Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

ORTA ÇAĞ HIRİSTİYANLIĞININ DÜNYA GÖRÜŞÜ4. Monarşi ÜzerineDante AlighieriDante’nin De Monarchia (Monarşi Üzerine) adlı eseri, kendi döneminin izlerinisürebileceğimiz politik bir ütopyadır. 1302’de Floransa’nın kontrolünü ele geçirenPapa VIII. Boniface taraftarları tarafından sürgüne gönderilen Dante, bu eserini kısmende Papalık’ın dünyevi güç üzerindeki iddialarını protesto etmek için yazmıştır.Buna karşın kitabın aynı zamanda Hıristiyan evrenselciliğinin Orta Çağ hayallerininmükemmel bir ifadesi ve politika hakkındaki skolastik tartışmaların en güzel örneklerindenbiri olduğu kabul edilir.(…) Öncelikle “dünyevi monarşi” olarak adlandırılan şeyi fikir olarak veamaçları açısından incelemeliyiz. Dünyevi monarşi veya insanların verdiğiadıyla “imparatorluk”, belirli bir zamandaki tüm insanların üzerinde yahutzamanla ölçülen tüm şeylerin üzerinde tek bir prensin yönetim gücüne sahipolmasıdır. Bu konuya ilişkin üç büyük soru mevcuttur. Birincisi hem birşüphe hem de bir sorudur: Bu yönetim dünyanın refahı için gerekli midir?İkincisi: Romalıların monarşi makamını üstlenmesi haklı mıdır? Üçüncüsü:Monarşi yetkisi doğrudan Tanrı’dan mı, yoksa onun bazı vekillerinden vetemsilcilerinden mi gelir?Her gerçek, kendisi ilk prensip olmadığı sürece, ilk prensibin gerçekliğindenkaynaklandığına göre, her sorgulamada ilgili ilk prensibin ne olduğunubilmek gerekir; daha sonra kabul edilen tüm önermelerden emin olabilmekiçin ilk prensibin analiz edilmesi gereklidir. (...)Bu yüzden insanlara ait medeni düzenin bütününün amacının ne olduğunuincelememiz gerekir; bunun cevabını bulduğumuzda, Filozof’un Nikomakhosadlı eserinde dediği gibi, işin yarısı halledilmiş olur. Soruyu dahanet biçimde ortaya koymak için, doğanın başparmağı yaratmakta kesin biramacı olduğunu ve bu amacın elin tümünün amacından farklı, elin amacınınkolun amacından farklı, kolun amacının ise insanın amacından farklı olmasıgibi doğanın düzeninde tek bir adam için öngörülen amacın farklı, aileiçin öngörülen amacın farklı, şehrin amacının ve krallığın amacının farklıve tüm insan soyu için Ebedi Tanrı tarafından öngörülen ve kendi eseri olandoğa ile gerçekleştirdiği nihai amacın farklı olduğunu görmek gerekir. Bizimde tüm sorgulamamıza kılavuz olarak aradığımız ilk prensip budur. (...)Bir bütün olarak ele alındığında, insan soyunun düzgün çalışarak gelişmeyemüsait olan anlayış kapasitesini harekete geçirebileceği ortaya konulmuştur:Önce kurgusal biçimde, sonra da kurgunun bir uzantısı olarakeylem biçiminde. Bir parça için doğru olan bütün için de doğru olduğuna261