Epîlog

min û biraye min di namkiyeke de dide ber me û tevv ve çareperçekî goşt tene jî xistiye. De vvere safî bike! Bi kemanî duperçe texista namkiye an jî evv perçe ha bi du ciyan bikira, dî¬sa dibû. Levvra ez dizanim ku ez ji bo perçekirine jî li vvîperçeyî binerim, biraye min e biqîre û edî hûn jî dizanin be evve çi bibe! Loma hîn di destpeke de ez biryara xwe didim kuxwe tekili vvî perçe nîvgoşt û nîvhestî nekim.Ez û biraye xwe rûniştine û em bedeng şorba xwe dixwin.Li vvir li ser xwarine ez bedeng im. Biraye min î piçûk carinaqeşmeriyan dike:- Diya min pir ji min hez dike, dibeje, kevçiye xwe bi vvîperçeyî dike, pe dilîze ku ez jî tiştekî bibejim. Le vvek ku mingot, hîn di destpeke de min xwe ji xwarina vvî perçeyî kiriye,min deste xwe je şûştiye û ez nayem provakasiyone. Beyî kuez bi vvî re bipeyivim an jî li vvî binerim, şorba xwe dixwim. Ligel ku ez rû nadime vvî jî her evv qeşmeriyen xwe dike:Kevçiye xwe li bine namkiye dixîne, ji bo ku balkeştir be dikefirefir, fena kalen bediran dike milçemilç û carina jî kevçiyexwe bi vvî perçe nîvgoşt û nîvhestî dike û dibe:- Dive tu bizani bî ku ev goşte ha diya min ji bo min xistiyeşorbe! 'Ez di hundure xwe de dikelim, şeytan ji min re dibe: yekî likursiya deve vvî bixîne û hevv! Le ez nalete li çave şeyten jî tînimû denge xwe nakim. Ez baş dizanim ku rrjebesta birayemin î piçûk ne xwarina vvî perçeyî ye, le evv dixwaze ez bi vvîre bipeyivim, an jî beşim. Piştî çend kevçiyen bedeng, birayemin î piçûk dîsa kevçiye xwe bi vvî perçeyî dike û dibeje:- Dive tu ji bîr nekî ku ev perçe goşt, ye min e!Le min bedengî kişandiye sere xwe û evv jî her didomîne:- Ev goşte ha, ye min e û ez e bixwim.63