Epîlog

xwezilan dîsa şeniyen gund je re nan û dan berhev bikira û bi¬la vvî ev kare ha nekira. Nane sîxuriye!- Na, na... ma giliye kesekî nake ku! Bi Xwede careke bavete jî deve debance da ber simbela vvî û je re got:"- Ku tu nave xortekî bînî ser zimane xwe, ez e vî zimanete jekim û bavejim ber kûçikan!" Wî jî li bave te vegerand ûgöte:"- Ma tiştekî vveha tu çavva ji min dipey? Ez naxwazim nî¬noga xortekî jî li kevirekî bikeve." De edî ez nizanim, Faroyemin... le dibejin, ku vvî û xale te î Kenyaz jî tifing negirta evv ehukmate günde me jî bişevvutanda.- Xale min î Kenyaz?! Wî jî...- Ez bi qurbana te xale te bim, Faro. Ere vvelle... tifingek bimile vvî de jî kirine. Hukumate gotiye... gotiye ji du kesankemtir nabe.Ve çare mîna dîvvare ku yek bi yek kevir je bikeve li vir gvvînedoste min jî divemire, diguhere û bi dengekî beçare, bi dengekînîvçe dibeje:- Tişten vveha ne tişten henekan e, daye. Di tişten vveha dexwîn heye, kuştin heye, şevvat û vveranî heye. Meriv çavva...çavva Berot î gavan û xale min î Kenyaz tifinga hukmate dave¬jine milen xwe! Ku bi deste hukmate bihatana kuştin ez e zedeli ber vvan neketama, le tirsa min evv e ku ve çare jî bi des¬te xortan vverin kuştin.- Na, ez bi qurbana te û xortan bim, na... dibejin xort jî pedizanin. Dîno î biraye te ji hevalan re gotiye. Gotiye: Evv nemeriven kuştine ne.- Ez dibîhîsim ku edî tu jî çelî hevalan dikî, dako.- E ez bi qurbana te û hevalan bim, ma ez çi bikim. Herkesdibejin heval û edî ez jî vvusa dibejim.93