Epîlog

tevve ku meriv dibeje qeye hemû jî ji ber giraniya vve şûşa didest de ye. Ez di dile xwe de: Seraba îşevîn û bextiyariye li se¬re doste min xistiye, dibejim û dibînim be doste min çavva bidijvvarî xwe digehîne ber vve masa gilover. Li vvir li peş masebeyî daxwaza xwe du se caran li vî aliyî û vvî aliyî ditevve, des¬te xwe î vala ber bi xatûna xwe direj dike, dû re vedigere sermin û dibeje:- Ev hurmeta ha ruhika min e, çavreşa min e... ev civvamerû civvanika din jî cîranen me ne. Ji malmezinen fransî ne. De¬ma ez û ve xatûna xwe... em ji gere an jî ji bajer teri, di pen¬cere re evvk dikin... di pencere re silave li me dikin û dibejin:monsieur et madame N. arrivent.A di vve gave de ji devereke masen havvurdor bi dengekî firqûzanere şûşeyek jî bilind dibe û dibeje:- Noş, keke N... noş!Keke N. şûşa di deste xwe de, bi gotineke rastirîn, şûşa minber bi jor radike, deve vve dixe deve xwe, bilind dike û tavileji deve xwe derdixe. Bi bayekî bewext re, tev kuxikeke nîvçequmeke seraba sor jî ji deve doste min direve der û pijî ser vvî,pijî ser aliyekî vve masa gilover dibe.Ev revvşa doste min ji ber vvan çaven reş nafilite û ez dibî¬nim be bi avvurekî çavva doste min dadivverivîne. Le ez dibî¬nim ku di revvşeke vveha de avvuren heri tûj jî bala doste minnakeşîne. Û tevv şûşa di deste xwe de jî danayne. Bi deste xweî vala perçek destmala kaxezîn ji berîka çakete xwe derdixe,peşiye di dev û poze xwe re dide û dû re jî sere vve masa gilo¬ver paqij dike.Heta ku doste min, sere mase paqij dike û min jî bi vvan di¬de naskirine, evv çaven reş hîn jî bi vvan avvurtûjiyan in. Bi eni¬rin li doste min diqîre û dibe: