Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

BATI’YA YÖN VEREN METİNLERsiplin içinde ya da sevgi ve şefkatten yoksun bir biçimde değil, ihtiyatlı birbiçimde özenle yapılmalıdır.(…) Bunların birlikte gözetilmemesi ya biri ya diğerinin eksikliği anlamınagelir. Oysa yöneticiler tebaalarıyla ilişkilerinde ne kadar şefkatli davranırsa,sert bir disiplini de bir o kadar sevgiyle uygulayabilir… Bir diğerifadeyle, yumuşaklık ve sertlik bir arada olmalı, birbirini tamamlamalıdırki, tebaa gereğinden fazla sertlik ya da gereğinden fazla şefkate boğuluphelak olmasın.Demek oluyor ki, sevgi güçten düşmemeli, gayret kızdırmamalı, azimaşırılığa kaçmamalı, şefkat esirgenmeyip yeterince verilmelidir. Yönetimdeadalet ve merhamet böylece harmanlanırken, yönetici korku saldığı zamanbile kalplere huzur verecek, ama bunu yaparken onları kendisine karşı huşuiçinde tutmuş olacaktır.Yönetici Dünyevi İşlerle Uğraşırken Manevi Yaşamını İhmal Etmemeli,Manevi Yaşamına Gösterdiği Özen de Dünyevi Görevlerinin İhmaline YolAçmamalıdır.Yönetici dünyevi işlerle uğraşırken manevi yaşamını asla ihmal etmemeli;manevi yaşama gösterdiği özen de dünyevi görevlerinin ihmaline yolaçmamalıdır. Çünkü kendini dışa dönük işlere verirse, manen boşluğa düşer;sadece kendi manevi yaşamıyla ilgilenirse, çevresindekilere (komşularına)gereken özeni gösteremez olur. Bazılarının kendi ruhları pahasına tümbenlikleriyle cismani/dünyevi olana adandıkları bir vakıadır. Bunu gerektiğizaman memnuniyetle yapacaklardır elbet, ama bunu gerekmediği halde yapıyorlarsaonları gece gündüz uyarmalıdır. Bunlar, yaptıkları işlere ara veripsoluklandıklarında, soluklandıkları için kendilerini daha da yorgun hissederler,çünkü hareketlilikten zevk alırlar ve dünyevi işlerle meşgul olmamayıyorucu bulurlar. Bunlar, zahmetli dünyevi işleri üstlenmekle içsel olanıgöz ardı etmişlerdir ki, başkalarına öğretmeleri gereken aslında tam da budur.Sonuçta tebaaları ruhsuzlaşır, zira bu insanlar manen gelişmeyi arzularken,yöneticilerini taklit ederek, tabir yerindeyse, kütüklere takılıp tökezler.Baştaki ruhsuzlaşınca, tebaa canlılığını kaybeder. Savaşa giden askerlerinyolunu kaybetmiş bir komutanın ardından koşmaları boşunadır. Hiçbirteşvik onları canlandıramaz, hiçbir kınama onları hatalarından vazgeçiremez.Çünkü ruhani önderler dünyanın yargıçları olarak hizmet veremezlerse,çoban sürüsüne hâkim olamaz, tebaa hakikatin ışığını göremez. Rahibinzihnini dünyevi işler işgal etmişse, kışkırtıcı rüzgârların tozu Kilise’nin gözlerinikör eder…292