê dizanîTenê bi serê xwe jî bîMafên mirovetîye diparêzeBila hemberderketvan civatê weki bedena mirovkî hêsab bikePêvîst e bi şura zanînêîcranê, killa xerab di nav bedenên de derxinî, paqiş keCivat azadîya zayendî nade kesanGerdişpereste73

Her dem mezin ji me re dibênHemt)er kevnêşopan der nekevinZerarê didin we, berxwe kevinHeta kunexweşîyê civatê tên vêşartin"Kinde" zêde ii zêde peyda dibinKes napirsî mane " kinde" çîye?Kes nikarî dengê xwe bilindkeKirîyarên wan "kindenî kî ne?Çima mêr mêran dibijêrin?Kirîyar xwedîye hilbijartina azadin?Pêvîste civat, şexis werin jê bipirsinBi dev dit)ên tekilîyên pelos, nizmRastî, ew tekilî ku welê ne, çima civat dawîyê nayne?Civata bin destê mêran naxwezîMêr weki jinekî di bin hinan de xwe dirêjkeBedena cisnê nêr were firotin, perekeDi bin de ramedandin karê jinan eNavê bUind, kirîyarvan yê mêran eMêr nikaane xwe bike şuna jinêPêvîste xîrozbiîna xwe biparêzeCivat hember "kindeîyan doza zilmê bilind dikeVekirî wan kesan nîşan dikeXewitî jî kirîyaran peyda dikeCivat neyarê dîtînên, xwestinên, jîyanên ciîda yeÇo yê hember cisnê jinan re amade yeMedya, zanîngah, rexistin, dadgeh, nîzam, artêşHemî destgirê heviidu neLoma zilm H bajaran, gundan, kolanan, malan, konan digerîLi me, li Kurdan bîyanî namînîDarê zorêji xwe re cîyê şîn biine dîbîneLoma tahda komitî biiye hevrên agir di ser jinan deDi ser xwedîyê xwestinên ciida de dibareZayandîtî iî pêşketina rewşa civatê hevberê hevûdu neQyên ku pez, naxir, ker, mahîn, hêstir, se tunin74

Pêra raketin hêvîya mirovan mayeYê ku bi darê zorê dipelişin mirovanQey ji heyvenan dipirsinHeyvan dîtîn ii xwestinên xwe dengdikin!Şeklê bi ve re raketine ew belli dikin?Şexis aynika (hêlîya) civatê neHestên zayandî pir weşartîne, ne azad in girtîneDi bin bager û giranîya nezanîyê de maneYên ku ji zayandîyê têr nebin pelişvanî neZayandîtîya jinan wekî sucekî mezin tê xebitandinJi zanina zayendî bê xeberinHem dibên "kerxwe neîHem jî bi sedan mêr nav dêrî re diborinMêrên nezan pêra raketinêWekî nîşanbiina xurtîyê dîbînînHestên zayendî mêjiîyê wan dagir dikePerda şermê radikeDi nav civatek wer de pelişvan, zivêrvan, destdirêjDikarî doxina xwe bigire ii ji jor ve bilind keBi ser bilindî pozê xwe rakeCeketê ser pîlan (milan) bakePîvana mêrtîyê doxin eAmraza tawanê penîs (qamîş) eJi gunihan ketin hêvîya mêran eŞuna tawan dar ser seran eEz jî weki her dayîkekîNaxwazim zikê xwe de pelişvanekî mezin kimBi şîrê singê xwe xwedikimDujminê mirovtîye bi keda xwe bilin kimDi dawîyê de li berhemên xerab şerm kimLoma zarokên xwe bixweGora rastîyên rojane hişar dikimBo mala xwe perwerdevanekimBi hemii zanîna xwe berxên xwe avdidim75

Bo rind iî mînak biînêBerê wan di hêla qencîyê ve badidimLi dora wan derîyên xerab bûyîne vekirî naylimDiîrmayîna wan dixwazimSebeban dendikim iî (dadidim)cîdidimBi zana biin şexsîyetên H xwe bawer û xwurt cimade dikimLoma bi salên ku bên natirsim ii gelek rehetimYên têra xwe hezkirin, hurmet ii qîymet dîtîneXwedîyên hestên têr buyîneHar, bilavker iî êrîşker nabinŞexsîyetan naqelişînîn ii bîne bilav nakinNikarin cangorîyan pêyda bikinBi xwestin xwe li xerabîyan diîr dikinDestên ketîyan digirin ji erdê radikinDayîkên ku bikanin zarokên xwe perwerde bikinBi guman sêri dora xwe nakinÇima dar û keviran re duan bikinDestên xwe ezman re vekinTerin ser zîyaret û tirbanDîgîrên iî xwestinên xwe dengdikinQey ew dikarin xeletîyan rast bikin?Kevir iî dar nayn zimanXeletîyên civatê dennakinKom ii kuflet jî sucan re şîrîkinNikarin hêcetan(sebeban) pêyda kinDîrok zevîya netewaneHer netewe çi dajo iî diçinîBerhama ked iî zanîna xwe dîbînîCivat nikare xwe hê qebahat bîbînîHeta îro jî pelişvan û zîverker nav komê daGora xwestina xwe şuna runiştinê dîbîjêiînîCangorî jî bê kes iî bê parastin dîmînîYê ku bixwazî rastîyan bi tazîbiîna wan ve yêk dîbînîJi xwe şerm dike bê helvest namînî76

Bê halimRewşek verdame nikarim rabimÇend roj in dinav nivînê da meTik û tenê mamePir zêde bê halimBi êşa kezebê xwe didim ii dinalimDixwazim rabim ser xwe bigerimQilêra nav malê bişomToza dora xwe bigerimSer caciman (berikan) bimalimNikarim destên xwe rakimTilHyên xwe bo pê girtinê direj kimFer tunîne ku deng kimEzê bi kîjan piştê dora xwe pakiş kim?Di cî de mdinim û dadikevimDi nav malê da badikevimLi tevlihevbiina dora xwe diqehirimOdan gav dikimDerîyên cîdayî(girtî) vedikimPişra xwe didim dîvaranSerê xwe vedigerim bostananDar simbilan (efaran) didinHeyvanên bin erdê hêdî hêdî hişar dibinXweza nii dibîGîya radibîEz hezkera xwezayê nikam dirêj,dirêj temaşe kimBi rindîya dora xwe dilê xwe rehet kimHerim pîvokan bînkimBujang hevdi hemêz dikinNikam çavên sor biîyî zêde vekimSerê xwe diçerîxîm iî seri cîyê xwe dikimVedigerim ser cî mdinimXwe berdidim nav germîya wî77

Ser piştê radimedimJur va dinêrimBi nermî ii hevaltîya wî re teslim dibimDi nav bê dengîyê deDi bin sîya tenê biiyînê de radikevimNikam berxwe bidimHer di alîyî ve pir jarimÊşê li canê min daBiî sebeb û ji min re tiştek nemaSer hemiî derd ii kulanJi para min re tenê tenêbiin maÇuçik zilikan didin hev difuinNav karek mezindaneDayîk ji biiyînêre re amadeHêlînan çêdikinLoma hevra (pêşbirk) mîhrîcanêdaneŞunên ku konên xwe daynîn ziîva dîneHer tişt mafê waneGora bedenên xwe karkerên giranbahaneBi xwendina,xulxulandina wan hişyar dibimJi xewa sivik radibimBê xwestin li xevnan diîr dibimXevn min li nav nasan digerînînHevalên,parezvanên herî mezinin nahêlin tenê bîmînîmPir tenêmeNikri rojan di hiîndir de bi serê xwe biborînîmBer camê runîştîmeHewl didim serê xwe radikimBi çavên sor biiyî der ve sêr dikimJi welatê xelkê niştecîmeDawîya jîyana li welat dûrbiin tenê mayîneHer penaber gora xwe bera xwe hildigiiîneNexweşî min diqaiînînZarbunên çavîyan dixebtînîn78

Dixwazim hin bikevin bin pîlên(milên) minLi nav baxçeyên kulîlkan min bigerînînYên xwedî hest zexmîya xwezayê dîbînînFer tunîne nikarim qora(şexa) xwe vegeririîmLoma H şuna mnîştî dîmînîmHewl didim,gav bavêjim,rabimDora min (tale) valayeMîna zarokê bê dê ii bê bavimLi destekî dost digerimGermîya mirovan nabînûnNexweşîyan jî wekî dagirker dîbînîmEw sebebin pişa (cîgera) sîs bê oksîjen dihêlînînGora xwe l)endavan çêdikinQet nasekinin îcranê (îltîhabê) amade dikinŞev li ro jehrîyê(axuyê) berdidinKezîyên(lemleteyên) min girtîne, hêsirinMebesta(nîyeta) wan tunîne kuÇavikan Azad bikin ii bişuxulînînLi qonaxên xwe gelek memnuninEz encama karên wan dîbînîmHiîndir û derva goştê min dihêrînînVîriîs xwe gelek xwurt dîbînînBedena min kirine de§tên xweHespen cinte dilizminBê şansîya min eveDermanên ku hember wan şerkin nihatine dîtînLoma bi mehene çavikên xwîna min hatin mîtînDigerim,nagerim tişti kî pêyda nakimSeba ji cî labiinê dil ji berxwedayînê rê nabînîmEz mecburim çareserîyê bîbînîmXerabîya herî mezinDi nav wê rewşê de bê (yarmet)alîkarî dîmînîmKa rîyan,ç^Ee5Sfîyan nebînîmEzê bi vê çuyîne H erda xelkê79

Mîna kudan bijîm ii hê kar bîmînîmNikarim herimJi gundê xwe pir diîrimRê ii diirb hatine gûtinDixwazim vegerimGelek zêde tenême li germîya mirovan digerimGora hemwelatîyên wira ez xerîbimNêziki mirovan nabinBi zanabiin li bîyanîyan diir diskininGorên xwe xwedî heqinLoma xwe weki bê kes dihesîbînîmNav malê de tenê suietên ser divaran dîbînîmPir nexweşe, hevakî pir giraneNaxwazim tenê bîmînîmMin hemii tişt, himek windakirQet xem nebiiLi wan xwatir xwest û dest bakirBi destê xwe mala xweHêlîna di bin destê zaliman de xwirakirHer dem azad mayîn H ber çavên xwe bilindkirRevîyam, biîm penaberBo tiştên ku windabiîyî qet mereq nekirDawîya jîyana salên zor iî zehmetNexweşîyê bedena min dagirkirxweşîyê H mala min barkirNikam tenê mayînê ragirimDostî nayê furotin ku herim H firoşvanan bigerimGora xwe bajom iî zevîyê vegirimLi gundê me em sêz de (dewsê) kes hevre biinZarokên xwesîyê ii yên bukê hevra mezin dibûnBi tencikek xwarin têmedibiînDora dii xonçan kom dibiinKevçîyên dar li hev diketin ii deng didanNanê mehekê di du rojan de dipan80

Toraqa avrênc ii rune kulengê bi serîk pîvazveMîna goştên berxan tam didanZarok ku çav têrbiin li tiştên din nedigerîyanBi lastîgkên reş û di nav zevîyan de bazdidanTama nanê tisî jî hebiîDi hêla aborîyê de di nav gundîyan de ferq tunînebiîLi buyerên dunê bê xeberNav kincên pîne(persman) kirî de bi şahî biinEz qîza mala mezin îro tenêmeBi jana t)edenê bin nivyênê (yorxanê) da mameLoma heva odê H min giran têDifetisim.H mirovan digerimNikarim tenê derkevim û bigerimDixwazim germîk hebî min hemii hevra hemêzkeXwedîyê wê tînê riînê guhdarîya min bikeEz heqîbê derd iî kulan vekimBibêm,bibêm kezeba xwe rehetkimGermvan xwestin iî gotinên min fêmkeTixubên xerab biqelişînîXwe li min nêzikeNivyêna ser min rakeBi dengê xweş nav mala min şên keKilam ii çîrokên evînîyê deng bikeMirov bi xwa ku nexweş nebî halê nexweşan fehm nakeBêceribandin ewê çawa tal iî tiijbiina janan tehm keRastî yê serîneborî (semepêhatî) nezanekeBê tecriîbe (ceribandin) şîrovan dikeGelek zêde pêvîstîya min bi destên dost ii rêhevaltîyê heneZiiva tillîyên min tenê manePêwîste bi dil iî can werin hemêzkirinGerekê baverîyên min hemiî hevra werin niîkirinLi hestên bê kesîyê werin diirkirinBi histêrên evînîyê verin şuştinQilêr(qirej) ii bermayîyên dermanan werin pakiş kirin81

Hesabên kar û t)erjewendîyan neyn kirinDixwazim tînvan dilekî zelal xwedîkeXwe li tiştên piçuk(qicik) diir keGiranbahatîya hezkirinê fêm keQîymet bide evînîyê ii sivik nekeYe ku nizanî hez ke ewê çi bike?Bi nezanîya xwe hêlîna rindîyê bilav dikeAbîdeya (peykerê) delalîye hur dikeMal û navên mezin H aliyekîHezkirin li aliyekîQenter di destên min de ye wan hevra dîpîvêmEvîn giranbahayeZiiva li cem min qedr û qîymeta malê dunê nemayeMin ew rastî vekirî dîtDema ku mirov ket bi xweşî(saxî)her alîyî ve mirîyeDi turikê min de tenê germîya hezkirinê mayeDestê rastê bê xwedîyeBi jîyana penaberîyê re yêkTenê biîyîn jî min re dujminekeDixwazî mêjiiyê koçber bifelişîneBaverîya min xwirabî bikeHêdî hêdî li her tiştî dûrkeBedena qerisî li hespa bêhêvîbiinê sarkeHezkirina jîyanê birizînî iiwina bikeFîestên evînîyê duciîyî iî daduqulînîXwe hember me gelek xwurt dihesîbînîMirov kur, kur nefikrîHember wê rewşê çi bike?Koçberî û tenê mayîn gelekan dîn dikeîro ez tik i tenêmeNikarim karbikim lî berheman bidimLoma bê dor ii bê kom mameMirov ro kê tê, ro kê tereÇi bigirî, çi pêyda bike ew ji we re kare82

