90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

ama benim için gecelerini böyle harcaması sıkıyordubeni korkutuyordu daha doğrusukorkmadan kabul edebilmeli korkutuyordu...Hep o «bir gün gelir de...» korkusu dediğişey... Bu korkunun boş bir korku olduğunukendi kaç kez söyledi ben de biliyorum bende biliyorum) İnsan böylesine sevebildiktensonra korkuyu atmalı içinden, yaşamalı, yalnızcayaşamalı, içinden bu yaşamanın kurduolacak her türlü ölüm tohumunu atabilmeli,atmalı diyor hep. Ben de farkındayım ama okorkuyu hâlâ içimden atamadığımı anlıyorumara ara... Hep o «bir gün gelir de...» korkusu.Boş evet, ben de böyle belledim ama...(ama çöl var binlerle yılm gerisi öncesi varyalnızlık var yalnızlığın oyalanması çabasının kişiyi aldatan boşluğu var dönmek kaçmakkendikendine kalmak isteği var sarı kumlar üstünde ^maviliğin altında araya başka birrengin katışmadığı... Var ama...» Bu korkuoluyor gene. Dediği gibi bu korkuyu atmak,gözünü yumup yalancı bir güvenlik duyusunakapılmak olmamalı. Bu dirim, bu duygularher gün tartaklanmak, süzülmeli; uykuya kapılmakşöyle dursun uykusuzluk içinde kıvranmakbir bakıma, ama korkudan uzakta,uzakta bile değil, ötede (yıllık binlerce yıllık234 Acı Kök Yağmurun Tadında