90819f1c3862fb4fbd80db6103a4a4aefc0ad1be

meğe gelirim" dedim. Dingin, uzak, kısık, yakınlıksıcaklığında dolgun, pes, ağır sesiyle"gelmezsin" dedi. Bağırmak istedim, gülmekistedim, geleceğimi sen de biliyorsun demekistedim, saçmaladığını, çıldırdığını dünyadaondan başka dostum olmadığını bildiğini,böyle bir şeyi ağzından çıkarmakla, düşünmekle,beni, kendini, dostluğu yadsıdığını söylemek istedim, ağzım doldu, çenelerim kasıldı,boğuldum... başımı kaldırmadım bile. Gülemedim.Ölüm içinde, "gelirim" dedim. "Gelmezsin"dedi, "unutursun beni. Çocukluk arkadaşıbile değiliz. Yanyana büyüdük ama ikimizde yalnız, ikimiz de ayrı. Birlikte oynadık.Birbirimizin içini de biliyoruz... dışını da belki.İki yıldır her gece bir aradayız... Balığa daçıktık... Gene de..."IGeri geri çekildim. Elim kapının tokmağınadeğindiğinde ürkütücü bir ses çıktı. O zamanuzaktan, bitkin bir başka ses, sürüklenesürüklene "Kim o?" diye sordu. Suatın çocukkenyattığı yatağın battallaştırdığı ara kapısınınardından ses bir daha "Kim o?" diye eridi."Benim, Müşfik..." "Suat, sen misin, sen misin?"Ses tükenmeyecekmişçesine ağırlaşmış,sürüklenmişti. Sözü bittiğinde büyük bir sessizlikduydum. Her şey, yıllardır susmayan bü-Çatal 103