90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

diremediği için bir şey söylemeden bana kızdığım,Suatla her gece buluştuğum, balığa çıktığımiçin, niçin çıktığımı bildiği için bendenağır ağır soğuduğunu düşünmek istememeğeçalıştım. Yer bile kararmağa başladı. Rüzgâresti sonra. Kurbağa, susacağını anlatmak istergibi gırıldayan bir ses çıkardı bir daha. Çoksonra Suat, "Kırdımsa bağışla. Gitmeliyimben" dedi. Gitmesi gerekmiyordu. Herhaldeartık uvumuş olan annesinden başka kimsebeklemiyordu onu. Anahtarı vardı. Benim gibideğil. Geçen hafta benim yaptığım gibi otelegitmesi korkusu yoktu. Bu kez otele de gidecekdeğildim.. Bodrum penceresinden girecektimeve. Suatı kimse beklemiyordu. Evlerininbütün pencereleri sönmüştü. îşi yoktu. Genede gitmek istiyordu. "Yarın sabah" dedim,"yarm sabah, gelir misin? Fenere gel, altıda,ortalık daha serinken, sandala binelim... Gelecekmisin?" Ayakta, ayın önünde duruyordu.Yüzünü ezbere okuyordum. "Evet" dedi. Uzaklaştığınıduydum. Toprak kararıyordu altımda.Otelcinin gözlerinin Suatın gözlerine nedenli benzediğini birden anladım. Erdim. Birhoroz öttü... Benim de gözlerim yeşil ama suyeşili değil, yaşlı, yanmış, denizin özlemini çekenbir yeşil değil... Öteki horozlar da sıra ileötmeğe başladılar... Suatm gözlerinin yeşiliÇatal 105