90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

yordum. İçkisini dikti. Pantolonunun ceplerinikarıştırdı. "Cıgaramı getir içeriden" diyebağırmakta neye bu denli geciktiğini düşünüyordum.Ayağını yere vurdu. Hans'ın yattığıtoprağa. Davranacak oldu sonra gene oturdu.Sesi yumuşak, südrek çıktı: "Müşfik, oğlum,ceketimin cebinde cıgara var, getirsene". "Getireyim"demedim. Ama terliklerimi sürüyesürüye odalarına gittim.Lâmbanın gözümü kamaştıran kirli sarı,sayrı ışığında kalakalmıştım. Elimde bir Yenicekutusu bir de pirinç anahtar. Bildiğim biranahtar. Ama bizim evin, bizim kapılardanbirinin anahtarı değil. Bu anahtarı daha birkaçgün önce görmüştüm bir yerde, daha birkaçgün önce...Babam - Reşit Bey - sesleniyordu içeriden,"bulamadın daha" diyordu südrek sesi. Sesçıkarmıyordum. Cıgarasmı bekliyordu. Sabırsızlığınıbilirdim. Sesim donmuştu. Soluğumtutulmuştu. Pirinç anahtar... Şimdi babamın- Reşit Beyin - gözlerinde yıldızların avuntususönmeğe başlamış olacaktı, anamın pencereninardında durduğunu bildiği yere doğrukötü kötü bakmağa başlamış olacaktı, incedenanamın da sesi geldi. Bulamadın mı dahaoğlum diyordu. Oğlum deyişinde bir tehlikesezmişlik buldum - tehlikeyi onun gibi sezen142 Anahtar