90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

hemen aaladım. Kızmıştı, Hüseyinin çirkin evdemiş olmasına kızmıştı. Bilirsin, ev. HasanÇuhacının oldu muydu, kulübeye de benzese,çok güzel olur. Çuhacının malı olsun da güzelolmasın, hele, çirkin densin, imkânı mı var?Daha bu sabah, sokağa çıkmadan, Hüseyinyakama sarılıp ne dese beğenirsin? Düşün,dedi, bu evlerin yenisi ne güzel olur. Yahu, kocasülâlede, Nazmiye ne oldu acaba, diye birisiolsun, ağzını açıp bir şey söylemedi, babamıno sözlerinden sonra. Yalnız, Nimet sabahadeğin düşündü durdu onu, biliyorum,ama bana bile bir şey söylemedi. Suat, halasınısever, bilirsin. Bir şey yapamadığımızıgörünce hepimize gücendi, küstü vallahi... Pesdoğrusu..."Sessizce yürüdük epey. Neden sonra "Sennasılsın?" diye sordu Hasan amca. İyiyim, dedim.Dinlemedi bile. İstasyona geliyorduk.Orada ayrıldı. Arkasından baktık. Başını göremezoldum az sonra. Babamın elini yavaşçaçektim. Bir tren geçti istasyondan; arkasındangöğün mavisi ufka aktı. İstasyonun ışıklarıyandı birden. Mavi akıp göçerken evin yolunututtuk. Karşısı kararıyordu artık. Bir güceniklikvardı havada. Sessizdi her yer. Bu suskunlukiçinde asfalttan çayıra, çayırdan evimizinyoluna geçtik. Annem kapıda bekliyor-Kavruk 95