Epîlog

Bi van gotinan re hesir bi çaven doste min jî dikeve, serexwe dike ber xwe, bi deng û rengekî melankoli didomîne û di¬beje:- Xwedeyo, evv zozanen me bi bilindiya xwe, bi asebûnaxwe, bi harmoniya xwe ewqas rengîn û ewqas xweş in ku livvan deran nan û av jî nakeve bîra merivan. Meriv hez û xurtiyadîvvarekî di xwe de dibîne. Li vvan deran pevvîstiya merivji qanûn û hukumatan nabe, li vvan deverina meriv dikane beyîXwede û pexemberan jî bijîn!Li vir doste min bi pejnen tevlihev bi min dide zanîn ku evve îşev bi de û bave xwe re bipeyive. Li ber telefona xwe teypekjî amade kiriye ku dû re car bi car guhdariya denge de û bavexwe bike, guhdarî bike û bi vvan reng û nexşen zozanan sermestbibe, sermest bibe û eşa van şanzdeh payizan ji kula di¬le xwe derbike.Bi kefxweşiyeke veşartî ji piyala xwe vve qulta davvîn jî berbi min bilind dike, beriya ku ber bi deve xwe bibe, bi çavenavî li min dinere û hevv. Le evv ava ku di çaven doste min dediçirûske, diyar dike ku anuha ev pejnen vvî çiqasî germ in. Bigermiya van pejnan deste xwe ber bi min vedigire û dibeje:- Ca bifikire, piştî ewqas salez e bi de û bave-xwe re bipe¬yivim. Û di demen vveha de pejnen seyr, pejnen vvusa xweş ûtevlihev li merivan radibin ku nîgara vvan naye vegotine, ezbe¬nî! Heta nuha min ne xwest ez bi vvan re tekevime tekiliyennezîk û pe sere vvan beşinim. Careke tene... bele, cara peşîndema ku min xwe gihande vir, min ji mamoste xwe î kevin renameyek tene şand ku bi vvan ragehîne... bi vvan ragehîne kuez baş im û hevv. Ji bo ku bi başiya min bavver bikin, vve çaxemin vveneyekî xwe jî xiste ber name. Le min debar ne kir ûpiştî ewqas salen di ser şandina vve name re ev bû cara duduyanku ez bi mamoste xwe î kevin re ketim teküiye, le ve çare85