90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

aralandı. Gürültü içinde, gürültünün içindenatıldık. Gülüyorlardı, bağırıyorlardı : arkada.Kaçtım. Durduğumda, Çuhacıların evi karşımdaydı.Çayırın ortasındaki dut ağacı bilegeride kalmıştı. Fikret de bana yetişti. YanındaMüşfik vardı. Onun da ardında, köpekleri.Yere çöktüm. Çuhacıların oniki odalı konağındanses gelmiyordu. Bütün köy çayırın • ötesindekiyolun ötesindeki evlerin • arkasındakiMeryemin çevresinde kaynaşıyordu. Onlar daiki yanıma çöktüler. Köpeklerin ikisi de karşımayattı. Kulakları, kuyrukları, sesleri kısık,gözleri iri, kısa kısa uludular, başları ayaklarınınarasına düştü. "Konuşmasan, saçmalamasanolmaz mıydı?" dedi Müşfik. Fikret,"Kovdularsa senin yüzünden oldu" dedi. Sustular,sustum. Ne görecektiniz, dedim sonra.Karşılık vermediler. Müşfik ağzını Kaçtı, üstdudağı kıvrıldı, dişlerini sıktı, şakakları oynadı."Korkunçtu" dedi neden sonra "tiksindim.Gene de bakardım ama. Gelip kaldıracaklarneredeyse." "Bir daha da göremeyiz" dedi Fikret,"nereden görürüz artık?" Meryem nasılyandı, dedim. Birden koku geldi burnumuza;kupkuru, sarı otlar kokamazdı. Rüzgârın estiğinianladım. Marsık kokusu, et kokusu, Sarıkumukaplıyordu. Müşfik, "Ben biliyorum"dedi. Fikret, "Ben de biliyorum" diye atıldı.82 Kavruk