Ye ku armanca xwe bînî cîRastî xwedî mirad eXwedî hest heta ku bijî xwedî bareDawî bo her kesî erda sareIro girtîyê êşê meNav daristaneke de bê kesimeBê parastin ii dor vekirîmeBayê herî sivik dikarî min bêxînîAva damaran(rîçîkan) bikişînîDora xanîyên xelkê çeperkirîneEm hemii pirsgirekanra vekirîneTenêbiina ruhî mîna dujminê(neyarê) herî mezin dîbînîmNaxwazim tenê bîmînîmMecburim ji xwe re rîyan pêyda kimSerê xwe li ser baligê (balîfê) rakimBibim doxtêre xwe çavikên nexweş dermankimBedena qefiH ( westîyayî ) li êşan diirkimBi hêzbim ii kezîyên nexweş xweş (sax)kimDil jî berxwedanê rê tunîneMirov ku ket tenê dîmîneEw talin,tûjin û rastîyên jîyanêneYên nejîne bêxeberine83

Newala QesebanRojhilat ve Tirk hatinHespên xwe bervî rojava ve ajotinDi nav qumê çolan de wenda dibiinCutkar iî rencber nebiînKal ii pîrên wan ew bi turê parsê xwedîkiribiînHîn biîbûn keda destên bîyanîyanNêçîrvanên berhemên xeUcê biinBi xeyalên dizîyêji xevnan radibiinHiînera wan ev bûBi darê zorê ji dest gundî ii koçeran bigirin ii bixwinŞelandin karê wanbiîMêrên Tirk bê şêlandin di ber avahîyan derbaz nedibiinAvrêncên wan her dem nîvtîjîbiînDengên rovîyên vala bilav dibiinGervan biin loma pir zii birçî dibûnSalên hezarî de gav avitin ser welatê KurdanKurdan ew qebiîlkirin, bi dilê germ mêvankirinLi ser xonçeyên xwe wan re cî vekirinBi dewlemêndîya welatê xwe ew têrkirinNanê zarokên (zav û zêç) xwe li wan paykirinGotin mêvanê xwedê neBo ku bî jîn di her alîyî ve alîkarî danêHer roj hêjmara wan zêdebiîXwestinên wan re dawî tunebiîDema hindek biîn, jarbiînCem Kurdan gelek bi rêzbiinDi rabiin û runiştinê de hûrmetkarbiinBi bermaîyên ser xonçan têr dibiînPaşayên Osmanîyan ew nêzikî derîyên xwe nedikirinBo ku nekevin Stenbolê derîyên suran venedikirinFermandarên wan fermanênxwirabkirin ji bo gelê Tirk re dinivisandin84

Qadîyên Sultanan ew dadirizandinMafê mirovbiinê didevsandinÇo li wan dixwistin iî diqevtandinLoma turekan konên xwe H deşt ii çîyan digerandinArteşa Osmanîyan bînyata malbatên wan diqewrandinParsekan hêsta mirinê, hêsîrtî bi xwe re yêk digerandinLi Anatolîyê koçber biînNav netewên din de gervan biînXeUcê datîna, digêşand, xwedî dikirDestên wan ser zikên wan li ber konan mdiniştinMezinên konan bi hêsabê dizîyê ser dikirinQêy qîymeta kedê fêm dikirinWan dişeland wer (alîmîbiin) hînbiibiînHesp iî qatir(hêstir) her tiştên wan biinBi dizîyê, bixirabkirinê deng dabiinGora Persîyan "dizên hespan" navên wan biinXanî ji wan re pêvîst nebiînDema ku ji avahîyan derbaz biîbiînaWan bi şelandinê, talanê malên niştecîyan dişevitandinXelkê zarokên xwe vêdişartinKuçik (se) berdidan wan ji malên xwe diir dixistinYên ser têxt bi navên turek, parsek behsa wan dikirinBi heqaretên xerab ew piçuk(qicik) dikirinNêziki xebata(şuxulê) ser masê nedikirinHer bi guman sêri wan dikirinLi ku bîdîna didan ber xweBi birçîbiinê terbîye(perwerde)dikirinZilmê ii zikê tal(vala) ew har kirinPsikolojîya çav birçîbiinêMirovên helişandinê, xirabîkirinê peyda kirinDizî çanda wan biîRoj bê çalekî derbaz nedibiiGeneralên Osmanîyan ku ji netewên BaUcanan dihatinSerê hezari nehesed salî bi alîkarîya Almanan85

Ji xwe re rêxistinên polîtîk amade kirinBi îttehat ii Terakî nav kirinJi xwe re zêrên bîyanîyan dev bi çalekîyên xwînî kirinYên ku hember nîjadperestîya wan derketinLi nav kolanan kuştin û xwe bê xeber kirinTeşkîlat - i Mahsusa di şuna sîxuran de bûKonturgerîla nav wê rêxistuiê de perwerde dibiinHer serleşkerek bi pereyê bîyanîyan dewlemend dibûBiin destên Almanan iî xerabî kirinNav neteweyan de neqeb ii tixub vekirinTextê Osmanîyan bi alîkarîya emperyalîstan hat helişandinGora pêşvaçuyîna kapîtalîzmê Pazar vekirinPlanên derxistina, kişandina madenên bin erdê kirinGora xwe çeperên ber xwe hiikirinJi xwecHyên erdan re ferman derxistinGelên xwedî dîrok ji heremên wan diir xistinDema netewe qelandinê(jenosîdê) vekirinEw zabîtên Osmanîyan biinGeneralên Alman jî serzabîtên wan biinBo karên(berjewendî, menfaet) xweXelkên Ewmpayî ji îdeolojîya "Tirk biinê" reBingeh(temel)avitibiînRêveberên Almanan endamên îttîat û Terakîyê re mamoste dabiinIngîlîz nexweşê petrola (nefta) me biînDizên herî mezin ew biinRîyên koçberîye de bi hezaran mesîhî mirinImparatorîya zilmê li hev paykirinGora karên, xwestinên xwe navê welatan ava kirinLi xwurtbiina Kurdan tirsînEw bî hovîtîyê nav kirinLoma ser bihişta me neqeb vekirinNetewe ya Kurdan bi darê zorê tazî kirinNavên cografîk wanda kirinîktîdara sultanan çu yan generalan hat çêkirin86

Yên ku hember desthilatîya xwînê derketinDi tarîyên şevan de hatin kêr kirinAnatolî bu goristanLi dîroka gelek neteweyan tiştek nemaHeUşandin, xwirakirin,şelandin çanda serleşkerên Osmanîyan biiQey qedr ii qîymeta zanînê hebiî?Di rû yê wan de cîrantîya gelên Mezopotamya yê teva biiDi şuna mirov ji hezkirinê de hestên nîjadperestîye şîn bûnHevrên tirsê û mirinê ser erda bin destê Osmanîyan de belav biînSer zilmê iî şîna qonaxên kêyf xweşîywê bilind dibûnBedenên muhalîfan sêpîyan de dsCrdadibiînCendegên mirîyan ber serma û germîyan badibûnBin berfa tirsê de gel hê deng dibiinDi şerrên diir ii dirêj de hezaran mirov mirîbiinŞunva jinebîyên serî reş û sewîyên tazî mabiînSipîyan H wan xwistîbiîZevî çotnekirî ii nîr bê ga biînTehsîldarên generalan her xastvanbiînBiirokratên sîvîl iî biirokratên leşkerî têr nedibûnEw bi aqil û alîkarîya(yarmetîya) emperyalîstan xwedî îqtîdar bûnHêdî hêdî xurt dibiinXwestinên wan, çalekîyên wan hatin guhertinXwe wekî mîrên Kurdan dîtînDewlemêndîya ser erdê ii bin erdê dîmîtînEmperyalîstan aliyekî ve projeJi hêla din ve çekên xwirabkirinê didan dest wanBi xwa qiral biin, generalên Osmanîyan jî şivanNavên niştecîyên hezar salan kirin mêvanBo tunîne kirinê her tişt dîpîvanKurd bi dilên germ raketîbiînZanînê de pêşve neçubiinNe hişar ne jî yekbiinGora her mîrî navê devletê wî şuna hikumdarîya wî biiLi dewlemendîya ii feretîya erda netewe ya xwe87

Bê xeber iî bê eleqe biiErda dervayî mîrtîya wî ya wî nebiîLi hember qirkirina mesîhîyan bêxem biîAgir ketibii konanGora civaknasîyê di nav me de merhela herî bilind ew biinEw jî ji heslên netewe bûne dûrbiînTenê xwestvanê desthilatîya xwe bûnLoma di bazarên navkirinê de tunînebiînKesî ew nedigirtin ber çavanMezinên me; hin bêg,hin mîr,hin axa biinLi maseyên hev hatinê bîyanîbiinKurdan ew li ser postekî deDi bin konekî de cem hev nedîbûnHevra çêbiinLi yêkbiîn çêkirinê pir diîrbiînDi xevên mirinê de mabûnXwedîyên îdeolojîya "con tirkbûnê"Bi mamostatîya emperyalîstanJi xwe re payîtext jî çêkirinMêrikan, jinikan xwe bi her alîve tevgerkirinDema ku tirkên diz û talanker ji xwe re kanuna esasî avakirinKurdan ser navê eşîrtîyê hevûdu duxwarinNav mezin hêla bertîlên xwedî kemîn va dibezîyanYêkitîya me belav kirin û bi xwe jî helîyanHev re xêmexwazbiinHestên hevnekişandinê,hesiidîyeJehrî berda rîçîkên, çavikên hestên xweşXayîntî, dujmintî geş kirinDizan himek bînîda birinKurdan devên xwe vekirin ii sêrkirinHêdî hêdî ji zexmîyê ketin, H xwestinên pîroz dûrbiinE! destên, devUcên emperyaHstanBi ser navê Tirk biinê efendîyên wan biinNe li neteweyên Anatolîyê

Bi eslê xwe bîyanî, devşîrme iî vegerî biînHin serok êşîr hember rewşa xerab bîn teng biînBi xulam iî xizmerkarên xwe sond xwarin ii rabiinGora fêra xwe berxwedanAlîkarî neçu herêk li hermUcêBi serên xwe iî pir tenê manKurd di bin êrîşên nîjadperestan de dimanEw Kurdên serbilind !Hêdî hêdî toreyên rind windakirinXwestinên mêvanên ku ser navê mêvanên asyanavînProgramên nijadperestîyê nivisandibiîn fêmkirinMaf û azadî hatibiîn girtinErd nedehat parastinDiz, kujvan, jjelişvan, virker biin berpirsîyarTeyrokên xerabîyê dimeşîyaSal borînLi dunê netewe hişyar dibûnDiîrişmên rizgarkirinê bilavdibiinKurd xewa kurdabiînYên ku serî hildabiîn tenê mabiînQirkirin, bilavkirin, penaberî ji me re dîyarî mabiîSal hatin dora nehsed ii heftêyanZarokê gundîyan, belêngazan gêştin dibistananZimanê mêvanên kal ii dapîran hînbiinLi tiştên veşartî xeberdarbiinHer ku dem diborîya pirsên wan zêde dibûnŞagirtan nav hev de yêkbiin çêkirinHêdî hêdî binyata rexistina xwe kûrkkinGotin em xeletîyên kalUc ii dapîran qebiîl nakinMêvanên ku hatinê ser axa me çawa H me zihne bUcinÇawa dîroka me xewkin?Rastî pir tazî fêmkirinBo ronahî bUcevî malan derî vekirinHêdî, hêdî bînyata mafdar biîna xwe çêkirin89

Maf, mafên Kurdan tunebiînXwendewanên Kurd bi hêrsê rabiînTekoşîn bê çek nedibiînŞixulîyanBirçî man, kêm dixwarinPereyên xwarinên xwe bo çekan komkirinAliyekî ve jî lêkolîn dUcirinZêde neborîDest bi şerê çekdarî kirinMêvanê sed salan iî devşorme şa§bûnKetin şoqanÇima?Serîhildana Kurdan hêvî nedikirinKurd kiribiîn tirbanDevê mezelan jî bi bêtonê kîp kiribiinEw mirî !Çawa,çawa bê deng rabiibiîn?Lez, bi lerzandin li hev cîvîyanTilîyên wan devên wan de manDest bi zilmeke dijwar kirinKî ket ber destê wan girtinDengê qîrînîyan bilind kirinGirtîgeh tîjî kirinYên ji dunê bê xeber jîBi lêdana xerab hişyarkirinJi xwe re îdeolojîya neyartîyê pêyda kirinŞivanên, gavanên dora gundanBi lê danê (lêxistinê) kud Ijirin, kuştinYên bin çavan de birçî iî bê av dihîştînDayikan ji kerban li sînge xwe didanJi hêrsê gulîyên porên xwe badidanLeşkerên ku êrîşî gundan dUcirinWan kezeb şevitîyan didan ber keviranEw zUamên qirase ber xişên(êrîşên) jinan direvîyan90

Jinan çermên sîngên xwe reş kirîbiînDinalîyan iî digotin"Mêvanên ku mezinê me ji wan reSer xonçe ya xwe cî vekirinIro kindîran dUcin hustîyê mêran H erdê dUcişînînHinan kuddikinHinan dukujinHinan ji diir ve dîşînîn ii koçber dUcinKarê me jinan bîye ewEm ser meytên xwe bibên iî bîgîrênKincên reş li xwekinGulîyên porê xwe ji binî ve jêkinEm naxwezin bo mirinêCiwanên xwe mezinkinHeta kîjan rojêEmê hember mirina bê wextHewar iî gazîkinHer dem şerHer dem xwîn ii êşQey me rehetî dîtîye?Xerabîyê re dawî nihatîye"Dagirkeran bîryara xwe girtinWan bi alîkarî û rêveberîya emperyalîstanKurmên Kurdan di nav Kurdan de pêydakirinGora şexsîyetan bertîl amadekirinBi şêx, pîr, aga ii begên Kurdan re ketin têkilîyanDanosandin çêkirinHinan şerefa xwe teslîmi neyarê sed salan kirinBûn leşkerê EnqarêKincên bîyanîyan li xwekirinXwe her alîyî ve sivik kirinXelkê bo berjevendîyên xwe piştên wan timar dUcirinBi l)ertUan ew har kirinBiibiîn leşkerên xeraban91

Ser axa bin zilmê de xwe bi mêranî dihejandinCem jinan xwe weki mêrên xwedî hiiner dUiesibandinJinên wan zêrên ku bi pereyê xwînê hatine girtinSer singên xwe dibirqandinEz gorî wê revşê !Ji hêla din ve nivêj dUcirin ii Quran dixwendinLi bihiştê ji xwe re şun werdigirtinBer derîyên taburan şepqeyê hêşin dahatin bakirinBertîlan aqlê wan dabiî windakirinXwestinên dijmin fêm nedUcirinRextên emperyalîstan dan ser sîngên xweŞal ii şapUc avitin ser sergîyên ber malên xweBiibûn mirovkuj hember şoreşgerên netawa xweCivanên Kurd bo jîyanek rojan eMafên ku bi zorê hatibûn standinPaşve dixwestinDizanibiîn tenê xwestin ne beseLoma mecbiîr man çalekî darxistinYên ku şan û şerefên xweHember mafê merbiînê bi peran firotinDigotin "Em ji halê xwe gelek memnuninHiin wan xwestinên xwe bi zorê jî me re bidinEm navên (naxwezin) iî qet razî nininTama devên me ii rewşên me xirav mekinDiir bisekinin û xwe tev li me mekinNêzik mebinTêkUîyên me iî Enqerê pir baş dimeşinEw pişta me digirinDolarên hêşin di serme de dibaiîninHemî xwestinên me di ber çavan de diborînînYa rastî heta nihaMe ji kesî germîk wer nedîtîbiiDewlemêndî nehatibii"Çekên xelkê dan destên wan92

Tîjî kirin û kişandin ser şervananEw ji her alîyî ve di bui tesîra dagirkeran de manGelên Mezopotamya ji dijminan zêdetirJi wan kesên xerab ditirsîyanŞoreşvan bi destên wana hatin girtinTedeya xerab li girtîyan dUcirinDigotin navên hevalên xwe bidinBedenên wan diqelişandin ii di firfîrokan de davitinXwê dêşandin (redişandin) nav bîrînên wanDi şiîna avê de mîz berdidan devên wanGû dUcirin nav tasên girtîyanYên ku zii dimirîyan xilasdibûnHin jî bi mehan di bin darên zorê de dimanTendiîrîstîya mhî ji xwera dibiî iî hest difirîyanGirtîyên azadî û serxwebûnê li ber xwe didanSerî bilind biînFer ii zanîna hemîyan yêk nebiiHin ketin ii hinan domkirJîrtî ii xwebaverîya wan dil iî çavên gel tijî kirGora femkirina dijmin bersiv danBi mehan nav berfê de birçî dimanFedakarîyek bê sînorGora zimanêki dijmin fêmdUce xwe amadekirinBi alîkarîya gelXwe diparêstin ii şerdikirinRêveberên bajaran bo mirîyan gor amade dikirinLi bajarê Sêrte jî goristan vekirinGoristan !Lê çi goristan?Cendegên şervanan dawîtin nav qirş n qalên bajarîyanLingên hinan, çengên hinan, serîyên hinanDi nav kirşan de xwiiya dUcirErdê tenê meytê hinan hemiî hewa hemêzdUcirWê rewşê di nav bajêr de xemgînî belav dUcir93

Newala Qeseban !Newalek bi nav û dengNedUcarîya were zimanMabii bê bangDîroka newalê pu- kevn bûHember revşê morala mirovan xiravb dibûMesîhîyên (filehên) bajêr, Yakib Axayê Erûhî ii gelek KurdVê newalê de nebi xwestina dilên xwe mêvan biînEw bi xwestinên pîroz mînak biînDawî, serketin li xwestinên xwe nehanîbiinDagirkeran ew der kiribiîn goristanKu Kurdan her roj abîde(bîrdarî)bîdîyanJi ramanên neteweyî diîr bimananDîroka newalê diîr û direj biiQesebên Sêêrtî pez ii naxirê bê xwedî û windayîDidizîn ii dibirîn wê newalê de serjêdUcirinBo ku dizîya wan eşkere nebî bermayî bin erd dikirinGel loma ew nav dabiî wê newalêNewala neheqan, newala dizanNewala kujêran, newala kedxwaranSe alîmî bûn newalêGoştê meytan dixwarinÇeng û şeqên wan heta nav bajêr dikişandin, dibirinBerdestên serzabîtanCendegên Kurdan bi kamyonên qirşan davitin wê newalêBi bînê, bajarîyan nedUcarîyan herin çalêTemaşevan pir di kûr de bi dizî dîgîrîyanWan nedikarîyan hewl bidin bê deng dimanLi zilmê ditirsîyanYa rastî !Tirs giran pir giran dihatMalbatan nedikarîyan devê xwe vekinPirsa meytên qîz ii lavên xwe bikinWan gora xwestina xwe binerd kirin94

DayUcan wêşartî şîna xwe dikirinJi fêmkeran re dilên xwe vedUcirin"Em nikarin razênŞevên me xerabin, tarî neZarokên me nav qirşan de man eNîvê cendegên wan dervan eXewnan de bani me dUcinDibên "Me çUcir bo we kirHiin çima li meytên me xwedî der neketinKesî nav goristanê de me re gor venekir?"Se goştên bedenên wan bilavdUcinDijmin bi neyartî, bi zanabiin werdUcinMêjiîyê wan bi seyan (kuçUcan) didin xwarinEm nUcarin ber kirşên bajêr de biborinQirêca bajêr bi kamyonan, ser mirîyan de berdidinEm li rabê jorîn dixwazinYên ku wan fermanan didin jî agirê kezeb şevitandinê bîbînînBin şapeya herî dijvar de bîmîninXwedî kul bin rehetîyê nebînînMeîtên zarokên wan jî li kolanan bîmînînîAx axa KurdanMeyt li newalê vekirîbiînQesab nav kincên leşkerî de veşartîbiînSingên wan bi madalyan(nîşanan)x6milîbiînEw berhemên dawî hanîna jîyanên xeUcê bûnNavên sîxurên kurd pir vêşartîblînXelatgirên(dîyarîgirên) mirinan biînMîna kewan vekirî nedixandinGora perwerdeyîyên serieşkerên dagirkeranGelek vêşartî dimanNêçîrvanên ber kemînan alîmîbiinRewşê dile me dêşandMe ku ew rewşa Newala Qeseban di kovarê de nivisandXelkê bi balkeşî xwend95

Pirs ii reaksîyon zêdebiinBo lêkolînê hin kesan bîryar dabiinPirs bi rîya telefonan ve dUiatinRêveberên bajêr mecbur manBi xwestin dest dirêji ahîzan nedUcirinBi dujunên(kifuîyên) di zUc de dev vedUcirinGotinên xwe kiribiîn yek û bersivên derev didanBo ser girtinê di cîvînan de dimanBersiva wan ew bii"Nayê bawerkirinTiştê ku dibêjin heta niha nehatîye kirinîMe digot newal !Newala herî navdarŞiina qirş ii qalên bajêrBi meytên kuştîyan tijî biîyeKîjan kuştî?Yên ku hevxistinan de hatine kuştinYên ku hevxistinan de, bi bîrîndarî hatine girtinYên ku di binçavan de hatine windakirinRojnamevan ji parezgerên bajêr dipirsîyanWan bersiv didan"Derewan (virran) dikin ii eslê wê nûçê nîne !Tiştekî wer tunePropaxan de ya Kurdên xerab eMe nebîst, me nedît,em nizaninîLê belê her (ro) rojDi niîçan de digotin"Me waqas, waqas terorîst kuştin"Belê kuştinMeyt li ku hîştin?Ew kuştî li ku hatin şuştin?Li ku hatin binerd kirin yan jî vêşartin?Li goristana bajêr?Li goristanên gundan?96

Na,na, naxêrSerleşkerê bajêr Temel Cingiz biîWî bi qesirbendîya newala qeseban li heremê deng da bûBîryarvanê windakirina Kurdan bûSeba kuştina xeUcê weki fermandarê alayêBi xwestina xwe li bajarê Sêêrtê mabiiSerê pir kesan xwaribiiTilîyên wî nav karên qillerde ditevizîyanBarê guneyan li pişta xwe digerandBer agirê nifu-ên xeUcê kud nedibiiBi keyfa tunekirinê her duçu gênc dibiiBi eşqek mezin kardUcirBi pînê serê mirîyan li erdê radUcirPotînên xwe bi kincên girtîyan pakij dUcirMorala xelkê bi têybetî xwira dUcirDema ku berdida dujunan(kifuîyan) zindî û mirîŞeref û hesîyeta xeUcê qet hesab nedUcirMêrik ji min pir hêrs keti û xeyîdî bûBi acizîya herî giran mdinşt ii radibiîHêrsa xwe zeft nekiri biiGefên xwe xwaribûn ii ji min re xeber şandi biî"Rojnemêvanîji te re çî ?Dengê xwe zêde der nexîneTu jinî şiba xwe bizanePir zêde xeberdidî iî dinivîsînîXwe mîna çi dîbînîTilîya xwe tevli tiştan mekeTu yê dawîye bîbînîBi hemii fera xwe hember me xebatê bUceXwe berdevkê mîrîyan hêsab keDîroka komarê bellîye xebata kesî bîr nakeVegere paşva sêrî diroka berxwedanan bikeBo te iî malbata te baş nabeDi wê Newalê de bo te jî du metro erd vedib"97

Mêjiiyê te jî bi xwelîyê tijî dîbîKesekî hember me derkevîJi jîyana xwe xêr nabînîZimanê xwe dirêj mekeTu têyî şopandin, çavên xwe vekeÇend sixurên me du te dene sêri dora xwe bUceBi destê xwe çala xwe vekeHeqê te tenê berikikeTu bîyanîyî û bajarî nînîRêveberîya bajêr re edetê niî tînîMe sond xwarîyeYê ku dijî me hewl bidinJi wan re aborî namînîJina dijî dujmin bi fîstanên pîne (persman) kirî dem diborînîCendege wan windadibîPêvîste tu xeber ii pirsên xwe ber çavan de biborînî"Ew kes gora çanda dagirkerîyê hatibii perwerdekirinKî ku bixwestina ew bi asanî dihate wendakirîMal ji bînî ve bilavdUcirinJin ii mêr bêderên gundan de dahatin tazîkirinQey di nav wê rewşê de ez ji mirinê ditirsîyam?Xelkên gorî ji me meytên mirovên xwe dipirsîyanEm mecbiirbiin biîbiîna bersiwanGefên wî ji min re zêdetir rîyên jîrbûnê vekirinMin gora xwestina xwe domkirWan bê xwestinên xwe ji min re komUc heval çêkirinBi tirsa mirinê dijî dijmin şer nayê kirinPêvîste bi zanabiîn tirs were windakirinJi Mmin re H newala qeseban şun vekiribiinNedizanîyan ku hin mirovên gorîyan jîJi neyarê doza me re goristan avakiribiînBi nijadperestîyê, bi zilmê navê ii dihat naskirinDema kara wî li Sêêrtîê xilasbiîRêça xwe da windakirin98

