Epîlog

xwe dike mîna heçî. Le mebesta doste min ne gotina serketineye. Levvra evv wan tiliyen xwe dû re hedî hedî dadixe, berbi simbela xwe ya gir dibe ü Xwede dizane bi viya jî dixwazemaçeke bistîne an jî bişîne û didomîne:- Binere... a çavreşa min li vvir e!...Li vvir du çaven reş bi avvuren tirş ber bi me dinerin û dos¬te min çelî başiyen zevvace dike û ji min re dibeje:- Bizevvuce... Ji zevvace xweştir dîsa zevvac e. Bi taybetî jî dişev û şahiyen vveha de pevvîstiya meriv bi evvkeke heye... bi jinekeheye. Ez dizanim be anuha rûniştina li ber ve masa hişkçiqasî bi te evvk e... bi te dijvvar e! De ka tu li xwe mikûr vvereû ji min re bibeje... ma tu nabejî: "Ax!... anuha min jî kevnejinekhebûya!" Bele, bele... tu vvusa dibejî û ya rastirîn jî evve! Binere... bi sere xwe û te sond dixwim ku... ji xera ve hurmetaha ye ku îro ez jî beşdarî şevşahiyeke vveha me. An ne...bavver bike anuha şûşa min di dest min de û Xwede dizane bedi vî sale xwe î buhurî de jî ez di bine kîjan dîvvarî de rûniştîbûm.Ez sandaliya li keleka xwe keremî doste xwe dikim û dibe¬jim:- Ca kerem bike, xuyaye tu pir ji xatûna xwe hez dikî.Di rûniştina xwe de doste min deste xwe jî ber bi erde davvdişîneû dibe:- Ma hezkirin jî gotin e, ezbenî!... Ku ez pexember bûyamamin e di hedîsen xwe de bigota evvk e... min e bigota: "Buhuştarastkîno di bine lingen jina meriv de ye." Ku ez seroke parlementoyebûyama, min e bikira ku hemû parlementeren merbi sere jinen xwe tene sonda vvelet bixwarana. Ji ber ku sere ji¬na meriv evvk e... serekî vvusa pîrozvver e ku tera hertiştî dike.Bele, li ve dunyaye tiştekî ku ez je hez bikim, evv jî xatûna min78