90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

Kovalanır da kaçar gibi. Kaçıyordum, kendimden de kaçıyordum. Hır gür çıkmasını istemiyordum.Müşfik bunu kolayca anladı,bana yardım bile etti. Utanıyordum, kaçıyordumhâlâ Müşfik «olur» dediğinde, «gelmeyiveririm»dediğinde. Sesi boğuktu. Yalnız birşey bilmek istiyordu. Sokakta karşılaştığımızzamanlar ne yapacaktık. Ne cevap vereceğimibilemedim. Hale göre demiştim. «Buna dapeki» demişti. Beni arada bir görmek isteyeceğini,evine gitmemi, dışarıda buluşmamız;söyledi. Peki dedim ama ben de inanmıyordumböyle olabileceğine. Kaçıyordum hâlâ.Allahaısmarladık, telefonunu bekleyeceğimdedi, gitti. Ondan sonra da ben aramadım. Obir iki kez kaçamak geldi, oturup konuştuk,gitti sonra. Bu işi nasıl yaptım şaşıyorumhâlâ.Yıldönümümde geldi kapıya dayandı. Şaşırdım.Girdi içeri, bir şey olmamışçasına merhabadedi Rânâya. Oturdu. Çok değil. Sonragene geleceğini söyleyerek kalktı gitti. Şaşkındım.Rânâ memnundu sanki gene geldiğineBelki de geçen zaman onu değiştirdi diye düşünmüştüm.Bir iki kez daha geldi. Rânânın evdeolduğu saatleri seçmesinde bir sebep aradım,kendiniyeniden kabul ettirmeğe çalışmak-Acı Kök Yağmurun Tadında 223