Çubii EdeneŞixwilê xwe domdikirWî bi xwestin çipilên xwîn rijandine mezin dikirinDawîye de bi destê neyarên ramana xweJi holê hat rakirinHinan bi berikan mirin vê re dîyarkirinKuzê avê di rîya avê de hate şUcandin hur kirinJin û zarokên wî jî mîna yên xeUcê şîn dikirinMirovên gorîyan heyfa xwe (ewda xwe) hildanLi newala (nahal) qesebanLi goristana nav bilind ji min re şun jî nemaNekanîya xwestina xwe bîne şunêLoma guneyê min bi wî hat iî dilê min pêve maRojnemêvanan ji valîyê bajarên rewşa avarte dipirsîyanWî hevokên xwe vekirî digotin û bersivên derew didan" Min ser pirsa we lêkolîn kirJi dozgerê Sêêrtiê pirsîyaTenê sê meyt avitine wê newalêMalbatên wan kesan meytên mirovên xwe nexwestineMirî bê xwedî maneKesî ew ranêkirineLoma şaredarîya bajêr ew avitine wê newalêJi wan bêtir ez tiştekî nizanimPirsên kiir iî dirêj mekinNav pirsgirêkanda mameEzê li ku, çawa dawîya mirîyan bizanim?Hiin çima min aciz dUcin?Ew kesên xerabinLoma malbat jî H wan xwedî demakevinEzê ji we re tiştekî bibêjimRojnemêvanî ewê kuHûn axê bikolin, nahalê vekinGora xwestina dujminan mekinNuçeyên rast bidin99

Li nahalê meyt tuninQet hêvî mekin kesî nabînînMin ew mijar û nuçe ji we bîstXebera min ji tiştekî tunînebiîKarê min ji serê min borîyeEz bi tiştên mezin alaqadarimBi tiştên wer sivUcNUcarim vextê xwe biborînimYê mirî çend rojan dihêlinLi mirovên wan digerinKes ku xwedî demeketTeslîmi şaredarîyê dikinBo binerdkirinê, vêşartinêBerpirsîyar û karker dezgehên dest şaredarîyê dixebtînînEz dê nUcarim firehî tiştan ji we re bejimWextê xweji we re biborînîmLi ser wê mijarê bi giranî sekinandina we dîbînîmWiqas guh nedine, bala we dUcişînîmNUcarim newalê jî bidim kolandinVekirin karê dozgereTenê dUcarim parezgerê bajêr re xeber bidimGora bîhîstina minSeyekî lingek dîtîyeHeta nav bajêr kişandîye, birîyeBi wî halî mijar bilavbiiyeHevalên min ew meyt li wî newalî girtineQkî xwedî awarte vêşartineHiin ku biiyerên berîya min ji min dipirsinEz Xeyrî Kozakçioglu meQey li xebata dema borî ez berpirsîyarim?Min aciz mekin iî ji min mepirsin"Rojnemevanê kurd doç(duvUc) bi dest xwe xwistîyeLi yên ber masan digerîTirs ii neçarmayina wan dîbînî100

Gîştî xizmetkarên rejîmêne loma bersivvanan nabînîLi dozgerê komarê yê Sêêrtê dipirsîBersivên pir sivUc digirî"Ew hevokên pirşên weWî geH re neheqîne, hakaretên pir mezininHiin mirovan wekî kerîyê pêz dûiesîbînînRastî û buyerên wer heMnaZar iî zêçên wan nexandîyan qey bê deng diman?Ew bajarî li şiina xwe riîdinîyan?Bi tevir û bêran radibiîn ser pîyanBi diimşmeyên heqzan dimeşîyanKa zihn li kê hatîye kirin?Çi demê, li ku?Hiin çi dizanin, we çi bihîstîye min re bêjinGora kanunê(nîzamê) çi pêvîste ezê pêkbînîmVêşartina meytan karê min nîneBerdevkê rêveberê bajêr ez nînimKozakçioglu ji we re çi got?Ew, valîyê rewşa averte H Dîyarbekirê dîmîneQasî we li newala qeseban nêzUc nîneBersivek pir kurt da min" Sê kes wê newalê de ne"Na, na ew mirov tiştekî wer nabejeHûn li ber xwe mijaran derdixînin û derewan dibêjinDixwazin me berdin hevdu û pirsgirekan çêkinSerên me neyêşînîn iî pexîlîyê mekinîDozgerê bajêr nîjadperestekî perwerdekirî bûJi xerabîyê, kuştinê têr nedibûGora xwestina xwe rêveber jî peydakiribiînHemî bi hevra heznekirîyê Kurdan biinPir zêde li hevdu çiîbiîn!Hember heq xwestina kurdan çalekvanên xerabbiinŞaredarê bajêr kî bii?Bi eslê xwe ereb û bajarîyê Sê'êrtê bii101

Navê wî Mehmud Çalepkilu ii nav xenîmetê de mabiiXizmetkarê rêveberên bîyanî biiCîranê Kurdan iî bi şîrê gundîyan bejn avitibiîBi Kurdan qaU nedibûXwe û neteweya xwe mezin dîdîtKurd jî weki mirov hesab nedUcirinErebên bajêr hemiî bi hev re ew hestên xerab xwedî dikirinîdeolojîyên wekhevbiinê fêm nedUcirinLi sebebên berxwedanan bêxeberinBi avakirina komara Turkîyê ve yekEw biibiin destên rejîma EnqerêDest bi gotinên xerab û bi çalekîyên sivUc kiribiinDi navbera xwe û gelên heremê de toximên neyartîye ajotiîbiînLoma şarêdarê bajêrHember pirsên rojnemevan bersivên pir baUcêşdabûn"Ez ser şerefa xwe sond dixwimCara pêşin vê mijarê ji we dibîhîzîmDi binî ve derewêKu tiştekî wer hebîEz nabînîm ii nabîhîzîm?Qey tiştê wer dibe?Bê dengîya mirovan rastîyê nîşan dideMe kesek nihavitîye wê newalêBiixtanan li me dikinEz ereb im loma Kurd ji min heznakinBi gotina Kurdan bawer mekinNezanin ii derewan dUcin"Wî pişta xwe dabû rêveberên bîyanîHenekên xwe, leqên xwe bi Kurdan dUcirBi xebeta xwe ya xerabJi xwe re hêdî hêdî gor vedUcirKurd diqarîyan (aciz dibiin)ii xwestinên mirovatîyê digotin"Nabî,nabî wer nabîBo serokê şarêdarê ku neyarê mebî102

Mirove ku bii xwedî kursî pir ziî xerab dibîÇima bi mirovkujan re yêk rabî iî mnnî?Cendegên gêncên me li newala qeseban daynî?Ew kes êrîşên hovane heq dikeXwe bi misulmantîyê ii mirovtîyê bi nav dUceHer înîye cemaatê re yêk mêj dUceEw ji serleşkerên tirk zêdetir xebata xerab û dijmintîya me dUceNe li cîranên xwe li bîyanîyan hez dUceDixwezî xwe nav mezin bikeXwîna ku pijiqîye henîyê ji xwe diîrkeEm berhemên wî ji bîr nakinMirovên mirîyan sond ii gefan dixwinSal biborin jî avên çeman nikarin guneyên wî paqiş bikinîEw mêrê xwedî şeref ii misilmanPaşê bi destê keçikek şerwan hat kuştinMeytê wî jî li goristana bajêr deCem şervanên Kurd hat veşartinGundîyan digotin"Dunê dor bi doreTişta xerab bê bersiv naboreRastî gotinên mezinan de vêşartîneBerhemên ramanên xerabWeki kar heta niha xwedîyên xwe re nemane"Malbatên mirîyan navê şervana Kurd dan qîzên xweNavê "Rukenî" bilav û mezin kirinBejn ii bala wê nav xwe de deng dikirinBi xwedî şeref iî namiis nav kirinEw weki parazvana mirîyên xwe hesab dUcirinMe mijar kovarê de nivisandRêveberan li bê dengîya xwe domkirinGel ma hêvîya vedana newalêTenê nebiin iî nemayina xwe fêmkirinKarkeran şiînik kolan iî tenê cîyê sê meytan vekirinDozger ii serwer girtûi heviîdu ii devjenî kirin103

Serwer nîjadperstekî ji xwe bawer bûNedUiîşt dozger karê xwe pêkbînîZihna ku dîrok behsê bUce vekirî bîbînîNedikarîya bêdeng bîmînîHeml)er pirsên min hêrsa xwe vêşêrînîHêlekê ve parezger digot"Bese, bese, hiin nikarin zêde bUcolinXeber nedin, nexêr, nexêrBîna xerab bUav dibêBelê, belê kurd bê deng biînNîjadperestek biîbii serwerê bajêrHersê meyt hanîn goristanêNedUiat fêmkirin ku kîjan qîz e, kîjan mêr eBîyanîye yan jî ji bajêr eSer meytên dinSer bedenên sed kesî bi qirşên komirê gutinErd, qirş û qal devsandinHestî û kevir qelişandinHimek, himek tevli hev kirinAfîrîna xwe xewkirinYên dorê digotin "nayê kişandin, em ji bînê mirin"Ji rojnemêvanan re derew kirinGoristana herî mezin newala qeseban eQyê bi komîkî qirkirinêyeEwê ew ro(roj) wereEm şahîdên xwe§(sax) navê gorîyan bibên ii bUavkinLi wê derê gulîstanek mezin avakinPeykerên heri bilind vazîfedarkinJi destên me çi tê emê bUdnSal biborin jî ew rewş nayê winda kirinIro zarok ditirsin iî li dora newalê nameşinSeyên harkirî seba xerabiinê tên kedîkirinBi pêşveçuyina ,serkeftina KurdanEwê siîcdar wê verin teşhîr kirin104

Newala qeseban ewê bibe newalek ji gulanGulîstana sorgilanEmê weneyên we dardakin li quncikên malanEw rojê wereEmê ji mirovkujan re, ji xwefiroşan re, ji şelanvanan re bit)êjinWerin ber wê goristanêBi hiirmet ser pîyan bisekininJi wan meytan leborînê bixwezinEw berhemên çalekîyên xwe dizaninMirî ji me rêze dixwazinGora serok vezîra komara Tirkîyê Tansu ÇîllerYên ku bo parastina welat berik berdidinXwedî şerefmBelê,t>elê, lomaHemî xerabî, dizî bin serê wan de derdUcevinEw xwedî rêxistinin iî bi zanabiîn heviîdu diparêzinÇavkanîyên dewlemendbiînên wan yekinDêlegura mihacîr dibê"Em kevirîkî xwe yê biçiîk jî nadinBo parastina leşkerên min berdêlan didin"Kî kevirên wan dixwezeKurdan nekarîyanDewlemêndîya welatê xwe biparêzinHeta hezari nehe sed ii pence ii heştan jîîngîlîzan nefta me dizînXerabîya herî mezinIro jî hin Kurd bo xeraban xwedî hewl ii rêzinGora emrên wan her hêlêva dibezinNewal iî deştên komkujîQet kêmnabin, her sal zêde dibinNewala qeseban nayê bîrkirinMeytên newalê bi hiirmet tên navkirin105

Mêvanên BajarîyanRojek ji rojên çile yîMij a gevr (tunîne) nîneMirov bi çavên tazî ezman dîbîneBager li xwe gelek bawer û xwurteDaketîye bajêr mirov iî malan dimaliseGovendê da ye lî milên(pîlên) kendan girtîyeDar ii beran re yêk direqiseKevirên reş û ava newalan timar dikeXişinîya wî pîra kokim diqarîne û har dUceEw caman cî dide ii zirzan kîp dUcePild pilda wê naskinî iî bi xwa xwa re dengdikeYên ku ber dêrîda biborin iî bîbîzinEwê bibên ka kê re şer dikeNikarî êzingên zaha vêxinî iî xwe germ bUceLoma bi çavên qarî ii lêvên tirş sêri derva dUceîro jî bagerê çile bi deng ii hêza xweNavê roj ii sermayan dinivsîneEv jî xwe tenê dihesibîneXwe berdide jêr ii li çîyan namîneNav bajêr de xwedî dotmam û pismameHember zexmîya wî nexweşê pişê têra xwe oksîjanê nagirîSerê xwe ku neçerixînî ewê bifetisePelên ku paîze H şaqan (xeîdîne) suketîneBê can nav hejUcan de asê (girtî) maneHusturîyan rêêlên wan qelişandineBa buye kevanî pêştemal a wî ber daSako yê herîye jî ser daKurikên (goreyên) çînîk kirî nav cizlavutan daLepikên tîftik(merez) ser tilîyên dirêj daGelek xebatkareQirş û qalên can dayî dimaleDarên sêvan ii sîpîndarên tazî106

Sîng û berên xwe dane heviiduHember bagera dijwar çidikin?Şaq dibezin heviidu û rêş heviîdu hemêzdUcinBager xurtîya xwe nîşan dideBi kenê xwe re yêk fîrîka xwe lê dideEzman caran gewr e iî caran zelal eQ û cî hewr dest digêşînîn hevûduCi iî cî ji hev direvinMirov dibê qey di pevçunê de ne ii ji hev dixeydinHêrs dikevin ii hêlên hev re dibezînînBo min rojek nexweşeRojên wele xemgînî bedena min hemêz dikeGêj dibim û H tavê digerimIro jî sêri der ve dUcimLi ser doşega xwe temaşevan imÇavên xwe li çîyayên bi berfê hatine xemilandin digerînîmSer gulîyên daran kitanên sîs cî girtineÇûçUcên cîyên herî bilind bê xwarin û bê parastin maneLoma H bihiştên xwe diirketineDawîya cî neguherandinê bo teyran mirineHalê herî nêzik cemidandineLi dora xanî vîç vîçên çuçikên borUc dibîhîsîmWan weki miizîkvanên xwezayê dihesîbînîmJi mêvantîya wan manê derdixînîmBi zîyareta wan xwe bextîyar dîbînîmTasek genim li ber camê datînîmNanê di nav turik de li nêzikê şêmugê dirijînîmDixwazim wan zîndî bîbînîmPêvîste têrbin ii bixwunHeta dema hêlîn çêkirinê xweş(sax) bîmînînGulên roj û hurikê nan didawşînîmDi nav çend deqan de dêrî digerimSir ii seqem destên min diqawrinînHesinê dêrî tilîyên min dizeliqînîn107

