Epîlog

tinen xwe jî bi tirkî digot... digot û didomand:"- Geniş düşünmeliyiz, büyük düşünmeliyiz, large düşünmeliyizkiölümsüz eserler yaratalım. Bunun da tek yolu ordulaşmadangeçer: yazarlar ordusu, sanat alayaları, kültür tabur¬ları yaratmak gerek. Kalemimiz silah, silahımız kalem ol¬sun!"* Ez nizanim, mîre min, le piştî axaftina van civvameranbavveriyek vvele li min peyda bû ku... Ez dibejim, ku merivbixwaze yekî bixapîne dive meriv bi tirkî bipeyive û ku merivbixwaze xwe bixapîne dive meriv bi kurdî bipeyive, te got çi?Li vir jî min kir ku ez rabim û je re bibejim: Ya maqûl, şerîniyavî zimane me î serîn cima tu bi zimane me î serîn nabejî...cima edebiyateke vvusa eskerî û bi unîform! Le vveke hertimmin ev gotinen xwe jî di hundure xwe de nixumand û ne gö¬te vvî. A vve çaxe... ji xwe çi bû a vve çaxe bû, mîre min. Di vvegave de min generalen helbestan dîtin, min kapîtanen novel ûromanan dîtin, min çavvîş û onbaşiyen nivisen bi babeten ciyedîtin... bi kurtî hemû qumandaren literatüre bi meşeke leşkerîdi ber min re derbas bûn. Ji ve bergehe ken û girî di hundu¬re min de li hev ket, keliya, kef da û di kaniyen çaven min dedan der. Bere çaven min reş bûn, dile min li hev ket û vvekî dinjî... vvekî din jî tiştek naye bîra min, mîre min. Min çaven xweli nexweşxane vekir.* Kurdiya vve: Dive em jireh bifikirin, dive em mezin bifikirin, dive em largebijikirin ku em berhemen nemir biafirînin. Ev ji tene bi riyeke dibe, bi riyaavakirina ordiyeke: Dive em ordiya niviskaran, alayiyen hunermendan, taburenkültüre ava bikin. Bila penûsa me bibe sîleh û sîleha mejî bibe penûs! (W)51