Cilt 1 Pdf - Batıya Yön Veren Metinler

BATI GELENEKLERİNİN KAYNAKLARIarasındaki gerçek ayrılık, yalnız insanların iyi ile kötü’yü, doğru ile yanlış’ı,haklı ile haksız’ı sezebilmeleridir. İşte bir aile ya da şehri meydana getirenşey de bu konularda ortak bir görüşü paylaşmaktır.Üstelik şehir ya da devletin, aileden de, aramızdaki herhangi bir bireydende önceliği vardır. Çünkü bütün, parçalardan önce gelmelidir. El ya da ayağıtüm bedenden ayırın, artık el ya da ayak olmaz (ancak nasıl taştan yontulmuşbir el ya da ayaktan söz edebiliyorsak, öylece adı kalır geriye). Böylebir eylem sonucunda, onu o yapan güç ve işlevi yitirmiş olacağı için, ortadankalkacaktır. Dolayısıyla, bunlar hakkında aynı sözcükleri kullanabiliriz,ama aynı şeylerin sözünü ediyoruz, diyemeyiz. Öyleyse, devletin hem doğalhem de bireyden önce olduğu apaçıktır. Çünkü bir birey nasıl bir parçasıayrıldığı zaman tümüyle kendine yeterli olmazsa, o da tıpkı öteki parçalarıgibi bütün’le aynı ilişki içindedir. Devlet dediğimiz birliğe katılma yeteneğibulunmayan herhangi bir varlık, örneğin sessiz bir hayvan ya da (eşit ağırlıktaolmak üzere tam karşıtı) yetkinlikle kendi kendine yeten ve devletehiçbir gereksinmesi olmayan bir varlık (örneğin, bir tanrı) – bunlar, devletinbirer parçası değildir. Öyleyse, tüm insanlar arasında onları bu ortaklığa sürükleyendoğal bir içgüdü vardır ve bir devleti kuran ilk adam, çok büyükyararlar sağladığı için övülmeye değer. İnsan nasıl tam gelişme durumunaulaştığı zaman hayvanların en iyisiyse, yasa ve kurallardan ayrılınca da enkötüsü olur. Baş edilmesi en güç kötülük, silahlı olanıdır; insan her ne kadarsilahlarını elinde tutarken anlayış ve erdeme yatkın olabilirse de, bunlarakarşıt amaçlarla silahlarını kullanması çok kolaydır. Bu yüzden, erdemsizinsan, varlıkların en vahşisi, en adalet bilmeyenidir, cinsel tutkunlukları veoburluğu bakımından da en kötüsüdür. Oysa adalet devletin orta direğidir;çünkü siyasal topluluğun temeli hak’tır ve hak neyin adaletli olduğuna kararvermenin ayracıdır. (...)Aristo bu noktadan sonra o dönemde Yunanlılar arasında yaygın olan birilişki/birliktelik biçimini ele alır.(…) Önce efendi ile köleyi tartışalım. Çoğu kez yapılan varsayımlardanbaşlamak yerine, bu konuyu kavramanın daha iyi bir yolunu bulabiliriz, sanıyorum.Örneğin, bazı kimselere göre, efendilik etmek belli bir çeşit bilgiyigerektirir ve bu bilgi, bir evi yönetmek ya da bir devlet adamı yahut bir kralolmak için gerekenle aynıdır – başta değindiğim yanlış görüş! Başkaları ise,efendinin köleyi yönetmesinin doğaya aykırı düştüğünü, bu ayrımın yalnızcauylaşımdan ileri geldiğini, çünkü (efendi ile köle arasında) doğadan birayrılık bulunmadığını ve bu yönetim türünün zora dayandığını ve onun içinde haksız bir şey olduğunu söylerler.145