Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

ORTA ÇAĞ HIRİSTİYANLIĞININ DÜNYA GÖRÜŞÜherkes için bu durum çok açıktır. Tanrı’nın niyeti, yaratılan her şeyin doğalarıelverdiği ölçüde Tanrı’ya benzer olmasıdır. Bu yüzden “İnsanı kendisuretimizde, kendimize benzer yaratalım” (Yaratılış, 1:26) dendi. Her şeyinona benzediği söylense ancak yaratılan alt düzey parçanın Tanrı’nın suretiolduğu söylenemese de bütün evren ilahi iyiliğin ayak izinden başka nedirki? Bu yüzden insan soyu iyidir ve olabileceği en iyi durumdadır çünkü olabildiğinceTanrı’ya benzer yaratılmıştır. Ancak insan soyu en çok, tek olduğundaTanrı’ya benzer çünkü tekliğin gerçek prensibi bir tek O’na aittir. Buyüzden kitap şöyle der: “Dinle ey İsrail! Efendimiz Tanrı tek Tanrı’dır” (Markos,12:29). İnsan soyu ancak tek vücut olarak birleşirse tekliğe yaklaşabilir,açıktır ki bu da bir prensin tebaası olmadan mümkün değildir. İnsanoğlununTanrı’ya en fazla benzemesi böylesi bir bağlılıkla mümkündür ve bunun sonucundaböylesi bir bağlılığın ilahi niyete en uygun durum olduğu anlaşılır;bu bölümün başında açıkladığımız gibi, insan için en iyi olan budur.Yineleyelim, her oğul doğasının izin verdiği kadarıyla mükemmel birbabanın ayak izlerini takip ettiği sürece her şey olabilecek en iyi durumdadır.İnsanoğlu, her işinde en mükemmeli yapan cennetin oğludur; çünküDoğal Öğrenme’nin ikinci kitabına göre “insan ve insanı oluşturan güneş”iO yapmıştır. Bu yüzden insan soyu, doğasının izin verdiği ölçüde cennetinhareketlerini taklit ettiğinde ulaşabileceği en iyi düzeye ulaşır. Tüm cennetde tek bir hareketle, yani primum mobile ile ve tüm parçaları ile tüm hareketettiricileri tek hareket ettirici olan Tanrı tarafından yönetildiğinden(ve insan aklı bu hareketi bilim sayesinde anlayabildiğinden) dolayı; argümanımızdoğruysa insan soyu, hem hareketleri hem de hareket ettirenlericennetin hareketi gibi tek bir prens tarafından, tek bir kanuna göre ve tek birdevinimle yönetildiğinde en iyi durumdadır. Bu argüman ışığında, dünyanınrefahı için insanlar tarafından imparatorluk denilen bir monarşinin veyatek bir prensliğin varlığı açıkça gereklidir. Boethius “Ey insan ırkı, cennetehükmeden sevgi kalbinize de hükmediyorsa ne mutlu size!” derken bunudüşünmektedir.Nerede bir ihtilaf varsa orada bir hüküm olmalıdır, aksi takdirde telafisiolmayan bir kusur var demektir ve bu (kusur) imkânsızdır; çünkü Tanrı dadoğa da gerekli şeyleri tedarik etme konusunda başarısız olmaz. Ancak biridiğerine tabi iki prens arasında bir ihtilaf olabileceği açıktır, bu durum hemkendi hatalarından hem de tebaalarının hatalarından dolayı ortaya çıkabilir.Bu yüzden bu ikisinin arasında hüküm vermenin bir yolu olmalıdır. Ayrıcabiri diğerine tabi olmadığından birbirleri hakkında hüküm de veremezler(çünkü eşitleri birbirinden üstün kılan bir kural yoktur), bu nedenle yargıyetkisi bu iki prensten de yüksek olan ve her ikisini de kendi kanunları çer-263