90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

karşısındaydı. Bütün gün toplanılmıştı Anıtmçevresinde. Bir kız vardı sonra. Kürsüye çıkmıştı.Ağlıyordu; yüzü ıslak ıslaktı gözyaşından.Toktu ama sesi. "Ayrılmayacağız," dediğinihatırlıyorum. "Hiç ayrılmayacağız." Kalabalıkuğulduyordu; alkışlıyordu onu galiba.Başka pek çok şeyler söylemişti ya, aklımdakalan bu "Ayrılmayacağız," sözüydü. Akşamüzeri o yoldan Harbiyeye doğru yürütmüştübabam beni. Kalabalığın yüzüne bakıyordum.Ağızları, göz kapaklarını bir ağırlık çekiyordusanki. Yerlere kadar sarkan bayraklar vardı.Yüzümü kaldırıp onlara sürüyordum altlarındangeçerken. Harbiyede meşaleler vardı. Taştanbir asker, arada bir, maşrapa ile bir şeylerdöküyordu içlerine. Havada bir duman vardı.İçim eziliyordu. Ağlıyordu kalabalık, ağlayamıyordum.Kendimi zorlamaktan vazgeçmiştim.Zorla ağlayamazdım. Bir şey yakıyordu gözlerimiyalnız, boğazımı bir şey tıkıyordu.Anlıyordum "Ayrılmayacağız/ı... Ata'nınyolundan ayrılmışlardı. Genel Savaşla ErkinlikSavaşı her şeyi yoluna koymamışmış... Dahafazlasını düşünemedim ama...Ninemin yaklaşan ayak sesi beni fırlatmıştıyerimden, hatırlarım. Yemek yemeliydik.Acıkmanın saati geldiğini unutmuştum oysa.Şarkısız Gecelerin îlki 27