90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

kuşuna et kokusu karıştı, sonra söndü. Bostanlaradoğru yürüdük. Yanık otlar kokuyorduşimdi. Fikret uzandı, bir daldan iki kayısıkopardı, birini ağzına attı, ötekini bana verdi.Kıs kıs gülüyordu. "Uyuyorsun sen daha. Nereyegidiyoruz şimdi?" Bilmem, dedim, Meryeminbostanına değil mi? Hem neden Meryemegidiyoruz? Kovar gene bizi. Fikret gülüyordu,çekti beni. Bostanın kapısı açıktı. Girdik,köpekler havlamadı. Sarnıcın suları yemyeşil,yosunluydu, her zamanki gibi; yapraklaşıyordukıyılarında. Ağaçlardan düşen yapraklar,koyunlar gibi sokuluyordu biribirilerine.Fikret gene çekti omuzumdan. Mısırlığagelmiştik. Sapların arasına daldık; yangın yerinegeliyorduk gene. Sapların arasından evlerinarkasındaki arsaya geçtik. Buradan dahasivri, daha yanık gözüküyorlardı. Evlerin tamarkasında bir kalabalık vardı, başı eğik, yerebakan. Polisler, uzun boylu, dimdik dolaşıyordu.Ne oluyor, dedim, hani Meryem? Geneburaya geldik. "Öbür yandan polisler yaklaştırmıyor,bu yandan sokulabiliriz." Kime? Kalabalıktaniki baş bana döndü. "Sus be enayi"dedi Fikret, "kovalatacak mısın bizi?"Sustum. Bacakların, kalçaların arasından süzüldük.Başımı uzattım. "İşte Kör Meryem,"dedi Fikret. Yerde, kapkara, insana benzer80 Kavruk