Epîlog

abû ev mijara li dar xist. Û bavver bike, ez bi nave hemû tiş¬ten pîrozvver sond dixwim ku ez e ji vir û vveha li ber te an jîji te re qala helbest û tişten vveha nekim. Ha!... beriya ku ez jibîr bikim... dive tu bizani bî evv hemû kesen ku di paş min devan gotinan jî dikin, qeşmer û xernexwaz in! A anuha em vverinser mijara xwe. Min ji te re got ku îşev Xoce Xizir bi minve xuya bû...Mîna ku tiştek biniqute dile kevvaniye, dîsa bere xwe bi Fa¬riz de dike û dibe:- Ma tu rast dibejî?- Ez rast dibejim, le. Min di xewna xwe de dît.- Xewna te bi xer be, ca bibeje te çi dît. Hevîdar im evv jî neli ser helbeste be.- Na, rasterast ne li ser helbeste ye, le xewneke helbestaneye! Û ji anuha ve jî peşiye li min nebire. Ravveste, heta davviyeguhdarî bike û dû re gotinen xwe bibeje. Em vverin ser xewnamin. Bele, rasterast Xoce Xizir bû. Ere vvî bi deve xwe jimin re ne got, le ez dizanim ku evv Xoce Xizir bû. Tu guhdarîbike be çavva bû: Weke du sal beriya nuha, ez li pala çiyaye meî jorîn bûm. Ev ji kengî ve ye ku min xewna vvan deveran nedîtiye. Şiv di dest min de, ez li ber pez bûm. Ji nişka ve (Dapîramin jî digot, batiniyen baş û Xoce Xizir ji nişka ve bi meri¬van ve xuya dibin) merivekî bi bejneke direj û paltoyekî sipî,(Ji van paltoyen ku xwendevan li xwe dikin'...)Deste kevvaniye ber bi zike xenî li ba dibe û dibe:- Anuha tu dev ji şirovekirina xewna xwe berde. Direj û se¬rîn jî neke!... Te çi dîtiye, bibeje û hevv!- Ere, ere... ez dizanim ku hinekî helbestane dibe, le... Le ezdixwazim ku tu baş tebigehîjî. Bele, em li kudere ma bûn?...bi bejneke direj û paltoyekî sipî ji hela raste ve bi min ve xu-70