Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

BATI’YA YÖN VEREN METİNLERSen, Tanrım, yüreğimi nazik ve şefkatli elinle yavaş yavaş sürükleyerek vesakinleştirerek beni ikna ettin -dünya tarihindeki şeylerin pek çoğu gibi, hiçgörmediğim, zuhur ettiklerinde orada olmadığım onca şeye rağmen, hiç bulunmadığımşehirlere ve yerlere dair anlatılanlara rağmen; onca eşin dostun,hekimin, onca insanın şimdiki zamanlarına inanmıyor olsak, bu hayatta hiçbirşey yapmıyor olmamız gerekmesine rağmen ve nihayet, bana öyle söylenmemişolsa kim olduklarını asla bilemeyeceğim ebeveynlerimin kimliklerineduyduğum sarsılmaz güvene rağmen- bütün bunlara rağmen Sen beni, kabahatin,Senin kitaplarına (ki, Sen onları hemen tüm milletler nezdinde büyükbir yetkinlikle tesis ettin) inananlarda değil, inanmayanlarda olduğuna, vebana “O kitabın tek gerçek ve en gerçek Tanrı’nın ruhu tarafından insanoğlunaverildiğini nasıl biliyorsun?” diyenleri dinlememem gerektiğine ikna ettin-çünkü her şeyden önce inanılması gereken şey buydu; kendi kendisiyle çelişenfilozofların öne sürdüğü hiçbir çelişki ve kâfirce soru Senin ne olduğunaveya benim bilmediğim başka özelliklerine- ve insan ilişkileri üzerindekihükmün sana ait olduğuna dair inancımı çarpıtamazdı.Bu nedenle, hem O öz hakkında ne düşünülmesi gerektiği hem de hangiyolun O’na ulaştırdığı veya O’na geri döndürdüğü konularında cahil olsamda her defasında Senin bize hükmetmiş ve hükmetmekte olduğuna dahagüçlü biçimde inanmaya başladım. Sonra, yardım almadığı sürece aklımızıngerçeği bulmak için çok zayıf kaldığını ve bu sebeple kutsal metinlerinhükmüne ihtiyaç duyduğunu görünce; Senin, peşine düşülmeyecek ve inanılmayacakolsa, tüm ülkelere dağılmış bu kitaplara asla böylesi mükemmelhükümler koymayacağına inanmaya başladım. (...)İlahi şeyler, kalbinin en derinlerini açan kişiye daha açık biçimde gösterilir...Bu yüzden kendime dönmek için uyarıldığımdan Senin yol göstermenlekendi içime yöneldim; Sen yardımcı olduğun için bunu başardım. İçerigirdiğimde ruh gözümle (olduğu gibi) ruhumun gözünün üzerinde, zihniminüzerinde o Değişmez Işığı gördüm. Herkesin bakabileceği alelâde birışık veya onun daha güçlü bir türü değildi, elbette diğerlerinden çok dahaparlaktı ve görkemiyle her şeyi aydınlatıyordu. Bu ışık diğerleri gibi değildi,evet, diğerlerinden çok farklıydı. Yağın suyun üzerinde, cennetin dünyanınüzerinde durduğu gibi zihnimin üzerinde durmuyordu; O yukarıdaydıçünkü beni yaratmıştı ve ben aşağıdaydım çünkü O’nun tarafından yaratılmıştım.Gerçeği bilen Işığı da bilir ve bunu bilen sonsuzluğu da bilir. Sevgibunu bilir. (...)Artık bir hayali değil O’nu sevmeme hayret ediyordum. Tanrımı sevmeyihenüz hak etmiyordum ama O’nun tarafından O’nun güzelliğine götürülmüştüm,o anda kendi ağırlığımdan kurtulmuştum ve kederli biçimde bu232