90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

"Ne fısıl fısıl söylenip duruyorsunuz yahu"dedi birden. Ben gene Müşfiğe baktım. "Reşitamcam, kırmaz mı seni?" Ondan sokakta herbörek alışımda, babamın, annemin hatırınısormasına bakılırsa, terbiyeli adamdır, diyedüşündüm. Annem, terbiyeli adamlar, iyi kimselerdir,der durur. Müşfik, "Kırmaz" dedineden sonra. "Kırmaz, hiç bir zaman kırmazama, beni sevmez hiç. Sevmediği besbelli. Yabancrymışımgibi davranır. Öğünürüm kimizaman onunla. Öğünmeğe çalışırım. Olmazama, bilirim sevmediğini. Hızımı keser. Oğludeğilmişim gibi diyeceğim neredeyse..." Daldısonra. Reşit amcayı severim ben. Ama, severdimdaha doğrusu. Müşfik böyle söylediktensonra sevmeyeceğim, artık hiç sevmeyeceğimReşit Amcayı. Müşfiği nasıl sevmez? Önceinanmadım, inanamadım. "Nasıl sevmez?" dedimMüşfiğe. Sonra Müşfik and içti. Yalansöylemiyorum, dedi. İnandım. Fikret ilerideyürüyordu. Ona yetiştik. Asfalta çıktığımızda,karşıdan gelen babamla Suatın babasını gördük.Çocukları bırakıp koştum. Babamın elindentuttum. Sıktım elini. O da benimkini sıktıgaliba. Hasan amca bana aldırmadı. Babamaanlatıyordu, "Yaşlandı, bunadı artık. Ali amcam,ne denli dinçse, ne denli güçlüyse, babamo denli çöktü. Sabahberi, evimi yaktılarKavruk 93