90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

makineye geçmiş ağır ağır doluyor. Pencerevar, o benim işte, kâğıtların ötesinde mavi birmutluluğa açılıyor. Kâğıtlar doluyor ağır ağır,çıkarıyorum onları, yenilerini takıyorum, o:lar da doluyor. Pencerede mavi orada hâlâ,duruyor yerinde, mutluluk gibi. Sarınıyorumbu maviye. Gök duru, dupduru. Benim göğüm,sarındığım mutluluğum...Gece dalarken, Müşfiğin heyecan yoluyla,tutku yoluyla tanıdığı insanlardan uzaklaşmışımbirden. Kendimizi düşünmüşüm. Anlıyorumşimdi, biliyorum. Bizimki heyecan yoluyla,tutku yoluyla tanışma olmadı. Durmadanheyecanlandık ama durmadan da heyecanımızıbastırdık. İkimiz de, konuşmadan, bu işidaha birlikte düşünmeden bundan korkmuş,elimizden geleni yapmıştık dalgaya kapılmamak için. Sevinçliyim bugün, buna seviniyorumgaliba, alttan alta, açıkça farkına varmadan. Onun dediği gibi, makine olmaktan, birkör sevgi makinesi olmaktan daha ilk andakurtulmuşuz. Ona ilk gecelerden birinde, sevdiğimbir insan bir şey ister yahut severse oşeyi ben de ister ben de severim demiştim de,hemen atılmış, öyle olmamalı demişti. Öyleolması güzeldi ama öyle olmamalıydı, heyecanısilmek için. Çok sonra bir gün o, insan birAcı Kök Yağmurun Tadında 215