Naxwazim ku ez bixwum iî ev birçî bîmînînEz bi mêvantîya wan xwe di nav kêyfê de dîbînîmEw jî bi delalîyên xwe min ji tenê mayîne diir dixwininOrkestrak amade kirine nebirçîne ne jî xemgînînEw demeke ku niştecîyên çîyan xwe bi nav bajêr re berdaneLi cî iî warên xwe diîr maneMîna min koç kirineBajarî hesabê hatina çîyayîyan dikinGora wê xwe amede dikinXwazayê diparêzin loma xwedî tore û edetinTurikên toximên navUc puçnebiiyîNav baxçeyên dor girtî da darda dUcinBi lez ii bez difuî ii datînî çuçika xwarin dîtîMîna karkerekî seba qursaxa xwe dixebitîJi xişima mirovan ditirsîLi ser daran sêv maneTenê yên rizî û kurmketî li erdê neNUcil kirî bin darê da neJi zUc têrkirinê re amadeneKes destê xwe nade vanNagirin iî naxwinXwedîye malê dibê ew bera çivikaneYa rastî hin sêvan jî hember bayên hişkDoçên xwe ber nedanePêva maneÇiiçik hewl didinArmanc ewê tama sêvan bigirinBayê sar li perên wan didinWan didin ber xwe bi diîr ve dibinBaki sivUc biiÇiiçUc paşva vedigerinBo xwe li cî digerinWer hewl didin ku tama sêvên sor bigirinGulîyên riit biîyî108

Hember bayê hişk jiwan re alîkamininWan gora xwestina bê berdidinPêvîst e çiiçik ji xwe re çarekê bîbînînEw xwestina çiîçikanEw xurtîya bagerê mezuiMin kiir ii kiir difikrînîÇiiçik bi wan bedenên biçiikJi xwestinên xwe dev bemadinBo ku bijîn û tama jîyanê bigirinTiştên ku xwezayê baxşî wan kirîyeLi wan tiştan digerinBager nikarin pêşîya xwestekên wan bibin çeperDifirin şiin ve tênNukilên xwe li sêvan didinNaxwezin li doçên hişk bûyî diîrbinBi xwestina bagerê ji şuna xwe rabinLi dora darên sêvan difirin, vedigerinBi pencUcên xwe bi wan pêdigirinLez ii bez nikil radikin, vedikin, digirinBi bagerê re ketine pêşbirkêParçeyên biçiîk jêdikin ii dadiqulînînKê ku xwe têrkirHêvîya hev namînînBagera xurtSêvên gîhiştîRoja sarDarên tazî ii bê pelXezalên sor û ztxNav baxçan dixemlînînEz rojên wele heznakimXemgînîmBê moral dîmînîmHember xurtanBer xwe dayina jaran dîbînîm109

Belê çiiçikên çîyan eHember bayê xurt bi hev re neÇiiçUc H erdê qevaz didinLingên bi ser bêtona sar diqerisinDi nav qirş iî qalan de jî li xwarinê digerinDixwun ii dişevitînîn qet têr nabinBa ku kêm biî xwe hildikişînînBi bayê nerm hêdî hêdî şepêl didinLi min xweş tê û temaşekirimPêlpêlîna wan kêyfa min tîneMirov nezUc ve delalîya çiiçUcan pir baştir dîbîneBin tesîra rindîya wan de dimînîEfsiin li min kirinEz bi deqan dam sêrkirinHember bagerê xwedî fîrîka xurtJi armancên xwe dev bemadinXwestek iî tekoşîna wanBala min dUcişîneNavbera wan de berhingarîyê ii berxwedêrîyê dîbînîmHember bagerê xerab firîyan, vegerîyan ii têr nexwarinBayê sar ew ji sêvan diir kirinDawîyê de çiîçikan qiîrsaxên xwe tijî kirinKêfa min jî xweş kirinBager dom dUce û carinanHêdî, hêdî hêrsa xwe kêm dikeKevoka bîrîndarKulek, kulek ser hêlekê ve dimeşeVekirî tê dîtîn ku tiştên xerab borandineDixwezî hestîyên şikestî li hev bikelinEw jî mîna yên din meşa xwe xweş bUcePerê ku li erde dikişînî bi rehetî rakeGiranîya xwe sivUc ii êşa bedena xwe kêmkeBagerjê xurtir eNahêlî perê şUcestî jor ve bigire110

Bedena xwe H ser bêtone de dUcişîneMirov ji çavên wê êşa wê dîbîneBi perê firî(şikestî) şûna ku lê derbaz dibî bê xwestin dimaHDi nav ref de ew tenê paş ve dîmînîBager xwedî qezîyeTiştên sivUc, xezalên daranBi hêrs ji erdê rakirinBê pirs ji hevûdu diîrkirinÇiiçUc hemû hev re difirinBin sîvîngan ji xwe re parezgeh digirinHeviidu tenê nahêlinJi Jor ve iî ji jêr ve sêri dora xwe dUcinÇavên wan bi hezkirina jîyanêBi tama xweş mayinê dibiriqinBi mêjiîyê emanet jîyanEz bi ramanên mêjûyê raspardin najîmGora rastîyên xwe xwedî çalekîme iî eşkere dijîmEzê hem polîtîk hem jî çandî kesî teqlîd nekimGora kêyf iî xwestina xwe bijîmMirovtîya mirovkî ii şexisbiina kesikîMezintîya komikê çawa tê fêmkirin?Bi cîhana wan a riîhî, yan ramanî?Mirov çawa dUcarî şîrovan bUce?Civak dixvazin gora ramanên xwe bijînEw xwestina herî asayî yeMirov jî gora zanabûna xwe xeber dideEw çalakîyên fîkrî neLi dunê cîyen ku emperyaHzmê dest navitîyêMirov teybetmendîyên xwe diparêzinBermaîyên ii xerabîyên bîyanîyan naxwazinŞuna jîyana xwezayî tiştên ji der ve dagir nakinÇima çanda xwaya sed salan wenda bUcin?Tiştên bîyanî ser serê xwe mezinkinEdet iî toreyên axa xwe bîrkin111

Cöiên ku emperyalîzm dagirdUceMirov ne gora xwestinên xweMirov ne gora imkanên xweMirov ne gora ramanên xweGora xwestinên hinan şekil digirin ii dijînXwe mecbiirên xwestinên hinan dîbînînBin tesîra her tiştê bîyanî da dîmînînÇanda bîyanî mêjiiyê wan dagir dUce bi giranîKu sal derbaz biin tiştên welatî namînînNiştecî mêjiiyên xwe didin bin fermana (emre) hinekanFermander mêjûyan gora xwestinên xwe tijî dUcinÇawa bixwazin wer dixeptînînHevsaran digirin dest xwe ii du xwe da dUcişînînXwe xwedîyên zîn ii zengîyan dîbînînCivatek, endamê rexistineld, şexsekDema ku mêjiiyên xwe naxeptînînBila xwe mîna girtîyê hinan bUiesîbînînMiroY çima, çawa, çi demê dibî hêsîrê hinekan?Roj ku derî heta paşîyê hatin vekirinBîyanî tenê weki mêvan hêsab kirinMirovan fUcra kar ii zîyanê nekirinMin mêjiiyê xwe tesHmê hinan nekir ii neda îcarêLoma kes nUcarî bi min re bibê gunekok û bêçareYên ku her alî ve xwe kêm û biçiik dîbînînBi kurt gotinê neçar û tirsonekDikevin bin sîya hinanDi bin çengên hinan de , tal da sakoyên reş de digerin û dijînGora wan kesan dUcenin û xemgîr dibinMîna wan kesan janê dUdşînin ii dilorîninXwe mezin ii serkeftî dihesîbînînEz ji rewşek wer kift dUdmHin kes ji hinanHin kes ji hin rêxistinan ditirsinBedelê tirsê?112

Dibin sîya hin kesan, hin sazîyan û bê şaxsîyetin!NUcarin ramanên iî xwestinên xwe vekinRastîyên rojane bînîn ser ziman ii xeber bidinMîna mirovên normal dengbUcinEw kes bê deng ii gora karên xwe yê rojane dijînHember tenêbûnê, bê kesîyê, feqîrîyê ii tehliikeyên der veDi nav rexistinekî de û di nav hêzekî de xiiya dUcinÇavên min birijîn!Ew endamên hin rexistinên poIîtUcinBi wî halî xwe xurt nîşan didinYa rastî girtîyê hinan, hin tiştan inKurd iî rastîyên civaknasîPêvîste destên me girê nedinIro jî şuna şexsên (olî) dînîQyê girgireyên feodal hin rexistinan girtineGuhdarkirine wan ji me re mirineYên qenc(rind) ii xerab bijartîneKurd ditirsinTirsên, tirsa salan nikarin bavêjinHî ne biine ku bi xwe mêjiiyên xwe bi rehetî bixebtînûiBin gefan de neKurd alîmîne ku îradeyên xwe teslim bikinNizanin ku bi wî haH xwe xilas (teva) dikinJi berpirsîyarîyê, ji barê netewetîyê dirrevinMîna modevanan kincan ji xwe re digirinNe gora rastîyên xwe gora gotina furoşvanan dibijêrinBi porên boyaxkirî ii nênugên direjkirî di merdîvavan de dadike-vmBi hevayek sexte badUcevinJi m solên panî dirêj de lingên wan bi hev dUcevinHewl didin ku li erdê nekevinHemt)er eynikan de şunê digirinMecburin di mehê de carê perçeman bibirinGêriîf û jêçêtirgên xwe hewaleyê hinan dikin113

Bo girtina kincan(çekan) cizdanan bi dil tal(vala) dUcinBi rojan bêpere û birçî dîmînînDi bedenan de fer namînî ku tiştên xwe binivsînînNaxwazin myên(madên) çilmisî bîbînînHeta ku serê mehê were nizanin çi bUcinRadibin ûmdinin rojan hêsab dUcinJi êşa zik kurçên keviran dihêrinBi hêrs li dora xwe dinêrinDi nav kincên giranbaha de mîna siwarê(a) hespa kiîmêtinBi rewşek poz bilindî di nav mirovan da diborinYên dora xwe nabînîn menzU diirinTu dibêjî mîr iî sitî yên xwedî xizmetkarinBelengazin û feqîrên ramanêneTama jîyanê gora bîryarên û xwestinên bîyanîyan femdUcinNe wekî xwe mina hinên din xwe badikinBi tillîyên zirav kembera(kayişa) piştê radUdnEw bo bijartina kinc ii kolan ji pisporan raman nagirinMedya wan dUce girtîyê emperyalîstanÇima H rastîyan û zanayan bigerin?Jin ii qîz bi êşên morîyên piştê dinalinHêla din ve devê kincên ji tenUc ii solên panî dirêj bemadinDixwazin xweşUc ii bejn bilind binBala mêran bUcişînîn û di rojevê de bîmîninYên dora xwe bi hestên hesudîyê biqarîninGunekok xwe bi kincên giran baha mîna xezalan dîbînin !.'jillî(baran)ku barîn boyaxên ser wan duşon ii dirijîninF.w hemû hevre tazî bi rastî û naturîya xwe ve dîmîninBijarkêrên (hiirbijarên) zana binDi binbombardimana nuçeyên kapîtalîstan da namîninGirtî ii hêsîrên medyaya rojaneEncamên nîvbirçî mayîne û kincên dujminê tendûrîstîyêFêm nakin û nabînînHer ku sal borîn behsa êş iî nexweşîyan dikinBi nalînê se'etan diborînin114

Pêvîst e mirov bo xwe dadgehê amadekeHemî bi hev re di rewşa xwe ber çavan de derbazkeWîjdana xwe jî dozgerkeBi mêjiiyê emanet jîyanMirovan re tiştekê çênakeEz cuda me !Ji cudabiina xwe jî natirsimLi gevrîya kom û kufletê xwe nabirrimŞuna xwarinê pil iî purtîyên giranbaha nagirimImparatorên tekstîlê re peran amade nakimÇima di mehê de cotek sol pêbikimDi nav malê de pêşangehê vekim?Bi kincên gora tendûrîstîyê salan derbaz dikimJi beden û madê xwe jî hez dUcimDu,sê salan îşlîgîkî xwe dikimGora modê tiştan nastînîm iî qet jî şerm nakimKes nikare ser mêjiiyê min ii ser bedena minMafê xeberdayînê bîbînîMin gora kara xwe bişuxlînîJi xwe bawer ii xwedî înîsîyatîf îmYêku civatanYê ku gelan pêşdixînîn kî ne?Yê xwedî ramanên, şexsîyetên cuda neJi dîtînên kevnperêst xwe diîr digirinCivak dixwezî wan kesan bUdşînî nav jîyana klasîkEw jî weki herkesî ji qederê bawerkinQeydeyên civakî ji xwe dûr nekinSaziimanê xirav nakinCivat di her alî ve ahengê dixwezîQaniinên guncanîyê mêran pêşnaxînîCivatê jî paşve dihêlîMirov ku guncanî parastHedî hedî hîn dibîNavt)era civat û şexista cuda biîn namînî115

