90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

Başı ağrıdığı, üşüttüğü, hastalandığı günler,kulağım kirişte, çocukluğunda çağırdığı gibiçağırsın diye bekledim. Bana ihtiyacı olsun diyehastalanmasını istediğim zamanlar bile oldu.Bu aradaki kapının önüne çocuk yatağınıo çekti. Bu kapıdan girmeyeyim diye odasına.Üzerinden de atlardım ben. Tek çağırsın o.Ama olmadı. Hiç bir zaman çağırmadı. Geceleriçinde yalnız, bekleyip durdum. Yalnızlığımher geçen günle biraz daha artıyordu... Sonraiçmeğe başladım." Acınma. Sesi dileniyorduşimdi. Ama eli hâlâ koluma kenetli. "Sürü,evden uzaklaştığı zamanlar serbestim. Bugüngibi. Demirliye gittiler. Hepsi. Çok geç döneceklermiş.Sabahtan beri yapayalnızım' evde.Yemek de yemedim.Yalnız,yapayalnız..." Sesimırıltıya dönüştü. "Sabah beri içiyorum bende. Suat gelince beni bu halde görsün...""Üzülecek ama, üzülmesini ister misiniz teyzeciğim?""Üzülecekmiş... Ben de çok üzüldümonun yüzünden. Hem sana ne onun üzülmesinden.Onu benden çok mu seviyorsun yani.Sen ne karışıyorsun, ha?" Gitmeliydim. "Hemüzülmez, üzülmez. Geç vakit gelince odama uğramazki. Seni uyandırmak istemedim der ertesisabah. Görmez bile..." Gitmeliydim. Sesinindüzgünlüğünden cesaret aldım. Camın üzerindebir sinek birden evi gürültüyle doldur-114 Çatal