90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

"Bilemezsin sen benim kadar; babam anlattı."Fikret söndü. "Babam anlattı. Gece eski mahalledendönüyormuş. Arife gittiydi. Arifi bilirsin,burunda, mezarlığa yakın oturan balıkçı.Hani pazar sabahları, asfalttaki köşklereİstakoz satar. İşte ona gittiydi. Dönerken kestirmedengeleyim diye, Meryemin bostanınınarkasından dolaşmış, işte o zaman görmüş.Meryem, evlerin arkasındaki arsada, mısırlığıntam karşısında dört beş erkekle oturmuş,rakı içiyormuş. Yanlarında da şey Zehra varmış,o-o-orospu Zehra. Hepsi sarhoşmuş adamakıllı.Fazla ses çıkarmıyorlarmış ama kıs kısgülüşüyörlarmış.Öpüşmüşler sonra, sarılmışlar,yere yatmışlar, altalta, üstüste..." "Baban mıanlattı bunları?" dedi Fikret. "Uyduruyorsun.Ne biliyorsun?" Müşfik solundu. "Uydurdum.Babam anlatmadı. Biliyorum. Biliyorsun.""Anlat Müşfik" dedim galiba. "Sonra, babamındediği, gülüyorlarmış, fısıl fısıl konuşuyorlarmış.Yanlarında mumlar varmış. Babamsokağa, bostanla evlerin arasından çıkmış.Herkesler uyuyormuş. Kapılarını çalayım, habervereyim, diye düşünmüş, vazgeçmiş sonra.Bizim bahçeye, tabiî arka kapıdan girmiş.Erikliğin kapısından. Kilidi de asmış, kitlemiş.Sarhoşlar bizim bahçeye girmesin diye.O zaman heriflerin kalkıp, Zehrayı da araları-Kavruk 83