Bixwezî, nexwezî pir dereng dîmînîPaşve dUcevîMînaktî namînîCuda biin çi ye?Civatê ji xewê hişardUceJi hîn bûnan diirdikeLi hember paşve çuyînê şer dikeBi darê zanabiinê kardikeCudabiîna rêzgerî rizgarîyê tîneCudabiîna afirandêr berhemên baş pêk tîneJi pêşveçuyînê re dibî binyateCudabûna min biî belaya serê minYekemîn malbata minPaşe cîranê minLi dû wan de mirove minHemî bi hev re hember min derketinJi min re çi digotin?Saziîmanê, qeydayên me xirav nekeDev ji çalekîyên cuda berdeEz ji hember derketina wan re amadebiîmDîtînên ku min diparastinGora wan xeletîyên mezinbiinJi dîtînên klasîkJi jîyana ne rojanê veqetandinCaman tenêbiina mezin jî pêk tîneTiştê herî gîrîng ew eMirov wê tenêbiînê ragirîXwe li ser pîyan bigirîCudabiînên ku zorê bidin ser civakêCivakê di pêşve tandinBi vî halî peydadibinLêgeiîna azadîyê dePêvîst e em hemt)er tiştên klasîk derkevinBibin têkoşerê hişyarkirinê116

Hember ahenga kevnperest biskinineLUievnatîbiîna xwe bi dengê bilind bînîn zimanBila navê me bibî hê aheng qey xem e?Em ji nebin xewgerokEw min re hes eCivat tevizîyeJin tevzinok inCudabiîna çareserîyêBi hişyarbiinêBi fereh dîtînê têLêgerîn, xwestin, danehevûdu ez cuda kirimJinên serfîraz, serbixwe ji xwe re mînak digerimBo resenîbiinêBo dunê mîna resên cudatî mecbiiriyeteEzê her dem serbest bimBi serbestî ku dîtîna xwe neynim zimanEz nUcarim bêjim ez azad imEzê bejim ez girtîyê hinan imEz mêjiîyê xwe emanet nadimKesayetîya min hatîye qevimandinPêşveçuyina min a hûndirî iiPêşveçuyina mina dervayî heviidu hemêz dUcinKawdana minMin cuda dikeDi zii ve biime afu-andêrKes nUcarî bi xurtîye xeyalên min bixemlînîEz ya xwe meNe gora xwestina hinanGora xwe dijîmJi pergal, saziimana mêran re hustîye xwe xwar nakimPêşdeslîya jîyana min dest min deyeLoma cuda meLoma nayêm qebiiUcirinDixwezim mêjûyên emanet117

Jîyana di bin ramanên bîyanî de were rakirinKu min, mêjiiyê xwe teslîmê hînekan kirBawerîya min bi min nayêBawerîya min bi bawerîya hînekan têEz bi hestên xwe heznakimEz bi hestên xwe nabijêrimEz bi hestên xwe xeber nadimEz bi hestên xwe ranabim, riinanimHestên xelkê ji xwe re dUcim hestBi hestên xeUcê hez dUcimŞanîderek ji der ve dibî rêveberê minEz hevceyê desthilatîke dibimMin endametîya civata bindesthilatîya xwînxwaran qebiil nekirHember wan serî rakirEzê çawa mêjûyê xwe emanet bikimDesthilatîya nava min de dUcarî min darîzînePîvanên min yê min inYên dagirkeran , yên kevnperstan,yên modavanan ji min diiriin118

Bêje dapîrê bêjeBayê xerîbîyê em ji heviîdu diîr kirinBîyanîyan darên jîyana me qut kirinEz carik din te nabînimPîr im, nagêhêjim, hetta bUiarê namînimNevîyên min li welatê xerîbîyêNakenin, hustîxwar ii xemgîr inKeça min, xeUcê bi we her tişt dan windakirinLi ber destê bîyanîyan, berxên bê war inQîza min çîyê te kêmbii?Tu H mala xwe rûnêniştîBi tirkan re şerkirin hêvîya te mabiî?Te nezanî, bixwe, xerc bikeBi keyfa xwe bigereDunê ser iî bin keBedela heml)er derketinêSer te çiqas giran riiniştTu birçî mayîna xweTu nexweşîya xweTu tenêbiîna xweTu tunebiînêTu bê kesîya xwe ji min vêdişêrîLi xerîbîyê emrê xwe dihêrîEz ji xeUcê nuçan digirimBi êşa dilBi kezeba şewitî histiran dibarînimQîza min ji min nexeyîdeTe bi destê xwe hanî serê xweTe serê xwe jî, serê berxên xwe jî xwarLi xerîbîyê mayî bê kes ii bê halDi wî cisnî de tiştek heyeQîzên, jinên wê malê rehetîyê nabîninBi êşê, bi derd û kulan rojan diborînin119

Qedera me bii qedera teÇeteyên LazanMufrezeyên AngorêEm jinêbî, zarokên me sêwî hîştinHer der şewitandinJi me re tiştek nehîştinQîza min em di nav xelayê de mezinbiinMe derdê romîyan kişandLoma min ji te re digot, xwe tevî tiştan mekeHember nîzaman demekeve, dengmekePaşîya van dengkirinanBedele van derketinan giran e, xerab eTu guhdarîya min bikeTe xwe ji her tiştî kirBext reşê, te ji min re digot"Dapîr we bo me çikir?Hiîn nebiin yekWe heviidu negirtWe bindestî ji me re amadekir"Qîza minMin nedixwest serenceyê ku wan hanîn serê meJi te re bejimMin nedixwest behsa wan rojên tarî bikimMin nedixwest te windakimTe guhdarîya min nekirNeyaran têkilîya me jê kirKerbê, mereqê dilê min nexweş kirEz pîreka heştê salîHesreta we dUdşînimBawer nakim carek din we bibînimHevalên te di girtîgehê de neSal boiîn, demeketineJi helqeyên hesin diir neketineNeyê, qîza min neyê, venegere120

Ez bUcarim dengê te bibîhîzimEw jîji min re beseQîza min ji gotinên min nexeyîdeQey min xerabîya te dixwestMin ji te re got, te nebîstMin ji te re gotTe guhdarîya min nekirXelk yên keyfa xwe neTe bi dîtînên xweAgir berda mala xweBi destê xwe ew jîyana xerab hanî serê xweMe tu şandî dibistanê kuTu bixwînî, bilind bî, werê ber çavan, serkevîQey me ji te re gotTu yê dijî paşayên ser têxt derkevîBi rojan zilim bi te kirinBi rojan tu girtigehê de mayîAqil nehat serê teXwestinên me, gotinên me, hêvîyên meNatin ber çavên teDe bUdşîne derd ii kulanTe em jî helandLn ii agir berda dilanDe bikişîne qîza min bUdşîneLi welatê xerîb bê kes bimîneHevceyê alîkarîya xeUcê beXerib li her derê tenêyeQîza min xwendina te, zanabiina te, giranîya teTe re bes biiQey tu bê kes biiyî?Destê me nagêhêje teTiştên ku em ji xelkê dibîhîzinAgir berdide hiindirê meDi nav xeUcê bîyanî de jîyana teNe gora xwestina te ye121

Alîkarê me xwedê yeBani xizirê kal keHîva zerî seri riîyê te keAx, ax sal diborinNevîyên min li welatên bîyanî penaber inTenê ne , bê kesinBi hesreta gundê xwe digerinPirsa navên mirovên xwe dUcinJi hêrsê keviran dihêrinNikarin vegerinMal û milkê me ma hê xwedîEz a rel)en tenê dêrî koz dikimBo xilasbûna we destê xwe jor vedUcimTenê me, çavê min li rêyaneHêvîya telefonên we dimînimDi nav miUcê hê xwedî deSîya bê kesîyê ji xwe re digerînimDema ku xeUcê cem heviîdu dibînimDibêjim hey Xiziiê kal tu qebiil nekîHer tiştî bi xêr, bi qencîye ava bUcêMe çikir?Zarokên min ocaxên kê jcirabekirin?Çima ew tenê biin?Çima penaber in?Qîza min, ji zilmê, li zUimkaran ditirsimNikarim, nUcarim ji te re bibêjim vegere vereTiştekî naxwezimTenê ber çavên min bigereEw mala bîst kes di nav de digerîyanîro valayeXanî helişîyanDi malên gund de bûne pagPepug dixwîninHeywanên kiîvî ji xwe re şuna mexelê dibînin122

Mirov dibê qey di nav vê malê de zarok tunebiinHiîn li ku mezinbiîn?Sêvên ku te bi destê xwe danîneŞUanên ku te bi destê xwe dorpêç kirine gîhîştinIro fêkî didinTe dapîra xweTe mal ii milkê xwe hêvîya kê hîştîn?Gundên meyên bê xwedî weki bihiştinNey qîza min ney, venegereEz ji xwînxwaran ditirsimDikarin hesabê kal ii pîran jî ji te bipirsinEz bîrya te dikimNikarim rabigerimBi hêvîyê sêrê rîyan dikimRêwîngan dibînimSêrê dora xwe dikimMin nevî mezin kirinJi welatê bîyanî re dîyar kirinKal iî pîr di malan de tenê neOcax xerabe neRojingan de du demakeveTopa egir H mala xeraban bikeveQîza minXerîbîya te ji min re janê peyda dikeTu nebêjî jî rewşa te ji dengê te xuya dikeLi min eyan dibeQîza min li min eyan dibeKezeb, mêjiîyê min ahenga dengê te dixwîneEz dizanim sirgiîn rehetîyê nabîneMin nexapîne qîza minMin nexapînePîra kokim fêmdUceXwedê mala hesiîdan, nexêrxwezanCaşan, xwînfroşan xerabke123

Ji xwe ii zarokên xwêrê nebîninJi kişandina we zêdetir neheqîyê, zilmê bibîninQîza min çi yê te kêm bii?Dora te tijî biiTu bi destê xwe ii ser kar biîyîTe bi xwe bi xwe kirAgir berda pungala xweTe ji axa xwe koçkirÇend kesan xwestinên teDitînên te fêmkir?Hinekan navê te bi terorîstî belavkirVenegere qîza min venegereMin bê xet)er nehêleHer ku te karî li min bigereDapîra xwe teslimî tenêbiinê, bê kesîyê mekeXizirê kal bi destê te bigirîPişta te hemêzkêBelê dapîrê belê! Te herdem ji min re got"Civakê berde, xwe û karê xwe bifîkireBirçîbiîn ii têrbiina xeUcê ji xwe re meke xemJîyana te dibî mîna xwarina bê tam"Dapîrê ez nikarim bêjim ez û ezQey dora min baxçeyê gulan eEz çawa, ez çi bUdm ku wê rewşê nebînimMin ji bin destîyê ii koletîyê şerm kirDapîrê, tu bo min ditirsîDilê te bo min dişewiteMirov nikare ji neteweya xwe veqeteBarê zanablînê, barê ronakbîrîyê giran eNe gora hemii jin ii mêran eMin nedUcarîya xwe ji pirsgirekên neteweyîXwe ji pirsgirekên komelayetî diîr bigirimTenê jîyanek xweş iî keyfê biparêzimBibexşîne, ez ji li neteweya xwe berpirsyarim124

Ez mecbiîr bûm gel beralî bikimJi rastîyan veneqetimMin nedUcarîya cem hêzdaran cî bigerimHêza jîyana min tekoşîna min biîGotinên min, hestên min, tevgera min yek biîMin nedUcarîya bibim qeşmerê, girtîyê zordarîyêMin nedUcarîya bibim xwesip)êrPalpişta min azadîya raman ii xeberdayina min eEz nUcarim tayê pişteka xwe sist kimTu dizanî, xwe fîdakirin di dîroka mala me de diboreJi xwe re xwestin rastîyan winda nake, nabireDapîrê ez ronakbîrimKarê min, şixulê min tengavîyeMin tengî borandin, ez dê biborînimBelê penabertî li min giran hatSu-giin mirovan bê der û dor dikeEw ê zora me jî fenga dijmin xerav bikePêvîst e ronakbîr xwe bide ber ava stiirDilsarîyê meke, xelkê em bi zorê ji cîyê me rakirinKoçl)er kirinDapîrê ez mecbiîrê sirgiinê biîmEz wicdana gelê xwe biîmEz berdevkê hê dengan biîmEz zencîr kirî biimLê mêjîyê min, dîtînên min azad biinMin xeletî ii xerabî didîtinMin hember biîyeran vê bizav nîşandidaPaşîya dîtînên minPaşîya xebata minPa§îya hember derketina minPaşîya nivisandina min bû sUgiinKevnê xeUcê li xwe dikim, nîvbirçî dîjimLê minetan ji kesî nakşînimBi wijdanî gelek rehetim125

Dapîrê min nedikarîya gora dîtînên te bijîmBi we re hestên neteweyî tune biînHestên cîrantîyê di zû ve wenda biibûnTe ji cîranan hez nedikir, hiin gundî di nav xwe de xwedî şerbûnTenê mala bavê teTenê mirovên te jin ii mêr biinBi dîtînên we kal û pîranHestên neteweyî hemû lawaz ii xerab dibiînJîyana te bi gund hatibii dorkirinPolîtîkayên dagirkeranNedihatin şîrove kirin, fêm kirinDapîrê, ez ronakbîr imMin nedikarîya gora xwestinên teJi xwe re pêşniiman amade kimPênîşandêra min ser civakê bûSebebê tenê mayîn ii bê kes mayîna te ne ez imNifirên xwe nexêrxwazan re bikeMLrov kêrî xwe neyêXwedê jî, Xizirê kal jî alî kesî nakeDapîrê min bîrya we kirîyeGund xewnên min dixemlînîXewna min, min H dora newala şor, newala giîzanSer çîyayê Çengelîyê, li deştê digerînîEz bîrya malê, bîrya her tiştî dUdmKevirên cemêdgirtî didim ser dile xweAgirê kezeba xwe sar dikimDora wan newalan digerimXwe li siretaxê, tayê hember, zevîya fiUan, deşta horimê dibînimSirgûn nexweşîyan peyda dUceXeribî mirovan dîn dUceTu li gund, ez li viraEm hêvîya niiçan dimîninCaman silavek germ ji ser hemii tiştan re dibînimDerdê tenêbiînê126

