Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

ORTA ÇAĞ DÜŞÜNCE VE PRATİĞİOn Birinci yüzyılın ikinci yarısında, Roma’da, amacı, kabaca, Kilise’yi arındırmak,insanlığı kurtuluşa sevk etmek olan bir reform hareketi baş vererek, aralarında, ilahiyatve Hıristiyan hukuku araştırmalarını, manastırlarda kurumsallaşan din ve riyazetruhunun güçlendirilmesini, “alaylıların” da din işlerine müdahale edebileceğini hususlarıgündeme getirdi.“Alaylı” olduğu halde Kilise’ye/dine müdahale edenlerden biri de İmparator III.Henry’ydi. Henry, 1055’de Roma’ya giderek, papalık tahtı için mücadele eden üçaday arasındaki rekabete son veren, makama kendi adamını nasp etmiştir. Henry,müdahaleyi, konumunun geleneksel sorumluluğu olarak görmüş, iyi bir seçim yapmaksuretiyle de ağırlığını reformdan yana koyduğunu göstermiştir. Ancak, bir yılsonra ölür; yerine geçen oğlunun küçük yaşta olmasından istifade eden itibar sahibive becerikli bir dizi papa, izleyen iki yüz yıl boyunca Avrupa yaşamına heryönüyle hükmedecek olan papalık kurumlarını oluşturur, Roma Kilisesi’ni inşa veihya ederler.Hanedanların egemenliğinden zaman içinde kurtulan Papalık, kendi bürokrasisinikurumsallaştırmak suretiyle işlevselliğini arttıracak, ardından, asırlardır verilenvaazların ve tedrisin en sonunda uyandırabildiği dini bilincin avantajını da kullanarak,amaçlarını gerçekleştirecek hükümetini kurar. Batı toplumunun önderliğinin kendisindeolduğunu ilanla, gereklerini yerine getirmeye girişir. “Gregoryan Devrimi” diyebilinen bu devasa hareket, adını VII. Gregorius’dan alır; ancak, hareketi başlattığıiçin değil, “büyük kriz” olarak anılan dönemde, İmparator IV. Henry ile mücadeleettiği, papalığa asırlarca hizmet verecek olan ideolojik ve kurumsal gelişimi bütünleştirdiğiiçin.Derin inanç sahibi papalar kendilerini ve Alman piskoposlarını, İmparatorluğunvesayetinden kurtarmaya çalışadursun, genç İmparator IV. Henry (1056-1106)Almanya’da “modern” merkezi bir monarşinin kurumlarını oluşturma peşindedir.IV. Gregorius’a çattığı 1070’lerde Henry’nin ordusu, piskoposlara bağışladığı büyükaraziler karşılığında emrine tahsis edilen süvarilerden oluşmaya devam etmektedir.Ne ki, aslında geleneksel bir durum olan, hatta tarih boyunca Kilise ile Devlet ilişkilerininsaygın bir göstergesi sayılan bu uygulamaya, Papalık, Kilise’nin bu şekilde kullanılmasınason verilmesi gerektiği şeklinde bir argümanla karşı çıkar. İzleyen belgeler,On Birinci yüzyıldan On Dördüncü yüzyılın başlarına kadarki süreçte, tarafların siyasiotoritenin niteliğine dair düşünce, görüş ve iddialarının nasıl geliştiğini göstermektedir.Papalığın yasalara, Kutsal Yazılar’a ve temayüllere dair öne sürdüğü kuramlarınseküler imparatorluk tarafından da dayanak alınıyor olması dikkat çekicidir.315