90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

zaman, herkes, evini yeni görmüşçesine, bilmediğimizodaları anlatmağa çalıştı.Durulur gibi olduk bir ara. Çayırın başınagitti gözlerimiz. Gördüklerimiz, hepimizi şaşırttı.Biribirimize nasıl şaşkın şaşkın baktığımızı hâlâ görür gibi oluyorum.Büyük Çetinle Ayı Metin, yepyeni bisikletleriniçamurlara göme göme geliyorlardı bizedoğru. Kuru çayırda bile daha gezmemişti bubisikletler; istasyon asfaltı ile onun sonundakiparke kaldırımdan başka yol görmemişlerdi.Çetinle Metin, iki hafta önce sünnet olmuşlardı.Bisikletler zengin babalarının hediyesiydi.Günlerdir, o iri - çocukluklariyle bisikletlerinetünüyor, Fikretle benim bütün mahalleye yaydığımız"asfaltçılar, cakalılar" adlarına içerlediklerinibelli etmek istemedikleri halde, bizleribir gün fena döveceklerini söylüyorlardı.Bisikletler gittikçe ağırlaştı. Dayak yeyipyemeyeceğimizi düşünüyordum. Asfaltçılarsa,başka çare kalmadığını anlamış, bisikletlerindeninmiş, çamurdan dönmez olmuş tekerleklerinisürüyerek bize doğru gelmişlerdi. Bekliyorduk.Önemli bir şey bekliyorduk. Ben, birazkorkuyordum bu önemli şeyden. Hiçbirimizalay edemiyorduk bu gelişle.Yanımıza geldiklerinde, Çetin, hepimizibirden kucaklayacakmış gibi bir hareketle "Al-Şarkısız Gecelerin İlki 23