Derdê xerîbîyê zor e, zor eMin çikir bo me ii mirovtîyê kirDijmin aborîya me xerabkirJi rewşenbîran re jîyana sirgiînê amadekirMin hember xebata xwînxwaranAla rizgarîyê rakir, qet poşman ninimîro jî dibêjim min pir rind kirMin heysîyata xwe parastŞexsîyata xwe winda nekirDapîrê tu dayîka danzdeh zarokanÇima tenê pênc li jîyanê man?Kê ew ji mirinê re danXelkê Kurdistan ji xwe re kirî xanXwedîyê xanê li ku, di çi haH de man?Nezanîyê, nexweşîyan, paşvemayîyêZarokên te ji destê te de girtinPêvîste em van hesaban ji sucdaran bipirsinJi xwînxwarîya, ji xurtbiina dijmin jî netirsinTe heft zarok winda kirinEz naxwazim berxên ber dilê xwe winda bikimYan jî ji xulamtîya xeUcê re amadekimWan bi ditînên vekirîBi riihê welatparêzîye perwerde dildmMirina bê bext, bê wext re dîyar nakimLoma rehetîya xwe, mala xwe xerab dUcimMecbiîrim nezanên dora xwe jî hişyar bikimHesretek giran dikişînim, ew min dêşîneHer şevê xwe li welat dibînimCaman zarokên xwe nav koçeran deLi Herekol ê, li deşta Revayê li Sîpan ê digerînimDapîrê tiştên zehmet ji min nexwazeNikarim bê tevger bimînimEz ne bê hêvîme, sal biborin jî, emê heviîdu hemêzkinTuyê bi serbilindî rêwîyên xwe bibînî127

Mereqmeke, tu namîrî vê zivistane jî diborîhîDapîr ez jî dibêm, xwezî ez naha li bêderê biîmaBin sîya gulîye gûzê de bimamaMin ava kanîya hopUcê vexarinaEm bi hev re li mînakê bigerîyanaMe dLrî bidane hev, broş tijîkLrinaJinan soqî bUdtandinaGenimê kelî bi destên qusandî tevdanaXwelîya ber mala Anik ê bêjing kirinaJi zarokên xwe re wekî berîya sî salanLi axa sor lîstîk çekirinaDestên te bi şeyê hestî porê min şekirinaDidanên xerabiîyî porê min bUdşandinaTe kilamên xwe bigotinaTillîyan porê min bUcirina çU kezîGuHye reş bi morîyên sîs di nav de biihunandaEz bi xwe bawer li ser çokên xwe rabiimaDapîr ez bîrya her tiştî, her tiştî dUdmNikarim hemiî xwestinên xwe vekimWe azadî, serfîrazî ji me re dîyarî nekir, ez dê çibUcim?Barê me di hustîye me deHeta îro kesî kesî re azadî bi deyn nedeXelkê xwe re sînor vedanBi xwêdana canê xwe bihiîşt avdanDiîrbiîn, xerîbî, tenê mayîn ne sucê min eXwînxwar nahêlin nevî iî dapîrMam, pismam, dutmam heviîdu bibînin, naskinXerîbîyê ji holê rakinEz bi gotinên te, bi xwestekên te dêşimTenê, serê xwe digirmVan kolananên penaberîye de dimeşimBersiva pirsan pir vekirî dibînimNikarim bêjim ji min re çi ye?Loma hê tevger namînim128

Nav windabûneDelalê ber dile minBi berikên kîjan rengîTu ji jîyanê qetandinTayê hebiîna te bi şurê neyartîyê birrîn?Bin ronahîya çilmisî de bo te histêran dibarînimEz ji te têr nebiimHistêrên min hevaltîya dilê qelişî dUdnDest sist biine tUlîyan ranakinXwîna bedena min qerisîye hedî hedî dUierikePiş gora xwestina xwe nikare xwînê davetkeKezeb westîyayeEdî naxwaze encama derd ii janan bUdşîneLoma di pir kur de min hedî, hedî dêşîneKes nabîzeNayên havara gîrîyê minHin bajarî gelek xemgîrinGelek jî bê denginIro ronahîyên bê fer nUcarin zêde tîne bidinBi rehetî tên pelixandinŞevên tarî pir zii tên ser serî reşanXwedîyên wendabiiîyan dêşinMirovên, dayUcên hustî xwarBi çavên xweşxweşUc biiyîKiîr ii kiir dilorîninJi kerbê, ji xemê gêjinNikarin rabin, gav bavêjin, bimeşinNe qîrînîya lîstîka zarokanNe dengê heywananNe dengê firoşkeranNe dengê lingê kesên ku hêla karxaneyên xwe ve dibezinDibîzinMirin wekî destekî li hesinê reş e129

Hewl dide û welatparêzan di hêla hesinkaran ve dUdşîneNe gîrîyê jinên serî reşNe gîrîyên bavên riî zer bûyîNe bêdeng mayîna evînan pêşîya kujvanan digireEm çiqas xemgîr dibinEw weqes keyfxweş inEm şînê dikinRojan bê xwarin diborîninEw hember serketina xwe qedexên xwînê li hev dixîninÛ ji hev re noş dUdşîninRewandvan dibên qey gorî bê xwedîn e , bê kes inDelalên, ezîzên ber dile me diqelîşîninWeki xezalên çavreşBedenên wan bê serî dihêlîn inBi xweşî çermên bedenên wan digurîn inBerfên sipî ii sar, di tavên havînan de ji wan re dUcin goristanTarîya şevan mirovên gorîyan bê deng dihêleEw ji du xwe de ewrên tirsê tîninNeçîrvanên serîyanÇavên xwe li serîyan digerînînGorîyan bê kes, bê xwedî dUiesîbîninMirin, mirina welatê min !Ne wekî mirinên welatên serbixwe neHezker meytên delalên xwe jî nabîneCendeg ji hêla neçîrvanan ve tên vêşartinBi neftê hemii ya bi hev re tên şewitandinBi destê xwînxwaran nav ava çeman de wenda dibinRêç nayên dîtinYên ku mirovên wanYên ku delalên wan natine wendakirinDi bin barên giran de maneJi aqîbeta yên xwe ditirsinNizanin heta kîjan şevê, ew ê bê buyer bimîninLi cem me navên kuştîyên welatparêz "wendabiiyî" ne130

Loma qîrînîya di bin zilme de li ezman deng dideHer dem çalakîyên, pirsên malbatan bê bersiveDayîk dibê "Leşkeran îşligên, kirasên bi xwînÛ iskarpînên ezîzên min dîtîneKincên berxê min bila bidin minEzê xiîya delalê xwe bîn bikimŞaşUca lawê xwe koşekê oda xwe de dardakimEz van serencan bîmakimLawo, şevên tarî de min bi dengê pêta agir bani te bUckinaEşên bîrînên te hiinUc kirinaEm nUcarin pirsa windabiiyînê bUdnSerleşker kenê xwe bi me dikinSerzabît jî gefên xwe duxweBi tilîyên xwînîn derî nîşan dUceBavê te ber duwarê nîvhelişî xwe berdeya erdêTitiîna Şemdînan giran gu-an dUdşîne pişa şewitîŞerm dike, li xwe nagirî ku bi dengê bilind bilorîneEşa bê deng û zêdetir dêşîneHiîr, hiir xeber dide, serê xwe dihejîneDibê "Ez kalbiim, li min borîEv ê ewda lawê min kîjan nevîyê min re bimine?"Çavên xwe li min iî zarokên te digerîneDiiyê qelunê di ser rîyên hingivî de berdideîJina wendabûyî be deng dimîneBuka malêyeNikare xwe tev bideHurikên xwe çav dUceTaldan da digîre"Ez ji mezinên malê şerm dikimNUcarim deng kimEvînîya xwe bînîm zimanRamana xwe eşkere vekimBêşîga pitika xwe didim ber sîngê xweQey xemgirî pitikan re şîr dUiêlîne?131

Bistanê singê min ziha biine, man eZarok H dora mm kom bû neJi min pirsa te dUdnRîya te, xelatên te çavdUcinEz ê çawa rastîyê bêjimDitirsim riîhên zarokan binî de bihejînimBo ku bala zarokan belavkimWan li xwe diir dUdmHemî ji hevre barê zarokan jî di hustîyê min de maNikarim bêjim hey kujvan!Ez ê heyfa evînê xwe ii evînên din bigirimBarê min pir giran eLoma îro bê deng dimînimBii mehek ku evînê min ji min xatir xwestÛ ez wî nabînimJi min re gotibû "ez ê êvarê zii vegerimHeta tarîyê li der ve namînimEmê dora çaran hevûdu bibîninîIro sîh rojin ez dengê şirîn nabîhîzimÇavên evînî nabîhînimMal valabiiyeXwarin bê tam mayeDelalê xwe xewnên direj ii xerab de dibînimDestê xwe direj dUcimNUcarim bigehîjînimBo mêrxasê xwe alîkarîyê pars dUdmVedigerim û wî wenda dUcim, nabînimDi nav xwêya xemê de dimînimÇavên min vedibinTenêbiîna xwe dibînimMeheke destên min di paşila min deBi hêvîya lexistina dêriyê derva dimînimDora evarê hedî, hedî ku tavê xwe kişandÇawa di bin hestên tenêbiînê de nemînim?132

Ez nikarim çareserîyekê bibînimBi koma zarokan nUcarim bîryarekê bidimJi nêçîrvane serîyan re nifiran dikimAkibet li sere wan iî mirovên wanBila ew jî mîna me meytên mirovên xwe nebîninWekî kiîsê avê di rîya xwe de herinQîrînîyên wan jî di nav qonaxên zilme de bilavbinZarokên wan jî di nav tirsa mirinê de bigêhêjinBi xemgîrîyê mezin binJinên wan jî wekî me bi zîndî bihêlênDê ii bavên wan bi eşa kezabê rii zer binEw, mirovkujvan ji pereyên neçîrvanîya serîyan xerê nebîninXwîna reş verişinHer dem çêlUcên guran di rêya talanê de dimeşinî133

Em du bira û bavinNav civata welatparêz de xwedî navinÇalekîyên me gav bi gavinKurdên nezan me fêm nakin xavinKiîr nînîn xwedî çavinBê kesayetîne dUcevin bin ramanên xerabHer şeklî diguin wek avinRamanên niira sarinHîn biine şopvanê dagirkeran nêçîrvaninEz bavimBavê sê zarokanimLê belê berpirsîyarimRoja xebatê hat xwe paşve nadimHucikên îşligê xwe bi şûn ve badidimMamosteyên azadîyêmeBerîya zarokên xwe rabiîmBi xwestin ii xebata xweJi wan re rehber biimDema pêşketin dibiîn şadibiîmÇavên kewgozelên min li ser min biinToximên jîyana azad di dilan de zU dabiînEw jî biîn kendirê hevgirtinêBi malbatî em biîn mînakDayika serî berf iî çavanBi bawerîya xwe hember dagirkeran biibiî aşvanRamanên xerab dUierîyanŞervana rastîyanRêhavalê wê revandinSerîyê pelixi, çavên ji çalên agir derxistîWekî dîyarîya zewicandinê ji wê re şandinEşa rêheval kezeb kizirandÊşa law gurçik helandEşa ya duyemîn dil cemidand134

Xeberên mirinan ku digUiiştin wê têlê por dilerizîyanPenaberî ser hemiî derd iî kulan bii xelat...Ew bav iî du biraneYekî çîçek vekiribûHerduyê din çipilên ber dilê dîya xwe biînBi perwerdeya dayUcê canfeda mezin biîbiinHêvîyên kedkarê biînBi çîrokên xwestinên wekhevîyê mezin biibiinDi nav kincên leşkerî deBi çekên hesin şa dibiînEw bavek ii du birabiinBi helwesta xwînxwaran li ruyê dinê winda biinTeyrên ezman xewnên porsipîyê diwemlîninEw di bin sîya hîvê de hevdu dibîninBi hestên evîndarîyê dora dayik, dayUcê rast dilcinDestên qermiçî bedena qefilî hembêz dikinAgirê dilê barvanê sor dUcin135

Ez gervanek bûmHeştdeh salîya xwe ji xewa kiir rabûmJi lUcolînan têr nedibiîmDi her alîyî ve li niîbiînê digerîyamDi dawîye de encamên armancên minEz kirim gervanJi axa xwe diir ketimBi agirê xerîbîye vêketimLi bajar û welatên bîyanî biîm mêvanJi derd iî tengasîyên civatê re biim komvanLi pişta min rêç vekirin turikên pirsanPenaberî lanet li te bîMirov bê dor, bê xisim nikare bijîGul di nav axê de mezin dibîLi welat diîr pir,pir zêde tenê dîmînîXwe wekî sêwî dihesîbînîLi germîyê, li silavik nas digerîKi tenê mayî!Mal dibin girtigehŞev ii roj wekî hêsîrîXerîbîyê li me çikir?Kom iî kuflet bilavkirNêzUcmayînê xwatir xwestMirovtîye barkirSermaya wan welatan di dUên me de kon vekirHezkirin cemidandLê gulokên xemgîrîyê çekirEmrê mayî helandLi bera rindîye xwar tevakirHer ku mehê borîyanXerîbîyê pir zêdetir li min karkirRuyê geş vegerand,sarkirMin zêdetir bîrya her tiştî dildr136

