Epîlog

zin dibe û dibe darek siltanî." De îcar Xwede dizane be vvî dixvvestbi van gotinen xwe çi bibeje. Le ku ez li xwe mikûr vverimû bibejim, min tiştek ji ve dara vvî dernexist, mîre min. Yarastî min xwest ez rabim ve tenegehîştina xwe pe bidime za¬nîn û bibejim: Bi van daran tu dixwazî çi bibejî, le ez ranebûmû min ne göte. Min nexwest ez jî bibim deştiyekî duduyan,mîre min. Û piştî van heftûheyştan dor hate yekî din. Şaîrekîkevin bû, mîre min. Nizanim cima, le bi herseke mezin bû.Dema ku dipeyivî kef bi deve vvî diket û... digot:"- Hûn behsa çi dikin bikin... hûn çi dibejin bibejin. Le lezetdi helbesten vve û îro de tuneye. Weke vvan firingiyen kumeriv di kaye de sor bikin, helbest li vir çenabin. Li van deran..."digot, "mijar tuneye ku meriv li ser binivisîne. Ez hel¬besten vve dixwînim, dinerim ku li ser eş û xaça îsa ne, li serşiv û fermanen Musa ne. De îcar vverin li vvelet binerin. Sikirji Xwede re bi sedan îsa û Musa derketine. Ku em bixwazinem dikanin Xwedayan jî çebikin. îro li dunyaye, li ba me bi se¬dan gund dişevvutin, bi hezaran meriv tene kuştin, bi mîlyonanmeriv koç dikin. Dive meriv van mijaran bibînin, berhevbikin û binivisînin." Min xwest ku ez rabim û je re bibejim: Yaseyda, edebiyat afirandin e, edebiyat naye berhevkirin, le minne got, mîre min. Min ne xwest ez jî tekevim heftûheyşteke.Le ji guhdaran yek rabû... civvamerek rabû û göte vvî:"- Heyfa vvan bajar û gundan e ku ji bo helbesteke xweş di¬şevvutin." Li ser van gotinen guhder, şaîre kevin jî hersa xwemezin kir, av û kef bi deve xwe xist, tiliya xwe jî li vvî civvamerîbilind kir û göte:"- Binere, Melaye Cizîrî bûyeren xelke xwe, li ser tahtenvvelate xwe dinivisand û vveke helbest dîsa li ser vvan tahtandixwend. Dema ku xwendina helbesten xwe diqedand û radi-49