90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

Sessizlik tıkırdıyı emdi, sindirdi; yüreklerattı karanlık boşlukta. Pıtırdılar kesilmiyordu;yılların pıtırdısı bir türlü kesilmiyordu.Avucumun içini kapıya yapıştırdım, parmaklarımlabir daha vurdum. O zaman kapının kapalıolmadığını anladım. Gıcırtısız aralandı.Pıtırdıyı bölerek merdivene doğru gittim. Birdenen üst katın tavana yakın penceresindenbir güneş eriyiği döküldü üzerime. Loşluk, pıtırdınınyerini alan bir ığıltı içinde dağılıyordu. Üzerimde titreşen ışığın sesi, geride, serinkaranlığın kapılarla bölmelenmiş ıssızlığı içindeyankılanıyordu. Basamakları gıcırdatmadangüneşin içinde yükselmeğe başladım. 1Merdivenin en üst basamağında kavurtuyuda, yeşili de, loşluğu da unutmuştum. Gevşedim.Önce ışıktan sonra da sessizlikten sıyrıldım.Suatın oda kapısı aralıktı. Budalacabir umutla yürüdüm. Çuhacıların bomboş evibirden gürüldemeğe başladı. Kapıyı ağır ağırittim. ,Bir reze gıcırtısı yanıp söndü. Eşyalar güneşiçinde yüzüyordu ama Suatın başı sivrilmiyordubir yerlerde. Bu odayı hep güneşler içindehatırlayacağım. Bu odada havanın kararabileceği,gece olabileceği, penceresinden yeşil birayışığının içeri dolabileceğini aklım alamıyor,gözümün önüne hâlâ getiremiyorum. Belki deÇatal 101