Epîlog

Ez jî nizanim be çavva bû, le evv hemû eş û hersa ku ji piştînîvro û heta nuha min di hundure xwe de berhev kiriye, ji nişkave ji deve min derdikeve û ez dibejim:- Tu dixwî bixwe, şeytan lavve şeyten!Çavva ku zike merivan ji xwarina nokan dinepixe û piştî baberdanerihetiyeke digire ser meriv, bi gotina ve hevoka xwe reez jî tiştekî vvusa hîs dikim. Le tavile li xwe divarqilim ku her¬du peyviken min yen davvîn ne baş in. Gumanek bi min re çedibeû xwe bi xwe dibejim: "Nebe nebe, ev firqûza anuha giliyemin bike." Bi ve gumana min re biraye min î piçûk dike qerînû dibe:- Bavo?...Gvvîne min divemire û dile min dike gurpegurp. Denge ba¬vo jî bilind dibe û dibe:- Çi ye, Qumandar?Ve çare jî Qumandar di ber xwe de ji min re dibeje:- Ez bibejim?... kero vvelle ku ez bibejim, bavo e li te hersbibe!Evv tirsa min hinekî dadikeve, bavo li pirsa xwe xwedî dernakeveû vvusa xuyaye ku Qumandar jî bi qasî du se hilmanxwe ji bîra dike. Di ve fesale de ez zûzûka ji ber namkiye radibim,tev vvî perçe nîvgoşt û nîvhestî ez namkiya şorbe ji bi¬raye xwe î piçûk re dihelim û xwe bi şûn de vedikişînim.Heta ku bave min deste xwe dişo û evv jî te li ser sekûke rûdine,ev biraye min firqûziyan dike. Piştî ku ez dibînim bavemin te, edî ez yekser bedeng im. Di ve gave de jî di dile xwede banî Xwede dikim û gelekî dixwazim ku biraye min dîsa hi¬nek nerindiyan bike. Nerindiyan bike ku bave min bi xwe jîbibîne be evv çi firqûzek e. Le ji şeytanî re maqûliyeke vvusa bibiraye min î piçûk digire ku tevv nepirsin! De qeye firqûzen64