Epîlog

- Bi kurdî, dibejim.- Wellee... bi kurdî! Ma tu kurd î?- Bele, ez kurd im, dibejim.- Welle... tu kurdî! Ji kîjan perçeyî?- Ez ji hela jor im, dibejim, aliye tirkan.- VVellee... ji aliye tirkan! Ma tu bi tirkî jî dizanî?- Bele, dibejim, ez bi tirkî jî dizanim.- Wellee... bi tirkî jî dizanî, ere!... dibeje û mîna ku piçekîenirîna xwe jî bide xuyakirin, ve çare deste xwe jî li ba dike ûbi tirkî ji min dipirse:- Niçin bizimle tırçe qonışmiyorsûn?... dibeje û nola ku dawiyahevoka xwe ji bîra kiri be, nîvçe dihele dû re dîsa li vehevoka xwe vedigere û didomîne.- Wellee... niçin şimdiye qeder tırçe qonışmadın? Niçin demedinki ben de oradan geliyorum, Hecî?Ji ber ku Sargon heta nuha nave min nizanî bû, li vir navekîjî bi min ve dike. Le ez xwe li nezaniye datînim, mîna yekîbeguneh bi ken deste xwe ber bi vvî vedigirim û bi tirkî je redibejim:- Ne bileyim, Sargon. Türkçe bileceğini tahmin edemedimki...Sargon bi kefxweşî û bi tepetep hevîre di deste xwe de pandike, di ber xwe de dike pilepil û dibe:- Olmaz, Hecî, olmaz!.. Qonışmaq lazım. Sen bana demesen,ben seninle qonışmasam... Ee... kiminle qonışacağız?Ker, çetel û tişten pevvîst ji ser caxen aşxane berhev dikim,diçim li heleke aşxane li ber maseke rûdimm û pîzzaye xwedipem. Hîn jî ji bilî min û Sargon kesek tuneye. Bedengiyahundur bi xweşdengekî Juliana Jendo dixemile û carina jîdenge telefone. Gelek wext nabuhure Sargon pîzzaye min tî-98