Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

BATI GELENEKLERİNİN YAKIN DOĞULU KAYNAKLARIİştar büyüktür! İştar Kraliçedir! Benim Hanımefendim yücedir, benimHanımefendim Kraliçedir, İnnini, Sin’in yüce kızı.O kimselere benzemez.Robert Stephen Briffault’dan (1876–1948)Babilliler, bu teatral eşhası kullanarak, bize çoğunlukla Yahudiler aracılığıylaintikal eden dini irfanımızın parçası olan efsaneleri oluşturdular.Bunlardan ilki yaradılış efsanesidir. Başlangıçta Kaos vardı:“Yukarıda gökyüzü adında bir şeyin olmadığı ve aşağıda yeryüzü adınınhenüz hiçbir şeye verilmemiş olduğu zamanda, ilkinde babaları olan Apsu,“Okyanus” ve onları doğuran Tiamat, “Kaos,” sularını birbirlerine karıştırdılar.”Şeyler yavaş yavaş büyümeye ve şekillenmeye başladı; ancak birdenbirecanavar-tanrıça Tiamat, bütün diğer tanrıları mahvetmeye ve kendisini-Kaos- en ulu yapmaya kalktı. Bunu bütün düzenin yok olduğu güçlü bir ihtilalizledi. Sonra bir başka tanrı, Marduk, onu kendi ilacıyla, [Marduk’u]yutmak için açtığı ağzına hortum fırtınası savurarak katletti; ardındanTiamat’ın rüzgârın şişirdiği karnına mızrağını fırlattı, Kaos tanrıçası patladı.Efsane, “sükûnetini toplayan Marduk,” diye sürüyor, “ölü Tiamat’ı, balıkkuruturken yapıldığı gibi, uzunlamasına ikiye böldü, sonra parçalardan biriniyukarıya astı, bundan gökyüzü oldu; ikinci yarıyı ayaklarının altına serdi,yeryüzünü yaptı.” Yaratılış hakkında bizim bilgimiz de henüz bundan fazladeğil. Belki de [efsanenin yazarı] arkaik şair, yaratılış hakkında bilebileceğimiztek şeyin kaosun düzene evrilmesi olduğunu ima etmeye çalışıyordu;nitekim son tahlilde, sanat ve medeniyetin esası budur. (…)Gök ve yeryüzlerini yerleştirdikten sonra Marduk, kanıyla toprağı yoğurmayave tanrılara hizmet edecek insanlar yapmaya koyuldu. (…) Ne var ki,kısa süre içinde, tanrılar, yarattıkları bu insanlardan tatminsizlik duymayabaşladılar; onları ve yapıtlarını yok etmek için büyük bir sel gönderdiler.Erdem tanrısı, Ea, insanlara acıdı, bunlardan hiç değilse bir tanesini Şamaş/napiştim ve karısını kurtarmaya karar verdi. Sel kabardı, insanlar “suya balıkyumurtaları gibi doluştular.” Sonra birdenbire tanrılar gözyaşı dökmeye,yaptıkları delilik karşısında dişlerini gıcırdatmaya başladılar, “Şimdi kimbize alışık olduğumuz sunakları verecek?” Oysa Şamaş/napiştim altı düz birmavna inşa etmiş, selden kurtulmuş, Nisir Dağı’nda oturmaktaydı; olan bitenigözetlesin diye bir güvercin de salmıştı. Tanrılara sunak vermeye kararverdi, onlar şaşırarak ve şükranla kabul ettiler. “Tanrılar enfes kokuyu içlerineçektiler, kurbanın başına sinekler gibi üşüştüler.”63