90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

lak, uzun, bir dişi kırık gibi... Bütün kötülüklergibi... Bu anahtar o anahtar anne dedim,şimdi artık yemin bile edebilirim, ama bu birşey demek değildir, değil mi, hem sonra kavgaetmeyin anne, o kadını bilirsin, belki deanahtarın bir eşini yaptırmak yahut da törpületmekiçin vermiştir babama...Yatağını düşünüyordum Tijen Hanımın,daracık evinin en geniş odasının yarıdan çoğunukaplayan iki kişilik, yüksek, geniş, kabarık,kaçan kocasından kalma karyolasını;yatağın sağ yanında karşıki evlerin damlarınabakan pencereyi - o pencereden bakmağa bayılırdımdaha küçükken, şimdi de bakarkenhoşuma gider ya, tranvaylarm tepeden görünüşüo daracık sokak içinde, insanların altıncıkatlardan önemsizleşen boyları... - ansıdım;o yatakta yıllarca önce...Sarıklımdan anamla îstanbula gittiğimizbir gün, Tijen Hanıma da uğramıştık, onlariçeride oturup uzun uzun konuşmuşlardı, uykumgelmişti, Tijen Hanım hemen beni kucaklayınyatağına götürmüş yatırmıştı, çokrahat bir yataktı o zaman, yumuşacık, sancı...Onları düşünüyordum o yatakta, çökkün,düşkün kadmlığıyla sarılan Tijen Hanım, ovatağa dinlenmek için yatan babam - ReşitBey -, anama - yoksa onun parası mı onun pa-150 Anahtar