90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

diyor da başka bir şey demiyor. Kardeşiminüzüntüsü yetmezmiş gibi, herhangi bir köylüolarak yangına, yanan evlere, hattâ yanan kadınaüzülmek azmış gibi, bir de sayıklamalarınıdinlemek onun... Rahmiyi kardeşim gibiseverim. Babamın yüzünden ne Nazmiyeyi, neRahmiyi doya doya görebiliyorum. Yangınıbiz görmedik mi sanki? Vallahi kapının önünegitti, durdu; onlara yardım etmeğe kalkarsanız,ölümü görün dedi. Yanan ev, kızınınoturduğu ev, Rahminin evi, evin içindekilerkızı ile torunları; üstelik Rahminin iki gündürİstanbulda olduğunu biliyor. Yanan evkendi evi kardeşçiğim. Gene de... Deli oluyordumhallerini düşündükçe. Ah, bir yandan daHüseyini görecektin ya... Kardeşim o da, yermekistemem. İstemem ama, onun garipliğide bir başka gariplik. Güçten kuvvetten yana,amcama çekmiş. Derdi merakı, ona bir yetkiverilsin, o da Sarıkumu, gönlünce, bildiği gibiyeniden kursun. Böyle işlere kalkarsa gününbirinde, şaşmam doğrusu. İnanmazsın,bir ara, sevinir gibi bile oldu. Yahu, dedi, buevlerin yerine çok daha güzeli yapılabilir; Sarıkumunen çirkin evleriydi bunlar. Bizimkiler,nasılsa canlarını kurtarmışlardır, dedisonra, babamın nasıl baktığını görünce. Benanladım tabiî, babamın niçin böyle baktığını94 Kavruk