Epîlog

-Ji bona Xwede tu heta davviye guhdarî bike! Tu şirova xwedû re ji min re bibeje.-Baş e, bibore... bidomîne. Ha, ha, ha!...- Bele, ... deste xwe da ser mile min û got:"- Te çi ji ve jiyane dive?" Bi ve gotina vvî re gotinen xaltiyamin ya rihmetî ketin bîra min. Digot: "Di revvşen vveha dedive meriv tevv nesekine û tavile daxwaza dile xwe bi lev bi¬ke." Le ev daxwaza dile min bi qasî du se hilman wext girt. Ezdi navîna du daxwazan de ase bûm, Zerîxan. Ya rastî dilekîmin ji bo axiret û îmane, dilekî min jî ji bo navûdenge nivis¬kariye pel da. Tu e anuha bibejî viya dîsa dest bi helbestvani¬ye kir, le ji bona Xwede heta davviye guhdarî bike û bihele kudi ve xewna xwe de min çi û çavva dîtiye, ez yek bi yek hemûyîbibejim. Meriv, çi aferidekî çavnebar e, Zerîxan! Ez nizanimtu bavver dikî an ne, le di xewne de jî min bi vvî ruhe pîrozvverda zanîn ku ez dixwazim ji xwe re helbestan lekim. Mîna kuevv ruhe pîrozvver jî bixwaze ez vî kare ha bikim, li vir pişirînekeserîn li ruye vvî belav bû û dû re hinekî fikirî. Ez ji te retiştekî bibejim, Zerîxan, rî û simbela vvî tüne bû. Le ji bo serwextiyavvî, min rabû çelî hunermendiye, çelî xweşikbûyînahelbeste... bi kurtebirî min je re çelî hemû pejnen dile xwe kirû pe da zanîne ku ez sermeste hemû tişten helbestane me. Piş¬tî van gotinen xwe, min kir ku ez helbesteke xwe ya kurt jî jere bixwînim. Le denge min dernediket, Zerîxan. Wî rabû ji berîkapaltoya xwe î sipî hekek dencist, aliyekî heke qul kir, sipîçikavve rijand, di vvî ciye qulkirî re tifî hundure vve kir, bideste xwe direjî deve min kir û got:"- Vexwe!" Peşiye dile min ne bijiyaye. Min nizanî bû şelaXoce Xizir vvusa ye, Zerîxan. Le çer ku deste vvî ye nerm... Ave çare jî deste vvî bû vveke deste Xoce Xizire rastkîno, ango72