Xeberdayîn giran dihatDevê xwe venedUdrXwestin iî axînên xwe yên ji dora xwe re dengnedUcirHesretên gelek bîyanîyan yekinNUcarin vegerin herinBi du dilî dijînEwê çi bUcin?Serenceyên,çîrokên wan rengên hevdu didinHin tişt zêdene,hin kêmtirinYên li erdên feqîr tên hêla bejnê kinnUctirinŞexsen xwedî îdeolojî xwe li hemîyan zanatir dihesîbînînSebeb feqîri bî,set)eb polîtîk bîEncamên penaberîyê yekinKoçber nikarin wan baran rakinHeremên niî wan H zarokên wan diîr dUcinDi navbera têkilîyan de neqebên kiîr vedUdnMirov mdine roj ii hefteyan hêsab dUcinBi of ..iî kufan serên xwe hêla se'etan ve vedigerînînPêsîrên îşlîgan badUcinZarok ku biîn bîyanîMezin kincên serî reşîyê xwedUcinXwe bêevlekarî dîbûiînDi kal ii pîrîyê de nikarîn tenê bîmînînKuçUc (se) ii pisingan(kidik) dixemlînînSibe iî êvaran derdixinîn,digeiînînBi wan şadibinDUcarin wan di her hêlê ve bUdşînînXwe wekî kalek û pîiîkekî dîbînînJi mhê tenê mayînê diir dîmînînBi wan re pevçunê dikinKutîyan ku êrîşî hevdu kirin ew bangdUdnGuyên wan bi torbeyên reş ji erdê radUcinMecburîne, xwedîne ewê paqij kinPenaberî hin tiştan zêde hinan kêm dUce137

Mirovê razayî(raketî) tesîra salan fêm nakeYê hişyar lêgervaneDixwaze her tiştî bi sebeban bizaneWekî bîyanîk xwedî xanJi mêvan û biîyeran re amadeyeSeri dora xwe dUceLi bîyanîtîye tirs û xwe şiinva kişandin qet fayde nakeSebeb ii encam digêjin heviiduYê zana bi reheti wan pêşvazî dUceXwe diparêzeDizanî bi encamên sivUc tengasîyan derbaz bUceJîyana xwe bê tam nakeNahêle kes mêjiîyê wî tevlihevkeXwe diparêze,pêşva te re,mînakeZaruyên xwe jî gora xwestinê rojê perwerde dikeBi xevê, mîskînîyê demê derbaz nakeHediîra xwe tênîÇima yên nav malê teng bike?Çavîyên vala mane tîjî dikeYê bê bemame ji xwe re yek mirovên xwe bêzar dUceKesên ku nexweşnebiîne wan re behsa nexweşîyan mekeYê nejîyaye fêm nakeKesê ku nebîye penaber diirva şîrovan dUceBi kuri nabîne, nizane temaşevanikeBi jîyandinê mirov rastîyan hîn dibeQenc ii xerabîyan nas dUceDiir ve dengkirin karekî pir sivUceYê nîvaqil jî dUcare dengkeGervanîya min ji min re bû mamosteMirov ku nav xanî de nebî nizanî çi heye çi tunîneBi çavê bêhêl teşqeleyan (bûyeran) nabîneDiirva mayîn iî dengkirin tiştekî rind nîne138

Newroza 2003 tu bi xwêr hatîWelatê me ling giraneîro bi bombayên îngîlîz iî Amêrîkîyan seranser vêraneRakeve Kurdo(ê) rakeveVegere sêrke ka şiînva çi maye?Agir nêzUd mala te dibeBi şalê te dikeveKurda(ê) min pal dide radikeve !Li bUiişta xwe xwedî demakeveRakeve Kurdo rakeveXeUc li ser dewlemendîya me pevçunêdaneZiiva gora xwestina xwe welat qelişandineLi ser paykirinê destên wan di qirtikên hev de neHemwelatî nînin li me dûr ii pir xerîbîneGora çanda wanê dizîyê em xeşîm maneBi salane bîyanî duxwin em sêrdikinBi wê çuyîne kirşa ber wan ji me ra namîneIro dîsan li ser paykirinê devjenîyêdaneBi hemû xwurtîyê pêsîra hevdi girtineBerhemên ramanên wan seba me xerabîneKurdê(a) min ser mîndera xwe bawoşkan dikişîneBi hestên tîral badUceveQet ber xwa û welatê xwe nakeveHer roj ku diborî welatê me zêdetir ber lesarê dUceveXeUcên bîyanî bi çekên jîyankuj erda me didevsînînBi fîrfîrokan li çanda sed salan dixînînRîçîkên dîrokê dilerizînînBajarên sed salan hildiweşînînXwe xwedî heq dîbînînZen dUcinê ku Kurdistan bê keseKurdên bê hêvî dibên"Ew bera meye dagirker çi dUcin bila bUcin"Mirovên xwedî hesîyet wê helbestê qebul nakin139

Kurd tinazan bi hev dUdnDizan ga ji rojingê ve derxwistin û birinEw ji wan gumanan nakinGîşti axane!Qey dUcarin mezintî ii qicUcbiîna hev du qebul bUcin?Bibin leşker ii generalên hevŞîrîgatî artêşeUd çêkinHiibune, bindestîyê ewê azadîyê çi bUdn?Ber xelkê bi hiirmet (rêz) radibinBi can û dU silavan didinJi hev re dibêjin "qey ez xizmetkarê(a)bavê te meÇi ye min li te kême?"Şurê herî tiij quretîya, nezanîya wan nabirreKî dUcarî ber bayê kê bit)oreLoma xeUc bi tank iî topên xweSer buka delal da bê tirs diboreEz neteqêm, ezê çi bikimNUcarim guhdarîya xeberan(niîçeyan) bUdmSerê xwe ji ber xwe ranakimNewroza 2003 yan bi wan hestan pîroz dUdmXeUc li behran derbazdibin tênAxa pîroz bê xwedî dîbînînQêy ji me pirsa xwe kirin?Yan niştecîyan ji wan re derî vekirin?Bi hemiî zexmîya xwe koz pînekirinKetin hiîndir dilên xwe rehet kirinBi dermanên teva kirinê xweza maf kirinBi çav birçîtîya xwe pêlî herderê dikinBi bombeyan darên sed salî li şunê radUcinJi çuçUcên xwe re jî hêlînan çênakinBer dermanên kuştinê direvinMîna mirovan bar dUcinHeyvanên çalên xwe de zivistan derbaz kirinT^ iî ronahîya baharê nedîn140

Bi fiîze ii bombeyan hatin kuştinKî dikarê bibêjin deştên me heyvananra bihiîştin?Ingîlîz û Amêrikî konên fetîh kirinê datînînKes hêsab nake û H ser xwe nabînînXwe mîna bazên ezman dîbînînNêçîra wan jî nifte loma dibezînînAdarê erd hêşîneYên li ezman evrên reşineBagera bUiarê axuyê deşîneTeyyareyên mirin barkirî dev beşinePîlotên kujvan li hember berhemên xwe keyf xweşineXeUc ji okyanusan derbaz dibin tênDibên berên buka şoret tazîneSeredanî pir birçîneHelişandin iî mîtînê re amadeneSerleşkerê çav hêşin dibezîneBi hemiî hêza xwe fermanan dinivsîneEz nizam em gelê bê fêm kîne, çine?Kî me mirov dUiesîbîneXeUc êrîşi buka malê dUceZavayê bê xîret mniştîye, sêrdikeTemaşevanekî dil reheteNUcare bifUcrî sêrî de seqeteAgir bi malê bigirî ewê niî rabîDestê xwe dirêjdUce ku tasek av lêkeXwe wekî vazîfe xwe kirî qebul keLoma xeUc me nade şuna mirovanNav neteweyan de hêsab nakeHer çuçik gora xwe hêlînê çêdUceÇukreşUc bi tuya xwe herîyê dizeliqîneDema ku xweşe xwe bê hêvî nakeHeta ku çuçUcên xwe difirînî bî nîkîlê xwe xwedî dikeBê tedbîi iî parastin namîneSeba qorîkirinê sînoran datîne141

Gora fera xwe êrîşan derbazdike, diborîneEm qesi çuçUcan jî nabinKurdino hemii hevra rabinYen ku bê xem sêrdUdn bê hesîyetin ii kesên xerabinRoja NewrozêyeSer buka delal de bombe dibarinMirov birçîneBîrîn dêşin iî bîrihdar bê dermaninTank û top wekî gurên harinDengên ku bilin dibin qîrînî û havarinRoj roja cengaveraneTirsonekan myên xwe vegerandineXwe berpirsîyar nabînîn ii ji wan re nexeme!Barê revşenbîr û entellektûelên kurd pir guaneLi ser buka delal her dem pevçune, şerreHeta ku yêkîtî çê nebî navê welatê me xerabîstaneDeştên welatê me bin paletên bîyanîyanda maneBukka serî kitan nal ii nalePêvîste her zana pêşde ber mala xwe bimaleZanîna wan kul lî bîrînên buka ber candanê re dermaneHer kes serketinê de rola zanîna xwe bizaneSed sal jî li welatên bîyanî biborîNavên me nav xerîbandaneXelk me re dibên"Gelên bê welat maneNezanîne ku li axa xwe xwedî derkevinHimek vendakirineLoma li ber derîyên me parsekinDîroka neteweya xwe nasnakinîDarê ku li şune hiUcirine carek dinli rîçîkan nadeDaynî nav xwalîyê jî hc caneMirov bi agu-ê koçberîyê germ nat)eLi xerîbîstanê havîn jî were tava me tîn nadeXanîyê me hatîye helişandin kêran mane142

Stûn bê bînyateneHer dem me re zivistaneXwandivanê kurd ranekeve rat)eZarokê di zik de sibe ji me pirsan dipirseTiştê ku serê xwandivanên kurd dixweBêziravîya ii bêxemîya waneQet derva li dizan negerînÇav birçî iî welatfiroş hiîndirda maneŞerm nakin iî serê govendê gulineYên ku kêri kom kirinê werinIro li kolanên dunê belavbiineVegerê re amede nineXelk pir vekirî bilavbûna me dîbîneLoma diz bi hemii xwurtbiîna xwe pînê li dêrî dixîneZorê dide zirzê iî kozê difirîneBê tirs tixuban diqelişîneXemilandina, dewlemendîya buka delal top dikeBoxçeyê xwe girê dideDUce bin çengê xwe dibeKî , bî kîjan zanîn iî xwurtbiinê dUcarî rîya wî bibireTurê dest ta bikişînî û bigireDarizînî û lê hêsap bipirseLi encama çalekîya xwe netirse?Roj roja hember derketinêyeÇend jin û mêr amadene?Diz xwe vênaşêrin ii ji xwe bawerinBi t)ejn ii balên xwe li meydananeSirixên alên xwe şunê bilind de daynaneWelatparêzên Kurd jî li kuncUcên bajaranTenê bi serên xwe maneXerabîya herî mezin temaşevanine, buka delal dinalêÇiçikên wê bîyanîyan re kanineŞev ii roj xwedî mêvanineŞuxul wê naqefilîne143

Jina çê ye her l)ertieman dideZêde dibî û teva nabeDewlemendîya wê bala dizan dUdşîne ii wan gêj dUceBuka bîrîndar nUcarî êrîşkeran ji xwe diîr keDest davênê ii wê aciz dikinDixwazin gora fêm û xwestina xwe her tiştî bikinDixwun ii li ser gevz didinRastî li hestên mirovatîyê pir diirin .Loma li dîvanxwanan dengên xweş bilav nabinSeredanên serdengehê gelek hovîneQet têr nexwarîne iî çav birçîneNevîyên dizên, parsekên çav çeq û çerm sipîneBi fîzîkî ew jî weki me mirovinSerleşker qet nasekînî her dinivîsîneHer roj planên dizîyê di ber çavan de diborîneDîtînên xwedî ceribandinan kom dikeNavenda xwe re dîşîneBi wê çuyînê Kurdanra tiştek namîneKurdo mnne tizbîya xwe bUdşîneDuan bike, çavên xwe bigirePifke, pifke û serê xwe bakeSerê xwe vegerîne jur ve destên xwe vekeKa kî çi dide te?Li dar ii beran merhametê, keremêÇêbiinê iî alîkarîyê hêvî keKi tilorên te êşîyan rabe nav xanîyê xwe gav keDiz gelek bê are xwe xwedîyê malê dîbîneTu dibêie kalUc ii pîiîka wî li we axe li dayikê biîneKuştinê re amadeye ii çav bi xwîneBuk ku suket me re tiştek namîneWelat mîna ç'llan bê berhem dîmîneKî dikarî bibê diz li neteweyek paqijin?Hiibiîne pez ii naxirên xeUcê bidizinXwîn ii şîrên wan bimijin..144

:\\\a'/a 0(M'ppJinli\ anI \ill i 'u ik1ISBN 975824594-5V.-9li789758ll245949