Epîlog

xwe direj dike) yek ter nake, merik radibe ya duduyan jî dinivisîne.Wusa dike ku meriv jî je re bibeje, a îcar jî tu bûy yekîehmeqtir. Û ne dûrî aqilan e ku ez ji mîre xwe re bibejim divan çend salan de ji hemû şaxen literatüre me pirtûk hene ûzedetir jî. Zedetir dibejim... bi gotineke din ji ve hingema haşaxen seyr, tişten ewqas seyr û nû derketine ku ez ne bavver imîro li ba îngilîzan jî navekî je re peyda bikin. Na, ne gengaz eku ev şaxen vvusa di zimanekî din de hebin, mîre min.Bi van gotinen xwe re dîsa radibe ser xwe, deste xwe ber birefiken pirtûkxana xwe direj dike û:- Binere, mîre min... de îcar ne tene evqas in jî, vvek ku mingot li vir jî hene, dibeje, diçe deste xwe daveje kersega dolabekebine refiken pirtûkxane û bi kenekî manedar didomîne: Evyen ha... ya rastî min dixwest ez vvan bişevvutînim. Le dû remin nehirî ku bi şevvatS nabe, mîre min... min got evv e rûmetavan û vvan hemû pirtûken ku di wexta xwe de bi şerefmendîşevvutîn tevlihev bibe. Min ne xwest mikro û makro li navhev bikeve, min ne xvvest çe û xirab tekeve nav hev. Loma minev yeka ha ne kir, mîre min. Min evv agir ne kirin. Min got evve rojeke teresbavek rabe nave min û Amr ibn al-As* tevlihevbike. Ji ber ve yeke ye, mîre min, a ji ber ve yeke ye ku minevv havetine paş ve kilîte. Anuha tu e mereq bikî û bibejî kagunehkariya van pirtûkan çi ye?Ber bi masa xwe diçe, ji çavikeke kilîteke digire, li kersegetîne, dolabe vedike, pirtûkeke je derdixe, ber bi portre mîr nezîkbilind dike, du se caran dihejîne, mîna şanogerekî hedî he¬dî li rasta ode diğere û dibeje:* Amr ibn al-As: Bi destura xelîft vve deme Amr ibn al-As di sala 642 an de davijeser Aleksandriyaye û li gor ku te gotine zedeyî nîv milyon girozen pirtûkan dideşewutandin. 0 dibejin van girozen papîrus û çerman ter kiriye ku bi qasî şeşmehan pe ava çar hezar hemamen bajer germ bikin. (W)54